Formentabelle zu „succlamare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamo | succlamor |
2. Person Singular | succlamas | succlamare, succlamaris |
3. Person Singular | succlamat | succlamatur |
1. Person Plural | succlamamus | succlamamur |
2. Person Plural | succlamatis | succlamamini |
3. Person Plural | succlamant | succlamantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamabam | succlamabar |
2. Person Singular | succlamabas | succlamabare, succlamabaris |
3. Person Singular | succlamabat | succlamabatur |
1. Person Plural | succlamabamus | succlamabamur |
2. Person Plural | succlamabatis | succlamabamini |
3. Person Plural | succlamabant | succlamabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamabo | succlamabor |
2. Person Singular | succlamabis | succlamabere, succlamaberis |
3. Person Singular | succlamabit | succlamabitur |
1. Person Plural | succlamabimus | succlamabimur |
2. Person Plural | succlamabitis | succlamabimini |
3. Person Plural | succlamabunt | succlamabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamavi | — |
2. Person Singular | succlamavisti | — |
3. Person Singular | succlamavit | — |
1. Person Plural | succlamavimus | — |
2. Person Plural | succlamavistis | — |
3. Person Plural | succlamare, succlamavere, succlamaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamaveram | — |
2. Person Singular | succlamaveras | — |
3. Person Singular | succlamaverat | — |
1. Person Plural | succlamaveramus | — |
2. Person Plural | succlamaveratis | — |
3. Person Plural | succlamaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamavero | — |
2. Person Singular | succlamaris, succlamaveris | — |
3. Person Singular | succlamaverit | — |
1. Person Plural | succlamaverimus | — |
2. Person Plural | succlamaveritis | — |
3. Person Plural | succlamaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamem | succlamer |
2. Person Singular | succlames | succlamere, succlameris |
3. Person Singular | succlamet | succlametur |
1. Person Plural | succlamemus | succlamemur |
2. Person Plural | succlametis | succlamemini |
3. Person Plural | succlament | succlamentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamarem | succlamarer |
2. Person Singular | succlamares | succlamarere, succlamareris |
3. Person Singular | succlamaret | succlamaretur |
1. Person Plural | succlamaremus | succlamaremur |
2. Person Plural | succlamaretis | succlamaremini |
3. Person Plural | succlamarent | succlamarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamaverim | — |
2. Person Singular | succlamaris, succlamaveris | — |
3. Person Singular | succlamaverit | — |
1. Person Plural | succlamaverimus | — |
2. Person Plural | succlamaveritis | — |
3. Person Plural | succlamaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | succlamavissem | — |
2. Person Singular | succlamavisses | — |
3. Person Singular | succlamasset, succlamavisset | — |
1. Person Plural | succlamavissemus | — |
2. Person Plural | succlamavissetis | — |
3. Person Plural | succlamassent, succlamavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | succlama | succlamare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | succlamate | succlamamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | succlamato | succlamator |
3. Person Singular | succlamato | succlamator |
2. Person Plural | succlamatote | — |
3. Person Plural | succlamanto | succlamantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | succlamatum, succlamata, succlamatus | succlamata, succlamatae, succlamati |
Genitiv | succlamatae, succlamati | succlamatarum, succlamatorum |
Dativ | succlamatae, succlamato | succlamatis |
Akkusativ | succlamatum, succlamatam | succlamata, succlamatas, succlamatos |
Ablativ | succlamata, succlamato | succlamatis |
Vokativ | succlamatum, succlamata, succlamate | succlamata, succlamatae, succlamati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | succlamans | succlamantes, succlamantia |
Genitiv | succlamantis | succlamantium, succlamantum |
Dativ | succlamanti | succlamantibus |
Akkusativ | succlamans, succlamantem | succlamantes, succlamantia |
Ablativ | succlamante, succlamanti | succlamantibus |
Vokativ | succlamans | succlamantes, succlamantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | succlamatura, succlamaturum, succlamaturus | succlamatura, succlamaturae, succlamaturi |
Genitiv | succlamaturae, succlamaturi | succlamaturarum, succlamaturorum |
Dativ | succlamaturae, succlamaturo | succlamaturis |
Akkusativ | succlamaturam, succlamaturum | succlamatura, succlamaturas, succlamaturos |
Ablativ | succlamatura, succlamaturo | succlamaturis |
Vokativ | succlamatura, succlamature, succlamaturum | succlamatura, succlamaturae, succlamaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | succlamanda, succlamandum, succlamandus | succlamanda, succlamandae, succlamandi |
Genitiv | succlamandae, succlamandi | succlamandarum, succlamandorum |
Dativ | succlamandae, succlamando | succlamandis |
Akkusativ | succlamandam, succlamandum | succlamanda, succlamandas, succlamandos |
Ablativ | succlamanda, succlamando | succlamandis |
Vokativ | succlamanda, succlamande, succlamandum | succlamanda, succlamandae, succlamandi |
152 (231) Formen für „succlamare“