Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "propugnare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnopropugnor
2. Person Singularpropugnaspropugnare, propugnaris
3. Person Singularpropugnatpropugnatur
1. Person Pluralpropugnamuspropugnamur
2. Person Pluralpropugnatispropugnamini
3. Person Pluralpropugnantpropugnantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnabampropugnabar
2. Person Singularpropugnabaspropugnabare, propugnabaris
3. Person Singularpropugnabatpropugnabatur
1. Person Pluralpropugnabamuspropugnabamur
2. Person Pluralpropugnabatispropugnabamini
3. Person Pluralpropugnabantpropugnabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnabopropugnabor
2. Person Singularpropugnabispropugnabere, propugnaberis
3. Person Singularpropugnabitpropugnabitur
1. Person Pluralpropugnabimuspropugnabimur
2. Person Pluralpropugnabitispropugnabimini
3. Person Pluralpropugnabuntpropugnabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnavi
2. Person Singularpropugnavisti
3. Person Singularpropugnavit
1. Person Pluralpropugnavimus
2. Person Pluralpropugnavistis
3. Person Pluralpropugnaverunt, propugnavere, propugnare
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnaveram
2. Person Singularpropugnaveras
3. Person Singularpropugnaverat
1. Person Pluralpropugnaveramus
2. Person Pluralpropugnaveratis
3. Person Pluralpropugnaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnavero
2. Person Singularpropugnaveris, propugnaris
3. Person Singularpropugnaverit
1. Person Pluralpropugnaverimus
2. Person Pluralpropugnaveritis
3. Person Pluralpropugnaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnempropugner
2. Person Singularpropugnespropugnere, propugneris
3. Person Singularpropugnetpropugnetur
1. Person Pluralpropugnemuspropugnemur
2. Person Pluralpropugnetispropugnemini
3. Person Pluralpropugnentpropugnentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnarempropugnarer
2. Person Singularpropugnarespropugnarere, propugnareris
3. Person Singularpropugnaretpropugnaretur
1. Person Pluralpropugnaremuspropugnaremur
2. Person Pluralpropugnaretispropugnaremini
3. Person Pluralpropugnarentpropugnarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnaverim
2. Person Singularpropugnaris, propugnaveris
3. Person Singularpropugnaverit
1. Person Pluralpropugnaverimus
2. Person Pluralpropugnaveritis
3. Person Pluralpropugnaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularpropugnavissem
2. Person Singularpropugnavisses
3. Person Singularpropugnavisset
1. Person Pluralpropugnavissemus
2. Person Pluralpropugnavissetis
3. Person Pluralpropugnavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivpropugnarepropugnavisse
Passivpropugnari, propugnarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularpropugnapropugnare
3. Person Singular
2. Person Pluralpropugnatepropugnamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularpropugnato, propugnatoreispropugnator
3. Person Singularpropugnatoreis, propugnatopropugnator
2. Person Pluralpropugnatote
3. Person Pluralpropugnantopropugnantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum