Formentabelle zu „oblectare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblecto | oblector |
2. Person Singular | oblectas | oblectare, oblectaris |
3. Person Singular | oblectat | oblectatur |
1. Person Plural | oblectamus | oblectamur |
2. Person Plural | oblectatis | oblectamini |
3. Person Plural | oblectant | oblectantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectabam | oblectabar |
2. Person Singular | oblectabas | oblectabare, oblectabaris |
3. Person Singular | oblectabat | oblectabatur |
1. Person Plural | oblectabamus | oblectabamur |
2. Person Plural | oblectabatis | oblectabamini |
3. Person Plural | oblectabant | oblectabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectabo | oblectabor |
2. Person Singular | oblectabis | oblectabere, oblectaberis |
3. Person Singular | oblectabit | oblectabitur |
1. Person Plural | oblectabimus | oblectabimur |
2. Person Plural | oblectabitis | oblectabimini |
3. Person Plural | oblectabunt | oblectabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectavi | — |
2. Person Singular | oblectavisti | — |
3. Person Singular | oblectavit | — |
1. Person Plural | oblectavimus | — |
2. Person Plural | oblectavistis | — |
3. Person Plural | oblectare, oblectavere, oblectaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectaveram | — |
2. Person Singular | oblectaveras | — |
3. Person Singular | oblectaverat | — |
1. Person Plural | oblectaveramus | — |
2. Person Plural | oblectaveratis | — |
3. Person Plural | oblectaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectavero | — |
2. Person Singular | oblectaris, oblectaveris | — |
3. Person Singular | oblectaverit | — |
1. Person Plural | oblectaverimus | — |
2. Person Plural | oblectaveritis | — |
3. Person Plural | oblectaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectem | oblecter |
2. Person Singular | oblectes | oblectere, oblecteris |
3. Person Singular | oblectet | oblectetur |
1. Person Plural | oblectemus | oblectemur |
2. Person Plural | oblectetis | oblectemini |
3. Person Plural | oblectent | oblectentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectarem | oblectarer |
2. Person Singular | oblectares | oblectarere, oblectareris |
3. Person Singular | oblectaret | oblectaretur |
1. Person Plural | oblectaremus | oblectaremur |
2. Person Plural | oblectaretis | oblectaremini |
3. Person Plural | oblectarent | oblectarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectaverim | — |
2. Person Singular | oblectaris, oblectaveris | — |
3. Person Singular | oblectaverit | — |
1. Person Plural | oblectaverimus | — |
2. Person Plural | oblectaveritis | — |
3. Person Plural | oblectaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | oblectavissem | — |
2. Person Singular | oblectavisses | — |
3. Person Singular | oblectasset, oblectavisset | — |
1. Person Plural | oblectavissemus | — |
2. Person Plural | oblectavissetis | — |
3. Person Plural | oblectavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | oblectare | oblectavisse |
Passiv | oblectari, oblectarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | oblecta | oblectare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | oblectate | oblectamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | oblectato | oblectator |
3. Person Singular | oblectato | oblectator |
2. Person Plural | oblectatote | — |
3. Person Plural | oblectanto | oblectantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | oblectata, oblectatum, oblectatus | oblectata, oblectatae, oblectati |
Genitiv | oblectatae, oblectati | oblectatarum, oblectatorum |
Dativ | oblectatae, oblectato | oblectatis |
Akkusativ | oblectatam, oblectatum | oblectata, oblectatas, oblectatos |
Ablativ | oblectata, oblectato | oblectatis |
Vokativ | oblectata, oblectate, oblectatum | oblectata, oblectatae, oblectati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | oblectans | oblectantes, oblectantia |
Genitiv | oblectantis | oblectantium, oblectantum |
Dativ | oblectanti | oblectantibus |
Akkusativ | oblectans, oblectantem | oblectantes, oblectantia |
Ablativ | oblectante, oblectanti | oblectantibus |
Vokativ | oblectans | oblectantes, oblectantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | oblectatura, oblectaturum, oblectaturus | oblectatura, oblectaturae, oblectaturi |
Genitiv | oblectaturae, oblectaturi | oblectaturarum, oblectaturorum |
Dativ | oblectaturae, oblectaturo | oblectaturis |
Akkusativ | oblectaturam, oblectaturum | oblectatura, oblectaturas, oblectaturos |
Ablativ | oblectatura, oblectaturo | oblectaturis |
Vokativ | oblectatura, oblectature, oblectaturum | oblectatura, oblectaturae, oblectaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | oblectanda, oblectandum, oblectandus | oblectanda, oblectandae, oblectandi |
Genitiv | oblectandae, oblectandi | oblectandarum, oblectandorum |
Dativ | oblectandae, oblectando | oblectandis |
Akkusativ | oblectandam, oblectandum | oblectanda, oblectandas, oblectandos |
Ablativ | oblectanda, oblectando | oblectandis |
Vokativ | oblectanda, oblectande, oblectandum | oblectanda, oblectandae, oblectandi |
152 (229) Formen für „oblectare“