Formentabelle zu „obdurare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obduro | obduror |
2. Person Singular | obduras | obdurare, obduraris |
3. Person Singular | obdurat | obduratur |
1. Person Plural | obduramus | obduramur |
2. Person Plural | obduratis | obduramini |
3. Person Plural | obdurant | obdurantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obdurabam | obdurabar |
2. Person Singular | obdurabas | obdurabare, obdurabaris |
3. Person Singular | obdurabat | obdurabatur |
1. Person Plural | obdurabamus | obdurabamur |
2. Person Plural | obdurabatis | obdurabamini |
3. Person Plural | obdurabant | obdurabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obdurabo | obdurabor |
2. Person Singular | obdurabis | obdurabere, obduraberis |
3. Person Singular | obdurabit | obdurabitur |
1. Person Plural | obdurabimus | obdurabimur |
2. Person Plural | obdurabitis | obdurabimini |
3. Person Plural | obdurabunt | obdurabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obduravi | — |
2. Person Singular | obduravisti | — |
3. Person Singular | obduravit | — |
1. Person Plural | obduravimus | — |
2. Person Plural | obduravistis | — |
3. Person Plural | obdurare, obduravere, obduraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obduraveram | — |
2. Person Singular | obduraveras | — |
3. Person Singular | obduraverat | — |
1. Person Plural | obduraveramus | — |
2. Person Plural | obduraveratis | — |
3. Person Plural | obduraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obduravero | — |
2. Person Singular | obduraris, obduraveris | — |
3. Person Singular | obduraverit | — |
1. Person Plural | obduraverimus | — |
2. Person Plural | obduraveritis | — |
3. Person Plural | obduraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obdurem | obdurer |
2. Person Singular | obdures | obdurere, obdureris |
3. Person Singular | obduret | obduretur |
1. Person Plural | obduremus | obduremur |
2. Person Plural | obduretis | obduremini |
3. Person Plural | obdurent | obdurentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obdurarem | obdurarer |
2. Person Singular | obdurares | obdurarere, obdurareris |
3. Person Singular | obduraret | obduraretur |
1. Person Plural | obduraremus | obduraremur |
2. Person Plural | obduraretis | obduraremini |
3. Person Plural | obdurarent | obdurarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obduraverim | — |
2. Person Singular | obduraris, obduraveris | — |
3. Person Singular | obduraverit | — |
1. Person Plural | obduraverimus | — |
2. Person Plural | obduraveritis | — |
3. Person Plural | obduraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | obduravissem | — |
2. Person Singular | obduravisses | — |
3. Person Singular | obduravisset | — |
1. Person Plural | obduravissemus | — |
2. Person Plural | obduravissetis | — |
3. Person Plural | obduravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | obdurare | obduravisse |
Passiv | obdurari, obdurarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | obdura | obdurare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | obdurate | obduramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | obdurato | obdurator |
3. Person Singular | obdurato | obdurator |
2. Person Plural | obduratote | — |
3. Person Plural | obduranto | obdurantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obduratum, obdurata, obduratus | obdurata, obduratae, obdurati |
Genitiv | obduratae, obdurati | obduratarum, obduratorum |
Dativ | obdurato, obduratae | obduratis |
Akkusativ | obduratum, obduratam | obdurata, obduratas, obduratos |
Ablativ | obdurata, obdurato | obduratis |
Vokativ | obduratum, obdurata, obdurate | obdurata, obduratae, obdurati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obdurans | obdurantes, obdurantia |
Genitiv | obdurantis | obdurantium, obdurantum |
Dativ | obduranti | obdurantibus |
Akkusativ | obdurans, obdurantem | obdurantes, obdurantia |
Ablativ | obdurante, obduranti | obdurantibus |
Vokativ | obdurans | obdurantes, obdurantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obduratura, obduraturum, obduraturus | obduratura, obduraturae, obduraturi |
Genitiv | obduraturae, obduraturi | obduraturarum, obduraturorum |
Dativ | obduraturae, obduraturo | obduraturis |
Akkusativ | obduraturam, obduraturum | obduratura, obduraturas, obduraturos |
Ablativ | obduratura, obduraturo | obduraturis |
Vokativ | obduratura, obdurature, obduraturum | obduratura, obduraturae, obduraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | obduranda, obdurandum, obdurandus | obduranda, obdurandae, obdurandi |
Genitiv | obdurandae, obdurandi | obdurandarum, obdurandorum |
Dativ | obdurandae, obdurando | obdurandis |
Akkusativ | obdurandam, obdurandum | obduranda, obdurandas, obdurandos |
Ablativ | obduranda, obdurando | obdurandis |
Vokativ | obduranda, obdurande, obdurandum | obduranda, obdurandae, obdurandi |
152 (228) Formen für „obdurare“