Formentabelle zu „procubare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubo | procubor |
2. Person Singular | procubas | procubare, procubaris |
3. Person Singular | procubat | procubatur |
1. Person Plural | procubamus | procubamur |
2. Person Plural | procubatis | procubamini |
3. Person Plural | procubant | procubantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubabam | procubabar |
2. Person Singular | procubabas | procubabare, procubabaris |
3. Person Singular | procubabat | procubabatur |
1. Person Plural | procubabamus | procubabamur |
2. Person Plural | procubabatis | procubabamini |
3. Person Plural | procubabant | procubabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubabo | procubabor |
2. Person Singular | procubabis, procubueris | procubabere, procubaberis |
3. Person Singular | procubabit, procubuerit | procubabitur |
1. Person Plural | procubabimus, procubuerimus | procubabimur |
2. Person Plural | procubabitis, procubueritis | procubabimini |
3. Person Plural | procubuerint, procubabunt | procubabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubui | — |
2. Person Singular | procubuisti | — |
3. Person Singular | procubuit | — |
1. Person Plural | procubuimus | — |
2. Person Plural | procubuistis | — |
3. Person Plural | procubuere, procubuerunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubueram | — |
2. Person Singular | procubueras | — |
3. Person Singular | procubuerat | — |
1. Person Plural | procubueramus | — |
2. Person Plural | procubueratis | — |
3. Person Plural | procubuerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubuero | — |
2. Person Singular | procubueris | — |
3. Person Singular | procubuerit | — |
1. Person Plural | procubuerimus | — |
2. Person Plural | procubueritis | — |
3. Person Plural | procubuerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubem | procuber |
2. Person Singular | procubes | procubere, procuberis |
3. Person Singular | procubet | procubetur |
1. Person Plural | procubemus | procubemur |
2. Person Plural | procubetis | procubemini |
3. Person Plural | procubent | procubentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubarem | procubarer |
2. Person Singular | procubares | procubarere, procubareris |
3. Person Singular | procubaret | procubaretur |
1. Person Plural | procubaremus | procubaremur |
2. Person Plural | procubaretis | procubaremini |
3. Person Plural | procubarent | procubarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubuerim | — |
2. Person Singular | procubueris | — |
3. Person Singular | procubuerit | — |
1. Person Plural | procubuerimus | — |
2. Person Plural | procubueritis | — |
3. Person Plural | procubuerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | procubuissem | — |
2. Person Singular | procubuisses | — |
3. Person Singular | procubuisset | — |
1. Person Plural | procubuissemus | — |
2. Person Plural | procubuissetis | — |
3. Person Plural | procubuissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | procubare | procubuisse |
Passiv | procubari, procubarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | procuba | procubare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | procubate | procubamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | procubato | procubator |
3. Person Singular | procubato | procubator |
2. Person Plural | procubatote | — |
3. Person Plural | procubanto | procubantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | procubita, procubitum, procubitus | procubita, procubitae, procubiti |
Genitiv | procubitae, procubiti | procubitarum, procubitorum |
Dativ | procubitae, procubito | procubitis |
Akkusativ | procubitam, procubitum | procubita, procubitas, procubitos |
Ablativ | procubita, procubito | procubitis |
Vokativ | procubita, procubite, procubitum | procubita, procubitae, procubiti |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | procubans | procubantes, procubantia |
Genitiv | procubantis | procubantium, procubantum |
Dativ | procubanti | procubantibus |
Akkusativ | procubans, procubantem | procubantes, procubantia |
Ablativ | procubante, procubanti | procubantibus |
Vokativ | procubans | procubantes, procubantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | procubitura, procubiturum, procubiturus | procubitura, procubiturae, procubituri |
Genitiv | procubiturae, procubituri | procubiturarum, procubiturorum |
Dativ | procubiturae, procubituro | procubituris |
Akkusativ | procubituram, procubiturum | procubitura, procubituras, procubituros |
Ablativ | procubitura, procubituro | procubituris |
Vokativ | procubitura, procubiture, procubiturum | procubitura, procubiturae, procubituri |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | procubanda, procubandum, procubandus | procubanda, procubandae, procubandi |
Genitiv | procubandae, procubandi | procubandarum, procubandorum |
Dativ | procubandae, procubando | procubandis |
Akkusativ | procubandam, procubandum | procubanda, procubandas, procubandos |
Ablativ | procubanda, procubando | procubandis |
Vokativ | procubanda, procubande, procubandum | procubanda, procubandae, procubandi |
152 (231) Formen für „procubare“