Formentabelle zu „proculcare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculco | proculcor |
2. Person Singular | proculcas | proculcare, proculcaris |
3. Person Singular | proculcat, proculcatores | proculcatur |
1. Person Plural | proculcamus | proculcamur |
2. Person Plural | proculcatis | proculcamini |
3. Person Plural | proculcant | proculcantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcabam | proculcabar |
2. Person Singular | proculcabas | proculcabare, proculcabaris |
3. Person Singular | proculcabat | proculcabatur |
1. Person Plural | proculcabamus | proculcabamur |
2. Person Plural | proculcabatis | proculcabamini |
3. Person Plural | proculcabant | proculcabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcabo | proculcabor |
2. Person Singular | proculcabis | proculcabere, proculcaberis |
3. Person Singular | proculcabit | proculcabitur |
1. Person Plural | proculcabimus | proculcabimur |
2. Person Plural | proculcabitis | proculcabimini |
3. Person Plural | proculcabunt | proculcabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcavi | — |
2. Person Singular | proculcavisti | — |
3. Person Singular | proculcavit | — |
1. Person Plural | proculcavimus | — |
2. Person Plural | proculcavistis | — |
3. Person Plural | proculcare, proculcavere, proculcaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcaveram | — |
2. Person Singular | proculcaveras | — |
3. Person Singular | proculcaverat | — |
1. Person Plural | proculcaveramus | — |
2. Person Plural | proculcaveratis | — |
3. Person Plural | proculcaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcavero | — |
2. Person Singular | proculcaris, proculcaveris | — |
3. Person Singular | proculcaverit | — |
1. Person Plural | proculcaverimus | — |
2. Person Plural | proculcaveritis | — |
3. Person Plural | proculcaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcem | proculcer |
2. Person Singular | proculces | proculcere, proculceris |
3. Person Singular | proculcet | proculcetur |
1. Person Plural | proculcemus | proculcemur |
2. Person Plural | proculcetis | proculcemini |
3. Person Plural | proculcent | proculcentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcarem | proculcarer |
2. Person Singular | proculcares | proculcarere, proculcareris |
3. Person Singular | proculcaret | proculcaretur |
1. Person Plural | proculcaremus | proculcaremur |
2. Person Plural | proculcaretis | proculcaremini |
3. Person Plural | proculcarentque, proculcarent | proculcarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcaverim | — |
2. Person Singular | proculcaris, proculcaveris | — |
3. Person Singular | proculcaverit | — |
1. Person Plural | proculcaverimus | — |
2. Person Plural | proculcaveritis | — |
3. Person Plural | proculcaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | proculcavissem | — |
2. Person Singular | proculcavisses | — |
3. Person Singular | proculcavisset | — |
1. Person Plural | proculcavissemus | — |
2. Person Plural | proculcavissetis | — |
3. Person Plural | proculcavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | proculcare | proculcavisse |
Passiv | proculcari, proculcarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | proculca | proculcare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | proculcate | proculcamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | proculcato | proculcator |
3. Person Singular | proculcato | proculcator |
2. Person Plural | proculcatote | — |
3. Person Plural | proculcanto | proculcantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | proculcata, proculcatum, proculcatus | proculcata, proculcatae, proculcati |
Genitiv | proculcatae, proculcati | proculcatarum, proculcatorum |
Dativ | proculcato, proculcatae | proculcatis |
Akkusativ | proculcatam, proculcatum | proculcatas, proculcata, proculcatos |
Ablativ | proculcato, proculcata | proculcatis |
Vokativ | proculcata, proculcate, proculcatum | proculcata, proculcatae, proculcati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | proculcans | proculcantes, proculcantia |
Genitiv | proculcantis | proculcantium, proculcantum |
Dativ | proculcanti | proculcantibus |
Akkusativ | proculcans, proculcantem | proculcantes, proculcantia |
Ablativ | proculcante, proculcanti | proculcantibus |
Vokativ | proculcans | proculcantes, proculcantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | proculcatura, proculcaturum, proculcaturus | proculcatura, proculcaturae, proculcaturi |
Genitiv | proculcaturae, proculcaturi | proculcaturarum, proculcaturorum |
Dativ | proculcaturae, proculcaturo | proculcaturis |
Akkusativ | proculcaturam, proculcaturum | proculcatura, proculcaturas, proculcaturos |
Ablativ | proculcatura, proculcaturo | proculcaturis |
Vokativ | proculcatura, proculcature, proculcaturum | proculcatura, proculcaturae, proculcaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | proculcanda, proculcandum, proculcandus | proculcanda, proculcandae, proculcandi |
Genitiv | proculcandae, proculcandi | proculcandarum, proculcandorum |
Dativ | proculcandae, proculcando | proculcandis |
Akkusativ | proculcandam, proculcandum | proculcanda, proculcandas, proculcandos |
Ablativ | proculcanda, proculcando | proculcandis |
Vokativ | proculcanda, proculcande, proculcandum | proculcanda, proculcandae, proculcandi |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | proculcatio | proculcatores |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | proculcatores |
Ablativ | — | — |
Vokativ | proculcatio | proculcatores |
157 (236) Formen für „proculcare“