Formentabelle zu „refutare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refuto | refutor |
2. Person Singular | refutas | refutare, refutaris |
3. Person Singular | refutat | refutatur |
1. Person Plural | refutamus | refutamur |
2. Person Plural | refutatis | refutamini |
3. Person Plural | refutant | refutantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutabam | refutabar |
2. Person Singular | refutabas | refutabare, refutabaris |
3. Person Singular | refutabat | refutabatur |
1. Person Plural | refutabamus | refutabamur |
2. Person Plural | refutabatis | refutabamini |
3. Person Plural | refutabant | refutabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutabo | refutabor |
2. Person Singular | refutabis | refutabere, refutaberis |
3. Person Singular | refutabit | refutabitur |
1. Person Plural | refutabimus | refutabimur |
2. Person Plural | refutabitis | refutabimini |
3. Person Plural | refutabunt | refutabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutavi | — |
2. Person Singular | refutasti, refutavisti | — |
3. Person Singular | refutavit | — |
1. Person Plural | refutavimus | — |
2. Person Plural | refutavistis | — |
3. Person Plural | refutare, refutavere, refutaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutaveram | — |
2. Person Singular | refutaveras | — |
3. Person Singular | refutaverat | — |
1. Person Plural | refutaveramus | — |
2. Person Plural | refutaveratis | — |
3. Person Plural | refutaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutavero | — |
2. Person Singular | refutaveris, refutaris | — |
3. Person Singular | refutaverit | — |
1. Person Plural | refutaverimus | — |
2. Person Plural | refutaveritis | — |
3. Person Plural | refutaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutem | refuter |
2. Person Singular | refutes | refutere, refuteris |
3. Person Singular | refutet | refutetur |
1. Person Plural | refutemus | refutemur |
2. Person Plural | refutetis | refutemini |
3. Person Plural | refutent | refutentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutarem | refutarer |
2. Person Singular | refutares | refutarere, refutareris |
3. Person Singular | refutaret | refutaretur |
1. Person Plural | refutaremus | refutaremur |
2. Person Plural | refutaretis | refutaremini |
3. Person Plural | refutarent | refutarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutaverim | — |
2. Person Singular | refutaveris, refutaris | — |
3. Person Singular | refutaverit | — |
1. Person Plural | refutaverimus | — |
2. Person Plural | refutaveritis | — |
3. Person Plural | refutaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | refutavissem | — |
2. Person Singular | refutavisses | — |
3. Person Singular | refutavisset | — |
1. Person Plural | refutavissemus | — |
2. Person Plural | refutavissetis | — |
3. Person Plural | refutavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | refutare | refutavisse |
Passiv | refutari, refutarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | refuta | refutare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | refutate | refutamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | refutato | refutator |
3. Person Singular | refutato | refutator |
2. Person Plural | refutatote | — |
3. Person Plural | refutanto | refutantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | refutatum, refutata, refutatus | refutati, refutata, refutatae |
Genitiv | refutati, refutatae | refutatarum, refutatorum |
Dativ | refutatae, refutato | refutatis |
Akkusativ | refutatum, refutatam | refutata, refutatas, refutatos |
Ablativ | refutata, refutato | refutatis |
Vokativ | refutatum, refutata, refutate | refutati, refutata, refutatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | refutans | refutantes, refutantia |
Genitiv | refutantis | refutantium, refutantum |
Dativ | refutanti | refutantibus |
Akkusativ | refutans, refutantem | refutantes, refutantia |
Ablativ | refutante, refutanti | refutantibus |
Vokativ | refutans | refutantes, refutantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | refutatura, refutaturum, refutaturus | refutatura, refutaturae, refutaturi |
Genitiv | refutaturae, refutaturi | refutaturarum, refutaturorum |
Dativ | refutaturae, refutaturo | refutaturis |
Akkusativ | refutaturam, refutaturum | refutatura, refutaturas, refutaturos |
Ablativ | refutatura, refutaturo | refutaturis |
Vokativ | refutatura, refutature, refutaturum | refutatura, refutaturae, refutaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | refutanda, refutandum, refutandus | refutandi, refutanda, refutandae |
Genitiv | refutandi, refutandae | refutandarum, refutandorum |
Dativ | refutando, refutandae | refutandis |
Akkusativ | refutandam, refutandum | refutanda, refutandas, refutandos |
Ablativ | refutando, refutanda | refutandis |
Vokativ | refutanda, refutande, refutandum | refutandi, refutanda, refutandae |
152 (229) Formen für „refutare“