Formentabelle zu „poenitere“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | impoeniteo, poeniteo | poeniteor |
2. Person Singular | poenites | poenitere, poeniteris |
3. Person Singular | poenitet | poenitetur |
1. Person Plural | poenitemus | poenitemur |
2. Person Plural | poenitetis | poenitemini |
3. Person Plural | poenitent | poenitentur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenitebam | poenitebar |
2. Person Singular | poenitebas | poenitebare, poenitebaris |
3. Person Singular | poenitebat | poenitebatur |
1. Person Plural | poenitebamus | poenitebamur |
2. Person Plural | poenitebatis | poenitebamini |
3. Person Plural | poenitebant | poenitebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenitebo | poenitebor |
2. Person Singular | poenitebis | poenitebere, poeniteberis |
3. Person Singular | poenitebit | poenitebitur |
1. Person Plural | poenitebimus | poenitebimur |
2. Person Plural | poenitebitis | poenitebimini |
3. Person Plural | poenitebunt | poenitebuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenitui | — |
2. Person Singular | poenituisti | — |
3. Person Singular | poenituit | — |
1. Person Plural | poenituimus | — |
2. Person Plural | poenituistis | — |
3. Person Plural | poenituere, poenituerunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenitueram | — |
2. Person Singular | poenitueras | — |
3. Person Singular | poenituerat | — |
1. Person Plural | poenitueramus | — |
2. Person Plural | poenitueratis | — |
3. Person Plural | poenituerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenituero | — |
2. Person Singular | poenitueris | — |
3. Person Singular | poenituerit | — |
1. Person Plural | poenituerimus | — |
2. Person Plural | poenitueritis | — |
3. Person Plural | poenituerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poeniteam | poenitear |
2. Person Singular | poeniteas | poeniteare, poenitearis |
3. Person Singular | poeniteat | poeniteatur |
1. Person Plural | poeniteamus | poeniteamur |
2. Person Plural | poeniteatis | poeniteamini |
3. Person Plural | poeniteant | poeniteantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poeniterem | poeniterer |
2. Person Singular | poeniteres | poeniterere, poenitereris |
3. Person Singular | poeniteret | poeniteretur |
1. Person Plural | poeniteremus | poeniteremur |
2. Person Plural | poeniteretis | poeniteremini |
3. Person Plural | poeniterent | poeniterentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenituerim | — |
2. Person Singular | poenitueris | — |
3. Person Singular | poenituerit | — |
1. Person Plural | poenituerimus | — |
2. Person Plural | poenitueritis | — |
3. Person Plural | poenituerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | poenituissem | — |
2. Person Singular | poenituisses | — |
3. Person Singular | poenituisset | — |
1. Person Plural | poenituissemus | — |
2. Person Plural | poenituissetis | — |
3. Person Plural | poenituissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | poenitere | poenituisse |
Passiv | poeniteri, poeniterier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | poenite | poenitere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | poenitete | poenitemini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | poeniteto | poenitetor |
3. Person Singular | poeniteto | poenitetor |
2. Person Plural | poenitetote | — |
3. Person Plural | poenitento | poenitentor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | poenitens | poenitentia, poenitencia, poenitentes |
Genitiv | poenitentis | poenitentium, poenitentum |
Dativ | poenitenti | poenitentibus |
Akkusativ | poenitens, poenitentem | poenitentia, poenitencia, poenitentes |
Ablativ | poenitente, poenitenti | poenitentibus |
Vokativ | poenitens | poenitentia, poenitencia, poenitentes |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | poenitenda, poenitendum, poenitendus | poenitenda, poenitendae, poenitendi |
Genitiv | poenitendae, poenitendi | poenitendarum, poenitendorum |
Dativ | poenitendae, poenitendo | poenitendis |
Akkusativ | poenitendam, poenitendum | poenitenda, poenitendas, poenitendos |
Ablativ | poenitenda, poenitendo | poenitendis |
Vokativ | poenitenda, poenitende, poenitendum | poenitenda, poenitendae, poenitendi |
128 (165) Formen für „poenitere“