Formentabelle zu „ructare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | irructo, ructo | ructor |
2. Person Singular | ructas | ructare, ructaris |
3. Person Singular | ructat | ructatur |
1. Person Plural | ructamus | ructamur |
2. Person Plural | ructatis | ructamini |
3. Person Plural | ructant | ructantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructabam | ructabar |
2. Person Singular | ructabas | ructabare, ructabaris |
3. Person Singular | ructabat | ructabatur |
1. Person Plural | ructabamus | ructabamur |
2. Person Plural | ructabatis | ructabamini |
3. Person Plural | ructabant | ructabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructabo | ructabor |
2. Person Singular | ructabis | ructabere, ructaberis |
3. Person Singular | ructarit, ructabit | ructabitur |
1. Person Plural | ructabimus | ructabimur |
2. Person Plural | ructabitis | ructabimini |
3. Person Plural | ructabunt | ructabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructavi | — |
2. Person Singular | ructavisti | — |
3. Person Singular | ructavit | — |
1. Person Plural | ructavimus | — |
2. Person Plural | ructavistis | — |
3. Person Plural | ructare, ructavere, ructaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructaveram | — |
2. Person Singular | ructaveras | — |
3. Person Singular | ructaverat | — |
1. Person Plural | ructaveramus | — |
2. Person Plural | ructaveratis | — |
3. Person Plural | ructaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructavero | — |
2. Person Singular | ructaris, ructaveris | — |
3. Person Singular | ructaverit | — |
1. Person Plural | ructaverimus | — |
2. Person Plural | ructaveritis | — |
3. Person Plural | ructaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructem | ructer |
2. Person Singular | ructes | ructere, ructeris |
3. Person Singular | ructet | ructetur |
1. Person Plural | ructemus | ructemur |
2. Person Plural | ructetis | ructemini |
3. Person Plural | ructent | ructentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructarem | ructarer |
2. Person Singular | ructares | ructarere, ructareris |
3. Person Singular | ructaret | ructaretur |
1. Person Plural | ructaremus | ructaremur |
2. Person Plural | ructaretis | ructaremini |
3. Person Plural | ructarent | ructarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructaverim | — |
2. Person Singular | ructaris, ructaveris | — |
3. Person Singular | ructarit, ructaverit | — |
1. Person Plural | ructaverimus | — |
2. Person Plural | ructaveritis | — |
3. Person Plural | ructaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ructavissem | — |
2. Person Singular | ructavisses | — |
3. Person Singular | ructavisset | — |
1. Person Plural | ructavissemus | — |
2. Person Plural | ructavissetis | — |
3. Person Plural | ructavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | ructare | ructavisse |
Passiv | ructari, ructarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | ructa | ructare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | ructate | ructamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | ructato | ructator |
3. Person Singular | ructato | ructator |
2. Person Plural | ructatote | — |
3. Person Plural | ructanto | ructantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ructata, ructatum, ructatus | ructata, ructatae, ructati |
Genitiv | ructatae, ructati | ructatarum, ructatorum |
Dativ | ructatae, ructato | ructatis |
Akkusativ | ructatam, ructatum | ructata, ructatas, ructatos |
Ablativ | ructata, ructato | ructatis |
Vokativ | ructata, ructate, ructatum | ructata, ructatae, ructati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ructans | ructantes, ructantia |
Genitiv | ructantis | ructantium, ructantum |
Dativ | ructanti | ructantibus |
Akkusativ | ructans, ructantem | ructantes, ructantia |
Ablativ | ructante, ructanti | ructantibus |
Vokativ | ructans | ructantes, ructantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ructatura, ructaturum, ructaturus | ructatura, ructaturae, ructaturi |
Genitiv | ructaturae, ructaturi | ructaturarum, ructaturorum |
Dativ | ructaturae, ructaturo | ructaturis |
Akkusativ | ructaturam, ructaturum | ructatura, ructaturas, ructaturos |
Ablativ | ructatura, ructaturo | ructaturis |
Vokativ | ructatura, ructature, ructaturum | ructatura, ructaturae, ructaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ructanda, ructandum, ructandus | ructanda, ructandae, ructandi |
Genitiv | ructandae, ructandi | ructandarum, ructandorum |
Dativ | ructandae, ructando | ructandis |
Akkusativ | ructandam, ructandum | ructanda, ructandas, ructandos |
Ablativ | ructanda, ructando | ructandis |
Vokativ | ructanda, ructande, ructandum | ructanda, ructandae, ructandi |
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ructabundus | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Komparativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Superlativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
153 (232) Formen für „ructare“