Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „pugnare“

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugno	pugnor
2. Person Singular	pugnas, pugnas(que)	pugnare, pugnaris
3. Person Singular	pugnat, pugnat(que)	pugnatur
1. Person Plural	pugnamus	pugnamur
2. Person Plural	pugnatis	pugnamini
3. Person Plural	pugnant	pugnantur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnabam	pugnabar
2. Person Singular	pugnabas	pugnabare, pugnabaris
3. Person Singular	pugnabat	pugnabatur
1. Person Plural	pugnabamus	pugnabamur
2. Person Plural	pugnabatis	pugnabamini
3. Person Plural	pugnabant	pugnabantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnabo	pugnabor
2. Person Singular	pugnabis	pugnabere, pugnaberis
3. Person Singular	pugnabit	pugnabitur
1. Person Plural	pugnabimus	pugnabimur
2. Person Plural	pugnabitis	pugnabimini
3. Person Plural	pugnabunt	pugnabuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnaui, pugnavi(que)	—
2. Person Singular	pugnasti, pugnavisti	—
3. Person Singular	pugnauit	—
1. Person Plural	pugnavimus	—
2. Person Plural	pugnastis, pugnavistis	—
3. Person Plural	pugnauerunt, pugnarunt, pugnauere, pugnare	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnaveram	—
2. Person Singular	pugnaveras	—
3. Person Singular	pugnauerat	—
1. Person Plural	pugnaveramus	—
2. Person Plural	pugnaveratis	—
3. Person Plural	pugnauerant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnavero	—
2. Person Singular	pugnaveris, pugnaris	—
3. Person Singular	pugnauerit, pugnarit	—
1. Person Plural	pugnaverimus	—
2. Person Plural	pugnaueritis	—
3. Person Plural	pugnauerint, pugnarint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnem	pugner
2. Person Singular	pugnes	pugnere, pugneris
3. Person Singular	pugnet	pugnetur
1. Person Plural	pugnemus	pugnemur
2. Person Plural	pugnetis	pugnemini
3. Person Plural	pugnent	pugnentur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnarem	pugnarer
2. Person Singular	pugnares	pugnarere, pugnareris
3. Person Singular	pugnaret	pugnaretur
1. Person Plural	pugnaremus	pugnaremur
2. Person Plural	pugnaretis	pugnaremini
3. Person Plural	pugnarent	pugnarentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnauerim	—
2. Person Singular	pugnaveris, pugnaris	—
3. Person Singular	pugnauerit, pugnarit	—
1. Person Plural	pugnaverimus	—
2. Person Plural	pugnaueritis	—
3. Person Plural	pugnauerint, pugnarint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	pugnassem, pugnavissem	—
2. Person Singular	pugnavisses	—
3. Person Singular	pugnasset, pugnavisset	—
1. Person Plural	pugnavissemus	—
2. Person Plural	pugnavissetis	—
3. Person Plural	pugnassent, pugnavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	pugnare	pugnasse, eumpugnavisse, pugnavisse
Passiv	pugnari, ecpugnari, pugnarier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	pugna, pugna(que), pugnaciter, pugnacior, pugnaerunt, pugnaeverunt, pugnarvimus	pugnare
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	pugnate	pugnamini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	pugnado, pugnato, pugnatoreis	pugnator, pugnatoriis, prpugnator, pugnatorius
3. Person Singular	pugnado, pugnato, pugnatoreis	pugnator, pugnatoriis, prpugnator, pugnatorius
2. Person Plural	pugnatote	—
3. Person Plural	pugnanto	pugnantor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	pugnatum, pugnatum(que), pugnata, pugnatus	pugnata, pugnatae, pugnati, pugnatibus
Genitiv	pugnatae, pugnati, pugnati, pugnatibus, pugnatibus	pugnatorum, pugnatorum, pugnatorum(que), pugnatorum(que), pugnatarum
Dativ	pugnado, pugnado, pugnatae, pugnato, pugnato, pugnatoreis, pugnatoreis	pugnatis
Akkusativ	pugnatum, pugnatum, pugnatam, pugnatum(que), pugnatum(que)	pugnata, pugnatas, pugnatos
Ablativ	pugnata, pugnado, pugnado, pugnato, pugnato, pugnatoreis, pugnatoreis	pugnatis
Vokativ	pugnatum, pugnatum(que), pugnata, pugnate	pugnata, pugnatae, pugnati, pugnatibus

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	pugnans	pugnantes, pugnantes(que), pugnantia
Genitiv	pugnantis, corepugnantis	pugnantium, pugnantium(que), pugnantum
Dativ	pugnanti	pugnantibus
Akkusativ	pugnantem, pugnantem(que), pugnans, pugnandem	pugnantes, pugnantes(que), pugnantia
Ablativ	pugnante, pugnanti	pugnantibus
Vokativ	pugnans	pugnantes, pugnantes(que), pugnantia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	pugnaturus, pugnatura, pugnaturum	pugnaturi, pugnaturae, pugnatura
Genitiv	pugnaturi, pugnaturi, pugnaturae	pugnaturarum, pugnaturorum, pugnaturorum
Dativ	pugnaturae, pugnaturo, pugnaturo	pugnaturis
Akkusativ	pugnaturum, pugnaturum, pugnaturam	pugnaturos, pugnatura, pugnaturas
Ablativ	pugnatura, pugnaturo, pugnaturo	pugnaturis
Vokativ	pugnaturum, pugnatura, pugnature	pugnaturi, pugnaturae, pugnatura

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	pugnandum, pugnanda, pugnandus	pugnandi, pugnandi(que), pugnanda, pugnandae
Genitiv	pugnandi, pugnandi, pugnandi(que), pugnandi(que), pugnandae	pugnandarum, pugnandorum, pugnandorum
Dativ	pugnando, pugnando, pugnandae	pugnandis
Akkusativ	pugnandum, pugnandum, pugnandam	pugnanda, pugnandas, pugnandos
Ablativ	pugnando, pugnando, pugnanda	pugnandis
Vokativ	pugnandum, pugnanda, pugnande	pugnandi, pugnandi(que), pugnanda, pugnandae

Substantiv

	Singular	Plural
Nominativ	pugnatrix	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	pugnionem	—
Ablativ	—	—
Vokativ	pugnatrix	—

Adjektiv

Positiv
	Singular	Plural
Nominativ	pugnatorius	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	pugnatoriis
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	pugnatoriis
Vokativ	—	—

Komparativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Superlativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

158 (295) Formen für „pugnare“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum