Formentabelle zu „occulcare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulco | occulcor |
2. Person Singular | occulcas | occulcare, occulcaris |
3. Person Singular | occulcat | occulcatur |
1. Person Plural | occulcamus | occulcamur |
2. Person Plural | occulcatis | occulcamini |
3. Person Plural | occulcant | occulcantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcabam | occulcabar |
2. Person Singular | occulcabas | occulcabare, occulcabaris |
3. Person Singular | occulcabat | occulcabatur |
1. Person Plural | occulcabamus | occulcabamur |
2. Person Plural | occulcabatis | occulcabamini |
3. Person Plural | occulcabant | occulcabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcabo | occulcabor |
2. Person Singular | occulcabis | occulcabere, occulcaberis |
3. Person Singular | occulcabit | occulcabitur |
1. Person Plural | occulcabimus | occulcabimur |
2. Person Plural | occulcabitis | occulcabimini |
3. Person Plural | occulcabunt | occulcabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcavi | — |
2. Person Singular | occulcavisti | — |
3. Person Singular | occulcavit | — |
1. Person Plural | occulcavimus | — |
2. Person Plural | occulcavistis | — |
3. Person Plural | occulcare, occulcavere, occulcaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcaveram | — |
2. Person Singular | occulcaveras | — |
3. Person Singular | occulcaverat | — |
1. Person Plural | occulcaveramus | — |
2. Person Plural | occulcaveratis | — |
3. Person Plural | occulcaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcavero | — |
2. Person Singular | occulcaris, occulcaveris | — |
3. Person Singular | occulcaverit | — |
1. Person Plural | occulcaverimus | — |
2. Person Plural | occulcaveritis | — |
3. Person Plural | occulcaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcem | occulcer |
2. Person Singular | occulces | occulcere, occulceris |
3. Person Singular | occulcet | occulcetur |
1. Person Plural | occulcemus | occulcemur |
2. Person Plural | occulcetis | occulcemini |
3. Person Plural | occulcent | occulcentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcarem | occulcarer |
2. Person Singular | occulcares | occulcarere, occulcareris |
3. Person Singular | occulcaret | occulcaretur |
1. Person Plural | occulcaremus | occulcaremur |
2. Person Plural | occulcaretis | occulcaremini |
3. Person Plural | occulcarent | occulcarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcaverim | — |
2. Person Singular | occulcaris, occulcaveris | — |
3. Person Singular | occulcaverit | — |
1. Person Plural | occulcaverimus | — |
2. Person Plural | occulcaveritis | — |
3. Person Plural | occulcaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occulcavissem | — |
2. Person Singular | occulcavisses | — |
3. Person Singular | occulcavisset | — |
1. Person Plural | occulcavissemus | — |
2. Person Plural | occulcavissetis | — |
3. Person Plural | occulcavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | occulcare | occulcavisse |
Passiv | occulcari, occulcarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | occulca | occulcare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | occulcate | occulcamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | occulcato | occulcator |
3. Person Singular | occulcato | occulcator |
2. Person Plural | occulcatote | — |
3. Person Plural | occulcanto | occulcantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occulcata, occulcatum, occulcatus | occulcata, occulcatae, occulcati |
Genitiv | occulcatae, occulcati | occulcatarum, occulcatorum |
Dativ | occulcatae, occulcato | occulcatis |
Akkusativ | occulcatam, occulcatum | occulcata, occulcatas, occulcatos |
Ablativ | occulcata, occulcato | occulcatis |
Vokativ | occulcata, occulcate, occulcatum | occulcata, occulcatae, occulcati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occulcans | occulcantes, occulcantia |
Genitiv | occulcantis | occulcantium, occulcantum |
Dativ | occulcanti | occulcantibus |
Akkusativ | occulcans, occulcantem | occulcantes, occulcantia |
Ablativ | occulcante, occulcanti | occulcantibus |
Vokativ | occulcans | occulcantes, occulcantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occulcatura, occulcaturum, occulcaturus | occulcatura, occulcaturae, occulcaturi |
Genitiv | occulcaturae, occulcaturi | occulcaturarum, occulcaturorum |
Dativ | occulcaturae, occulcaturo | occulcaturis |
Akkusativ | occulcaturam, occulcaturum | occulcatura, occulcaturas, occulcaturos |
Ablativ | occulcatura, occulcaturo | occulcaturis |
Vokativ | occulcatura, occulcature, occulcaturum | occulcatura, occulcaturae, occulcaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occulcanda, occulcandum, occulcandus | occulcanda, occulcandae, occulcandi |
Genitiv | occulcandae, occulcandi | occulcandarum, occulcandorum |
Dativ | occulcandae, occulcando | occulcandis |
Akkusativ | occulcandam, occulcandum | occulcanda, occulcandas, occulcandos |
Ablativ | occulcanda, occulcando | occulcandis |
Vokativ | occulcanda, occulcande, occulcandum | occulcanda, occulcandae, occulcandi |
152 (228) Formen für „occulcare“