Formentabelle zu „promulgare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgabam | promulgabar |
2. Person Singular | promulgabas | promulgabare, promulgabaris |
3. Person Singular | promulgabat | promulgabatur |
1. Person Plural | promulgabamus | promulgabamur |
2. Person Plural | promulgabatis | promulgabamini |
3. Person Plural | promulgabant | promulgabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgabo | promulgabor |
2. Person Singular | promulgabis | promulgabere, promulgaberis |
3. Person Singular | promulgabit | promulgabitur |
1. Person Plural | promulgabimus | promulgabimur |
2. Person Plural | promulgabitis | promulgabimini |
3. Person Plural | promulgabunt | promulgabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgavi | — |
2. Person Singular | promulgasti, promulgavisti | — |
3. Person Singular | promulgauit | — |
1. Person Plural | promulgavimus | — |
2. Person Plural | promulgavistis | — |
3. Person Plural | promulgarunt, promulgare, promulgauere, promulgaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgaveram | — |
2. Person Singular | promulgaveras | — |
3. Person Singular | promulgauerat, promulgarat | — |
1. Person Plural | promulgaveramus | — |
2. Person Plural | promulgaveratis | — |
3. Person Plural | promulgaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgavero | — |
2. Person Singular | promulgaris, promulgaveris | — |
3. Person Singular | promulgarit, promulgaverit | — |
1. Person Plural | promulgaverimus | — |
2. Person Plural | promulgaveritis | — |
3. Person Plural | promulgaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgem | promulger |
2. Person Singular | promulges | promulgere, promulgeris |
3. Person Singular | promulget | promulgetur |
1. Person Plural | promulgemus | promulgemur |
2. Person Plural | promulgetis | promulgemini |
3. Person Plural | promulgent | promulgentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgarem | promulgarer |
2. Person Singular | promulgares | promulgarere, promulgareris |
3. Person Singular | promulgaret | promulgaretur |
1. Person Plural | promulgaremus | promulgaremur |
2. Person Plural | promulgaretis | promulgaremini |
3. Person Plural | promulgarent | promulgarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgaverim | — |
2. Person Singular | promulgaris, promulgaveris | — |
3. Person Singular | promulgarit, promulgaverit | — |
1. Person Plural | promulgaverimus | — |
2. Person Plural | promulgaveritis | — |
3. Person Plural | promulgaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | promulgavissem | — |
2. Person Singular | promulgasses, promulgavisses | — |
3. Person Singular | promulgasset, promulgavisset | — |
1. Person Plural | promulgavissemus | — |
2. Person Plural | promulgavissetis | — |
3. Person Plural | promulgassent, promulgavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | promulga | promulgare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | promulgate | promulgamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | promulgato | promulgator |
3. Person Singular | promulgato | promulgator |
2. Person Plural | promulgatote | — |
3. Person Plural | promulganto | promulgantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | promulgata, promulgatum, promulgatus | promulgata, promulgatae, promulgati |
Genitiv | promulgatae, promulgati | promulgatarum, promulgatorum |
Dativ | promulgatae, promulgato | promulgatis |
Akkusativ | promulgatam, promulgatum | promulgatas, promulgata, promulgatos |
Ablativ | promulgata, promulgato | promulgatis |
Vokativ | promulgata, promulgatum, promulgate | promulgata, promulgatae, promulgati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | promulgans | promulgantes, promulgantia |
Genitiv | promulgantis | promulgantium, promulgantum |
Dativ | promulganti | promulgantibus |
Akkusativ | promulgans, promulgantem | promulgantes, promulgantia |
Ablativ | promulgante, promulganti | promulgantibus |
Vokativ | promulgans | promulgantes, promulgantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | promulgaturum, promulgatura, promulgaturus | promulgatura, promulgaturae, promulgaturi |
Genitiv | promulgaturae, promulgaturi | promulgaturarum, promulgaturorum |
Dativ | promulgaturae, promulgaturo | promulgaturis |
Akkusativ | promulgaturum, promulgaturam | promulgatura, promulgaturas, promulgaturos |
Ablativ | promulgatura, promulgaturo | promulgaturis |
Vokativ | promulgaturum, promulgatura, promulgature | promulgatura, promulgaturae, promulgaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | promulgandum, promulganda, promulgandus | promulganda, promulgandae, promulgandi |
Genitiv | promulgandae, promulgandi | promulgandarum, promulgandorum |
Dativ | promulgandae, promulgando | promulgandis |
Akkusativ | promulgandam, promulgandum | promulganda, promulgandas, promulgandos |
Ablativ | promulganda, promulgando | promulgandis |
Vokativ | promulgandum, promulganda, promulgande | promulganda, promulgandae, promulgandi |
152 (238) Formen für „promulgare“