Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „praenuntiare“

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntio	praenuntior
2. Person Singular	praenuntias	praenuntiare, praenuntiaris
3. Person Singular	praenuntiat	praenuntiatur
1. Person Plural	praenuntiamus	praenuntiamur
2. Person Plural	praenuntiatis	praenuntiamini
3. Person Plural	praenuntiant	praenuntiantur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiabam	praenuntiabar
2. Person Singular	praenuntiabas	praenuntiabare, praenuntiabaris
3. Person Singular	praenuntiabat	praenuntiabatur
1. Person Plural	praenuntiabamus	praenuntiabamur
2. Person Plural	praenuntiabatis	praenuntiabamini
3. Person Plural	praenuntiabant	praenuntiabantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiabo	praenuntiabor
2. Person Singular	praenuntiabis	praenuntiabere, praenuntiaberis
3. Person Singular	praenuntiabit	praenuntiabitur
1. Person Plural	praenuntiabimus	praenuntiabimur
2. Person Plural	praenuntiabitis	praenuntiabimini
3. Person Plural	praenuntiabunt	praenuntiabuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiavi	—
2. Person Singular	praenuntiavisti	—
3. Person Singular	praenuntiavit	—
1. Person Plural	praenuntiavimus	—
2. Person Plural	praenuntiavistis	—
3. Person Plural	praenuntiare, praenuntiavere, praenuntiaverunt	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiaveram	—
2. Person Singular	praenuntiaveras	—
3. Person Singular	praenuntiaverat	—
1. Person Plural	praenuntiaveramus	—
2. Person Plural	praenuntiaveratis	—
3. Person Plural	praenuntiaverant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiavero	—
2. Person Singular	praenuntiaris, praenuntiaveris	—
3. Person Singular	praenuntiaverit	—
1. Person Plural	praenuntiaverimus	—
2. Person Plural	praenuntiaveritis	—
3. Person Plural	praenuntiaverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiem	praenuntier
2. Person Singular	praenunties	praenuntiere, praenuntieris
3. Person Singular	praenuntiet	praenuntietur
1. Person Plural	praenuntiemus	praenuntiemur
2. Person Plural	praenuntietis	praenuntiemini
3. Person Plural	praenuntient	praenuntientur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiarem	praenuntiarer
2. Person Singular	praenuntiares	praenuntiarere, praenuntiareris
3. Person Singular	praenuntiaret	praenuntiaretur
1. Person Plural	praenuntiaremus	praenuntiaremur
2. Person Plural	praenuntiaretis	praenuntiaremini
3. Person Plural	praenuntiarent	praenuntiarentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiaverim	—
2. Person Singular	praenuntiaris, praenuntiaveris	—
3. Person Singular	praenuntiaverit	—
1. Person Plural	praenuntiaverimus	—
2. Person Plural	praenuntiaveritis	—
3. Person Plural	praenuntiaverint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praenuntiavissem	—
2. Person Singular	praenuntiavisses	—
3. Person Singular	praenuntiavisset	—
1. Person Plural	praenuntiavissemus	—
2. Person Plural	praenuntiavissetis	—
3. Person Plural	praenuntiavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	praenuntiare	praenuntiavisse
Passiv	praenuntiari, praenuntiarier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praenuntia	praenuntiare
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	praenuntiate	praenuntiamini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praenuntiato	praenuntiator
3. Person Singular	praenuntiato	praenuntiator
2. Person Plural	praenuntiatote	—
3. Person Plural	praenuntianto	praenuntiantor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	praenuntiata, praenuntiatum, praenuntiatus	praenuntiata, praenuntiatae, praenuntiati
Genitiv	praenuntiatae, praenuntiati	praenuntiatarum, praenuntiatorum
Dativ	praenuntiatae, praenuntiato	praenuntiatis
Akkusativ	praenuntiatam, praenuntiatum	praenuntiata, praenuntiatas, praenuntiatos
Ablativ	praenuntiata, praenuntiato	praenuntiatis
Vokativ	praenuntiata, praenuntiate, praenuntiatum	praenuntiata, praenuntiatae, praenuntiati

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	praenuntians	praenuntiantes, praenuntiantia
Genitiv	praenuntiantis	praenuntiantium, praenuntiantum
Dativ	praenuntianti	praenuntiantibus
Akkusativ	praenuntians, praenuntiantem	praenuntiantes, praenuntiantia
Ablativ	praenuntiante, praenuntianti	praenuntiantibus
Vokativ	praenuntians	praenuntiantes, praenuntiantia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	praenuntiatura, praenuntiaturum, praenuntiaturus	praenuntiatura, praenuntiaturae, praenuntiaturi
Genitiv	praenuntiaturae, praenuntiaturi	praenuntiaturarum, praenuntiaturorum
Dativ	praenuntiaturae, praenuntiaturo	praenuntiaturis
Akkusativ	praenuntiaturam, praenuntiaturum	praenuntiatura, praenuntiaturas, praenuntiaturos
Ablativ	praenuntiatura, praenuntiaturo	praenuntiaturis
Vokativ	praenuntiatura, praenuntiature, praenuntiaturum	praenuntiatura, praenuntiaturae, praenuntiaturi

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	praenuntianda, praenuntiandum, praenuntiandus	praenuntianda, praenuntiandae, praenuntiandi
Genitiv	praenuntiandae, praenuntiandi	praenuntiandarum, praenuntiandorum
Dativ	praenuntiandae, praenuntiando	praenuntiandis
Akkusativ	praenuntiandam, praenuntiandum	praenuntianda, praenuntiandas, praenuntiandos
Ablativ	praenuntianda, praenuntiando	praenuntiandis
Vokativ	praenuntianda, praenuntiande, praenuntiandum	praenuntianda, praenuntiandae, praenuntiandi

152 (228) Formen für „praenuntiare“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum