Formentabelle zu „obturare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturo | obturor |
2. Person Singular | obturas | obturare, obturaris |
3. Person Singular | obturat | obturatur |
1. Person Plural | obturamus | obturamur |
2. Person Plural | obturatis | obturamini |
3. Person Plural | obturant, opturant | obturantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturabam | obturabar |
2. Person Singular | obturabas | obturabare, obturabaris |
3. Person Singular | obturabat | obturabatur |
1. Person Plural | obturabamus | obturabamur |
2. Person Plural | obturabatis | obturabamini |
3. Person Plural | obturabant | obturabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturabo | obturabor |
2. Person Singular | obturabis | obturabere, obturaberis |
3. Person Singular | obturabit | obturabitur |
1. Person Plural | obturabimus | obturabimur |
2. Person Plural | obturabitis | obturabimini |
3. Person Plural | obturabunt | obturabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturavi | — |
2. Person Singular | obturavisti | — |
3. Person Singular | obturavit | — |
1. Person Plural | obturavimus | — |
2. Person Plural | obturavistis | — |
3. Person Plural | obturare, obturavere, obturaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturaveram | — |
2. Person Singular | obturaveras | — |
3. Person Singular | obturaverat | — |
1. Person Plural | obturaveramus | — |
2. Person Plural | obturaveratis | — |
3. Person Plural | obturaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturavero | — |
2. Person Singular | obturaris, obturaveris | — |
3. Person Singular | obturaverit | — |
1. Person Plural | obturaverimus | — |
2. Person Plural | obturaveritis | — |
3. Person Plural | obturaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | opturem, obturem | obturer |
2. Person Singular | obtures | obturere, obtureris |
3. Person Singular | obturet | obturetur |
1. Person Plural | obturemus | obturemur |
2. Person Plural | obturetis | obturemini |
3. Person Plural | obturent | obturentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturarem | obturarer |
2. Person Singular | obturares | obturarere, obturareris |
3. Person Singular | obturaret | obturaretur |
1. Person Plural | obturaremus | obturaremur |
2. Person Plural | obturaretis | obturaremini |
3. Person Plural | obturarent | obturarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturaverim | — |
2. Person Singular | obturaris, obturaveris | — |
3. Person Singular | obturaverit | — |
1. Person Plural | obturaverimus | — |
2. Person Plural | obturaveritis | — |
3. Person Plural | obturaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obturavissem | — |
2. Person Singular | obturavisses | — |
3. Person Singular | obturavisset | — |
1. Person Plural | obturavissemus | — |
2. Person Plural | obturavissetis | — |
3. Person Plural | obturavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | obturare | obturavisse |
Passiv | obturari, obturarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | obtura | obturare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | obturate | obturamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | obturato | obturator, obturatorius |
3. Person Singular | obturato | obturator, obturatorius |
2. Person Plural | obturatote | — |
3. Person Plural | obturanto | obturantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obturatum, obturata, obturatus | obturata, obturatae, obturati |
Genitiv | obturatae, obturati | obturatarum, obturatorum |
Dativ | obturatae, obturato | obturatis |
Akkusativ | obturatum, obturatam | obturata, obturatas, obturatos |
Ablativ | obturata, obturato | obturatis |
Vokativ | obturatum, obturata, obturate | obturata, obturatae, obturati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obturatura, obturaturum, obturaturus | obturatura, obturaturae, obturaturi |
Genitiv | obturaturae, obturaturi | obturaturarum, obturaturorum |
Dativ | obturaturae, obturaturo | obturaturis |
Akkusativ | obturaturam, obturaturum | obturatura, obturaturas, obturaturos |
Ablativ | obturatura, obturaturo | obturaturis |
Vokativ | obturatura, obturature, obturaturum | obturatura, obturaturae, obturaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obturanda, obturandum, obturandus | obturanda, obturandae, obturandi |
Genitiv | obturandae, obturandi | obturandarum, obturandorum |
Dativ | opturando, obturandae, obturando | obturandis |
Akkusativ | obturandam, obturandum | obturanda, obturandas, obturandos |
Ablativ | opturando, obturanda, obturando | obturandis |
Vokativ | obturanda, obturande, obturandum | obturanda, obturandae, obturandi |
152 (236) Formen für „obturare“