Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "praecidere"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecido	praecidor
2. Person Singular	praecidis	praecideris, praecidere
3. Person Singular	praecidit, praeciditque	praeciditur
1. Person Plural	praecidimus	praecidimur
2. Person Plural	praeciditis	praecidimini
3. Person Plural	praecidunt	praeciduntur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecidebam	praecidebar
2. Person Singular	praecidebas	praecidebare, praecidebaris
3. Person Singular	praecidebat	praecidebatur
1. Person Plural	praecidebamus	praecidebamur
2. Person Plural	praecidebatis	praecidebamini
3. Person Plural	praecidebant	praecidebantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecidam	praecidar
2. Person Singular	praecides	praecidere, praecideris
3. Person Singular	praecidet	praecidetur
1. Person Plural	praecidemus	praecidemur
2. Person Plural	praecidetis	praecidemini
3. Person Plural	praecident, precident	praecidentur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecidi	—
2. Person Singular	praecidisti	—
3. Person Singular	praecidit, praeciditque	—
1. Person Plural	praecidimus	—
2. Person Plural	praecidistis	—
3. Person Plural	praecidere, praeciderunt	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecideram	—
2. Person Singular	praecideras	—
3. Person Singular	praeciderat	—
1. Person Plural	praecideramus	—
2. Person Plural	praecideratis	—
3. Person Plural	praeciderant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecidero	—
2. Person Singular	praecideris	—
3. Person Singular	praeciderit	—
1. Person Plural	praeciderimus	—
2. Person Plural	praecideritis	—
3. Person Plural	praeciderint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecidam	praecidar
2. Person Singular	praecidas	praecidare, praecidaris
3. Person Singular	praecidat	praecidatur
1. Person Plural	praecidamus	praecidamur
2. Person Plural	praecidatis	praecidamini
3. Person Plural	praecidant	praecidantur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praeciderem	praeciderer
2. Person Singular	praecideres	praeciderere, praecidereris
3. Person Singular	praecideret	praecideretur
1. Person Plural	praecideremus	praecideremur
2. Person Plural	praecideretis	praecideremini
3. Person Plural	praeciderent	praeciderentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praeciderim	—
2. Person Singular	praecideris	—
3. Person Singular	praeciderit	—
1. Person Plural	praeciderimus	—
2. Person Plural	praecideritis	—
3. Person Plural	praeciderint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecidissem	—
2. Person Singular	praecidisses	—
3. Person Singular	praecidisset	—
1. Person Plural	praecidissemus	—
2. Person Plural	praecidissetis	—
3. Person Plural	praecidissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	praecidere	praecidisse
Passiv	praecidi, praecidier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praecide	praecidere
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	praecidite	praecidimini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praecidito	praeciditor
3. Person Singular	praecidito	praeciditor
2. Person Plural	praeciditote	—
3. Person Plural	praecidunto	praeciduntor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Substantiv

	Singular	Plural
Nominativ	—	praecisiones
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	praecisiones
Ablativ	praecisione	—
Vokativ	—	praecisiones

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum