Formentabelle zu „obstinare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinabam | obstinabar |
2. Person Singular | obstinabas | obstinabare, obstinabaris |
3. Person Singular | obstinabat | obstinabatur |
1. Person Plural | obstinabamus | obstinabamur |
2. Person Plural | obstinabatis | obstinabamini |
3. Person Plural | obstinabant | obstinabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinabo | obstinabor |
2. Person Singular | obstinabis | obstinabere, obstinaberis |
3. Person Singular | obstinabit | obstinabitur |
1. Person Plural | obstinabimus | obstinabimur |
2. Person Plural | obstinabitis | obstinabimini |
3. Person Plural | obstinabunt | obstinabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinavi | — |
2. Person Singular | obstinavisti | — |
3. Person Singular | obstinavit | — |
1. Person Plural | obstinavimus | — |
2. Person Plural | obstinavistis | — |
3. Person Plural | obstinare, obstinavere, obstinaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinaveram | — |
2. Person Singular | obstinaveras | — |
3. Person Singular | obstinaverat | — |
1. Person Plural | obstinaveramus | — |
2. Person Plural | obstinaveratis | — |
3. Person Plural | obstinaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinavero | — |
2. Person Singular | obstinaris, obstinaveris | — |
3. Person Singular | obstinaverit | — |
1. Person Plural | obstinaverimus | — |
2. Person Plural | obstinaveritis | — |
3. Person Plural | obstinaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinem | obstiner |
2. Person Singular | obstines | obstinere, obstineris |
3. Person Singular | obstinet | obstinetur |
1. Person Plural | obstinemus | obstinemur |
2. Person Plural | obstinetis | obstinemini |
3. Person Plural | obstinent | obstinentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinarem | obstinarer |
2. Person Singular | obstinares | obstinarere, obstinareris |
3. Person Singular | obstinaret | obstinaretur |
1. Person Plural | obstinaremus | obstinaremur |
2. Person Plural | obstinaretis | obstinaremini |
3. Person Plural | obstinarent | obstinarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinaverim | — |
2. Person Singular | obstinaris, obstinaveris | — |
3. Person Singular | obstinaverit | — |
1. Person Plural | obstinaverimus | — |
2. Person Plural | obstinaveritis | — |
3. Person Plural | obstinaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obstinavissem | — |
2. Person Singular | obstinavisses | — |
3. Person Singular | obstinavisset | — |
1. Person Plural | obstinavissemus | — |
2. Person Plural | obstinavissetis | — |
3. Person Plural | obstinavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | obstinare | obstinavisse |
Passiv | obstinari, obstinarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | obstina | obstinare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | obstinate | obstinamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | obstinato | obstinator |
3. Person Singular | obstinato | obstinator |
2. Person Plural | obstinatote | — |
3. Person Plural | obstinanto | obstinantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obstinatum, obstinatus, obstinata | obstinati, obstinatae, obstinata |
Genitiv | obstinati, obstinatae | obstinatorum, obstinatarum |
Dativ | obstinato, obstinatae | obstinatis, obstinatissime, obstinatissima, obstinatissimum |
Akkusativ | obstinatum, obstinatam | obstinatos, obstinata, obstinatas |
Ablativ | obstinato, obstinata | obstinatis, obstinatissime, obstinatissima, obstinatissimum |
Vokativ | obstinata, obstinatum, obstinate | obstinata, obstinati, obstinatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obstinans | obstinantes, obstinantia |
Genitiv | obstinantis | obstinantium, obstinantum |
Dativ | obstinanti | obstinantibus |
Akkusativ | obstinans, obstinantem | obstinantes, obstinantia |
Ablativ | obstinante, obstinanti | obstinantibus |
Vokativ | obstinans | obstinantes, obstinantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obstinatura, obstinaturum, obstinaturus | obstinatura, obstinaturae, obstinaturi |
Genitiv | obstinaturae, obstinaturi | obstinaturarum, obstinaturorum |
Dativ | obstinaturae, obstinaturo | obstinaturis |
Akkusativ | obstinaturam, obstinaturum | obstinatura, obstinaturas, obstinaturos |
Ablativ | obstinatura, obstinaturo | obstinaturis |
Vokativ | obstinatura, obstinature, obstinaturum | obstinatura, obstinaturae, obstinaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obstinanda, obstinandum, obstinandus | obstinanda, obstinandae, obstinandi |
Genitiv | obstinandae, obstinandi | obstinandarum, obstinandorum |
Dativ | obstinandae, obstinando | obstinandis |
Akkusativ | obstinandam, obstinandum | obstinanda, obstinandas, obstinandos |
Ablativ | obstinanda, obstinando | obstinandis |
Vokativ | obstinanda, obstinande, obstinandum | obstinanda, obstinandae, obstinandi |
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
162 (255) Formen für „obstinare“