Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „praecipere“

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecipio	praecipior
2. Person Singular	praecipis	praeciperis
3. Person Singular	praecipit, praecipitat(que)	praecipitur
1. Person Plural	praecipimus	praecipimur
2. Person Plural	praecipitis, praecipitis(que)	praecipimini
3. Person Plural	praecipiunt	praecipiuntur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecipiebam	praecipiebar
2. Person Singular	praecipiebas	praecipiebare, praecipiebaris
3. Person Singular	praecipiebat, precipiebat	praecipiebatur
1. Person Plural	praecipiebamus	praecipiebamur
2. Person Plural	praecipiebatis	praecipiebamini
3. Person Plural	praecipiebant	praecipiebantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecipiam	praecipiar
2. Person Singular	praecipies	praecipiere, praecipieris
3. Person Singular	praecipiet	praecipietur
1. Person Plural	praecipiemus	praecipiemur
2. Person Plural	praecipietis	praecipiemini
3. Person Plural	praecipient	praecipientur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecepi	—
2. Person Singular	praecepisti	—
3. Person Singular	praecepit, praecepit(que), naturapraecepit, precepit	—
1. Person Plural	praecepimus, precepimus	—
2. Person Plural	praecepistis	—
3. Person Plural	praeceperunt, praecepere	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praeceperam	—
2. Person Singular	praeceperas	—
3. Person Singular	praeceperat	—
1. Person Plural	praeceperamus	—
2. Person Plural	praeceperatis	—
3. Person Plural	praeceperant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecepero	—
2. Person Singular	praeceperis	—
3. Person Singular	praeceperit	—
1. Person Plural	praeceperimus	—
2. Person Plural	praeceperitis	—
3. Person Plural	praeceperint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecipiam	praecipiar
2. Person Singular	praecipias	praecipiare, praecipiaris
3. Person Singular	praecipiat	praecipiatur
1. Person Plural	praecipiamus	praecipiamur
2. Person Plural	praecipiatis	praecipiamini
3. Person Plural	praecipiant	praecipiantur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praeciperem	praeciperer
2. Person Singular	praeciperes	praeciperere, praecipereris
3. Person Singular	praeciperet	praeciperetur
1. Person Plural	praeciperemus	praeciperemur
2. Person Plural	praeciperetis	praeciperemini
3. Person Plural	praeciperent	praeciperentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praeceperim	—
2. Person Singular	praeceperis	—
3. Person Singular	praeceperit	—
1. Person Plural	praeceperimus	—
2. Person Plural	praeceperitis	—
3. Person Plural	praeceperint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecepissem	—
2. Person Singular	praecepisses	—
3. Person Singular	praecepisset	—
1. Person Plural	praecepissemus	—
2. Person Plural	praecepissetis	—
3. Person Plural	praecepissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	praecipere, precipere	praecepisse
Passiv	praecipi, praecipier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praecipe	praecipere, precipere
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	praecipite	praecipimini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praecipito	praecipitor
3. Person Singular	praecipito	praecipitor
2. Person Plural	praecipitote	—
3. Person Plural	praecipunto	praecipuntor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	praeceptum, praeceptus, praecepta, praeceptum(que), praecepta(que), precepta	praecepta, praecepti, praeceptae, praecepta(que), precepta, precepti
Genitiv	praecepti, praecepti, praeceptae, precepti, precepti	praeceptorum, praeceptorum, praeceptarum
Dativ	praecepto, praecepto, praeceptae, praeceptoreis, praeceptoreis, precepto, precepto, conspraecepto, conspraecepto	praeceptis, praeceptis(que)
Akkusativ	praeceptum, praeceptum, praeceptam, praeceptum(que), praeceptum(que)	praecepta, praeceptas, praecepta(que), praeceptos, precepta
Ablativ	praecepta, praecepto, praecepto, praecepta(que), praeceptoreis, praeceptoreis, precepta, precepto, precepto, conspraecepto, conspraecepto	praeceptis, praeceptis(que)
Vokativ	praeceptum, praecepta, praeceptum(que), praecepta(que), praecepte, precepta	praecepta, praecepti, praeceptae, praecepta(que), precepta, precepti

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	praecipiens	praecipientes, praecipientia
Genitiv	praecipientis	praecipientium, praecipientum
Dativ	praecipienti	praecipientibus
Akkusativ	praecipientem, praecipiens	praecipientes, praecipientia
Ablativ	praecipiente, praecipienti	praecipientibus
Vokativ	praecipiens	praecipientes, praecipientia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	praeceptura, praecepturum, praecepturus	praeceptura, praecepturae, praecepturi
Genitiv	praecepturae, praecepturi, praecepturi	praecepturarum, praecepturorum, praecepturorum
Dativ	praecepturae, praecepturo, praecepturo	praecepturis
Akkusativ	praecepturam, praecepturum, praecepturum	praeceptura, praecepturas, praecepturos
Ablativ	praeceptura, praecepturo, praecepturo	praecepturis
Vokativ	praeceptura, praecepture, praecepturum	praeceptura, praecepturae, praecepturi

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	praecipiendum, praecipiundum, praecipienda, praecipiendus, praecipiunda, praecipiundus, precipiendum	praecipienda, praecipiendi, praecipiendae, praecipiunda, praecipiundae, praecipiundi
Genitiv	praecipiendi, praecipiendi, praecipiendae, praecipiundae, praecipiundi, praecipiundi	praecipiendarum, praecipiendorum, praecipiendorum, praecipiundarum, praecipiundorum, praecipiundorum
Dativ	praecipiendo, praecipiendo, praecipiendae, praecipiundae, praecipiundo, praecipiundo	praecipiendis, praecipiundis
Akkusativ	praecipiendum, praecipiendum, praecipiundum, praecipiundum, praecipiendam, praecipiundam, precipiendum, precipiendum	praecipienda, praecipiendas, praecipiendos, praecipiunda, praecipiundas, praecipiundos
Ablativ	praecipiendo, praecipiendo, praecipienda, praecipiunda, praecipiundo, praecipiundo	praecipiendis, praecipiundis
Vokativ	praecipiendum, praecipienda, praecipiundum, praecipiende, praecipiunda, praecipiunde, precipiendum	praecipiendi, praecipienda, praecipiendae, praecipiunda, praecipiundae, praecipiundi

Substantiv

	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	praecipitio	praecipiis
Akkusativ	—	—
Ablativ	praeceptrice, praecipitio	praecipiis
Vokativ	—	—

Adjektiv

Positiv
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	praeceptivam	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Komparativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Superlativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

157 (309) Formen für „praecipere“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum