Formentabelle zu „occentare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occento | occentor |
2. Person Singular | occentas | occentare, occentaris |
3. Person Singular | occentat | occentatur |
1. Person Plural | occentamus | occentamur |
2. Person Plural | occentatis | occentamini |
3. Person Plural | occentant | occentantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentabam | occentabar |
2. Person Singular | occentabas | occentabare, occentabaris |
3. Person Singular | occentabat | occentabatur |
1. Person Plural | occentabamus | occentabamur |
2. Person Plural | occentabatis | occentabamini |
3. Person Plural | occentabant | occentabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentabo | occentabor |
2. Person Singular | occentabis | occentabere, occentaberis |
3. Person Singular | occentabit | occentabitur |
1. Person Plural | occentabimus | occentabimur |
2. Person Plural | occentabitis | occentabimini |
3. Person Plural | occentabunt | occentabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentavi | — |
2. Person Singular | occentavisti | — |
3. Person Singular | occentavit | — |
1. Person Plural | occentavimus | — |
2. Person Plural | occentavistis | — |
3. Person Plural | occentare, occentavere, occentaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentaveram | — |
2. Person Singular | occentaveras | — |
3. Person Singular | occentaverat | — |
1. Person Plural | occentaveramus | — |
2. Person Plural | occentaveratis | — |
3. Person Plural | occentaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentavero | — |
2. Person Singular | occentaris, occentaveris | — |
3. Person Singular | occentaverit | — |
1. Person Plural | occentaverimus | — |
2. Person Plural | occentaveritis | — |
3. Person Plural | occentaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentem | occenter |
2. Person Singular | occentes | occentere, occenteris |
3. Person Singular | occentet | occentetur |
1. Person Plural | occentemus | occentemur |
2. Person Plural | occentetis | occentemini |
3. Person Plural | occentent | occententur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentarem | occentarer |
2. Person Singular | occentares | occentarere, occentareris |
3. Person Singular | occentaret | occentaretur |
1. Person Plural | occentaremus | occentaremur |
2. Person Plural | occentaretis | occentaremini |
3. Person Plural | occentarent | occentarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentaverim | — |
2. Person Singular | occentaris, occentaveris | — |
3. Person Singular | occentaverit | — |
1. Person Plural | occentaverimus | — |
2. Person Plural | occentaveritis | — |
3. Person Plural | occentaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | occentavissem | — |
2. Person Singular | occentavisses | — |
3. Person Singular | occentavisset | — |
1. Person Plural | occentavissemus | — |
2. Person Plural | occentavissetis | — |
3. Person Plural | occentavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | occentare | occentavisse |
Passiv | occentari, occentarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | occenta | occentare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | occentate | occentamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | occentato | occentator |
3. Person Singular | occentato | occentator |
2. Person Plural | occentatote | — |
3. Person Plural | occentanto | occentantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occentata, occentatum, occentatus | occentata, occentatae, occentati |
Genitiv | occentatae, occentati | occentatarum, occentatorum |
Dativ | occentatae, occentato | occentatis |
Akkusativ | occentatam, occentatum | occentata, occentatas, occentatos |
Ablativ | occentata, occentato | occentatis |
Vokativ | occentata, occentate, occentatum | occentata, occentatae, occentati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occentansque, occentans | occentantes, occentantia |
Genitiv | occentantis | occentantium, occentantum |
Dativ | occentanti | occentantibus |
Akkusativ | occentansque, occentans, occentantem | occentantes, occentantia |
Ablativ | occentante, occentanti | occentantibus |
Vokativ | occentansque, occentans | occentantes, occentantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occentatura, occentaturum, occentaturus | occentatura, occentaturae, occentaturi |
Genitiv | occentaturae, occentaturi | occentaturarum, occentaturorum |
Dativ | occentaturae, occentaturo | occentaturis |
Akkusativ | occentaturam, occentaturum | occentatura, occentaturas, occentaturos |
Ablativ | occentatura, occentaturo | occentaturis |
Vokativ | occentatura, occentature, occentaturum | occentatura, occentaturae, occentaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | occentanda, occentandum, occentandus | occentanda, occentandae, occentandi |
Genitiv | occentandae, occentandi | occentandarum, occentandorum |
Dativ | occentandae, occentando | occentandis |
Akkusativ | occentandam, occentandum | occentanda, occentandas, occentandos |
Ablativ | occentanda, occentando | occentandis |
Vokativ | occentanda, occentande, occentandum | occentanda, occentandae, occentandi |
152 (231) Formen für „occentare“