Formentabelle zu „persuadere“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuadebam | persuadebar |
2. Person Singular | persuadebas | persuadebare, persuadebaris |
3. Person Singular | persuadebat | persuadebatur |
1. Person Plural | persuadebamus | persuadebamur |
2. Person Plural | persuadebatis | persuadebamini |
3. Person Plural | persuadebant | persuadebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuadebo | persuadebor |
2. Person Singular | persuadebis | persuadebere, persuadeberis |
3. Person Singular | persuadebit | persuadebitur |
1. Person Plural | persuadebimus | persuadebimur |
2. Person Plural | persuadebitis | persuadebimini |
3. Person Plural | persuadebunt | persuadebuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuasi | — |
2. Person Singular | persuasisti | — |
3. Person Singular | persuasit | — |
1. Person Plural | persuasimus | — |
2. Person Plural | persuasistis | — |
3. Person Plural | persuaserunt, persuasere | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuaseram | — |
2. Person Singular | persuaseras | — |
3. Person Singular | persuaserat | — |
1. Person Plural | persuaseramus | — |
2. Person Plural | persuaseratis | — |
3. Person Plural | persuaserant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuasero | — |
2. Person Singular | persuaseris | — |
3. Person Singular | persuaserit | — |
1. Person Plural | persuaserimus | — |
2. Person Plural | persuaseritis | — |
3. Person Plural | persuaserint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuadeam | persuadear |
2. Person Singular | persuadeas | persuadeare, persuadearis |
3. Person Singular | persuadeat | persuadeatur |
1. Person Plural | persuadeamus | persuadeamur |
2. Person Plural | persuadeatis | persuadeamini |
3. Person Plural | persuadeant | persuadeantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuaderem | persuaderer |
2. Person Singular | persuaderes | persuaderere, persuadereris |
3. Person Singular | persuaderet | persuaderetur |
1. Person Plural | persuaderemus | persuaderemur |
2. Person Plural | persuaderetis | persuaderemini |
3. Person Plural | persuaderent | persuaderentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuaserim | — |
2. Person Singular | persuaseris | — |
3. Person Singular | persuaserit | — |
1. Person Plural | persuaserimus | — |
2. Person Plural | persuaseritis | — |
3. Person Plural | persuaserint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | persuasissem | — |
2. Person Singular | persuasisses | — |
3. Person Singular | persuasisset | — |
1. Person Plural | persuasissemus | — |
2. Person Plural | persuasissetis | — |
3. Person Plural | persuasissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | persuade | persuadere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | persuadete | persuademini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | persuadeto | persuadetor |
3. Person Singular | persuadeto | persuadetor |
2. Person Plural | persuadetote | — |
3. Person Plural | persuadento | persuadentor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | persuasum, persuasa, persuasus | persuasi, persuasa, persuasae |
Genitiv | persuasi, persuasae | persuasarum, persuasorum |
Dativ | persuasae, persuaso | persuasissimum, persuasis |
Akkusativ | persuasum, persuasam | persuasa, persuasas, persuasos |
Ablativ | persuasa, persuaso | persuasissimum, persuasis |
Vokativ | persuasum, persuasa, persuase | persuasi, persuasa, persuasae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | persuadens | persuadentes, persuadentia |
Genitiv | persuadentis | persuadentium, persuadentum |
Dativ | persuadenti | persuadentibus |
Akkusativ | persuadens, persuadentem | persuadentes, persuadentia |
Ablativ | persuadente, persuadenti | persuadentibus |
Vokativ | persuadens | persuadentes, persuadentia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | persuasurum, persuasura, persuasurus | persuasura, persuasurae, persuasuri |
Genitiv | persuasurae, persuasuri | persuasurarum, persuasurorum |
Dativ | persuasurae, persuasuro | persuasuris |
Akkusativ | persuasurum, persuasuram | persuasuros, persuasura, persuasuras |
Ablativ | persuasura, persuasuro | persuasuris |
Vokativ | persuasurum, persuasura, persuasure | persuasura, persuasurae, persuasuri |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | persuadendum, persuadenda, persuadendus | persuadenda, persuadendae, persuadendi |
Genitiv | persuadendae, persuadendi | persuadendarum, persuadendorum |
Dativ | persuadendo, persuadendae | persuadendis |
Akkusativ | persuadendum, persuadendam | persuadenda, persuadendas, persuadendos |
Ablativ | persuadendo, persuadenda | persuadendis |
Vokativ | persuadendum, persuadenda, persuadende | persuadenda, persuadendae, persuadendi |
Substantiv
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Komparativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
164 (248) Formen für „persuadere“