Formentabelle zu „ministrare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministrabam | ministrabar |
2. Person Singular | ministrabas | ministrabare, ministrabaris |
3. Person Singular | ministrabat | ministrabatur |
1. Person Plural | ministrabamus | ministrabamur |
2. Person Plural | ministrabatis | ministrabamini |
3. Person Plural | ministrabant | ministrabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministrabo | ministrabor |
2. Person Singular | ministrabis | ministrabere, ministraberis |
3. Person Singular | ministrabit | ministrabitur |
1. Person Plural | ministrabimus | ministrabimur |
2. Person Plural | ministrabitis | ministrabimini |
3. Person Plural | ministrabunt | ministrabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministravi | — |
2. Person Singular | ministravisti | — |
3. Person Singular | ministravit | — |
1. Person Plural | ministravimus | — |
2. Person Plural | ministravistis | — |
3. Person Plural | ministrare, ministravere, ministraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministraveram | — |
2. Person Singular | ministraveras | — |
3. Person Singular | ministraverat | — |
1. Person Plural | ministraveramus | — |
2. Person Plural | ministraveratis | — |
3. Person Plural | ministraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministravero | — |
2. Person Singular | ministraris, ministraveris | — |
3. Person Singular | ministraverit | — |
1. Person Plural | ministraverimus | — |
2. Person Plural | ministraveritis | — |
3. Person Plural | ministraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministrem | ministrer |
2. Person Singular | ministres | ministrere, ministreris |
3. Person Singular | ministret | ministretur |
1. Person Plural | ministremus | ministremur |
2. Person Plural | ministretis | ministremini |
3. Person Plural | ministrent | ministrentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministrarem | ministrarer |
2. Person Singular | ministrares | ministrarere, ministrareris |
3. Person Singular | ministraret | ministraretur |
1. Person Plural | ministraremus | ministraremur |
2. Person Plural | ministraretis | ministraremini |
3. Person Plural | ministrarent | ministrarentur, abministrarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministraverim | — |
2. Person Singular | ministraris, ministraveris | — |
3. Person Singular | ministraverit | — |
1. Person Plural | ministraverimus | — |
2. Person Plural | ministraveritis | — |
3. Person Plural | ministraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ministravissem | — |
2. Person Singular | ministravisses | — |
3. Person Singular | ministravisset | — |
1. Person Plural | ministravissemus | — |
2. Person Plural | ministravissetis | — |
3. Person Plural | ministravissent | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | ministrato | ministrator |
3. Person Singular | ministrato | ministrator |
2. Person Plural | ministratote | — |
3. Person Plural | ministranto | ministrantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ministrata, ministratum, ministratus | ministrata, ministratae, ministrati |
Genitiv | ministratae, ministrati, ministrati | ministratorum, ministratorum, ministratarum |
Dativ | ministratae, ministrato, ministrato | ministratis |
Akkusativ | ministratam, ministratum, ministratum | ministrata, ministratas, ministratos |
Ablativ | ministrata, ministrato, ministrato | ministratis |
Vokativ | ministrata, ministrate, ministratum | ministrata, ministratae, ministrati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ministratura, ministraturum, ministraturus | ministratura, ministraturae, ministraturi |
Genitiv | ministraturae, ministraturi, ministraturi | ministraturarum, ministraturorum, ministraturorum |
Dativ | ministraturae, ministraturo, ministraturo | ministraturis |
Akkusativ | ministraturam, ministraturum, ministraturum | ministratura, ministraturas, ministraturos |
Ablativ | ministratura, ministraturo, ministraturo | ministraturis |
Vokativ | ministratore, ministratura, ministrature, ministraturum | ministratura, ministraturae, ministraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ministranda, ministrandum, ministrandus | ministranda, ministrandi, ministrandae |
Genitiv | ministrandi, ministrandi, ministrandae | ministrandorum, ministrandorum, ministrandarum |
Dativ | ministrando, ministrando, ministrandae | ministrandis |
Akkusativ | ministrandum, ministrandum, ministrandam | ministranda, ministrandas, ministrandos |
Ablativ | ministrando, ministrando, ministranda | ministrandis |
Vokativ | ministranda, ministrandum, ministrande | ministranda, ministrandi, ministrandae |
Substantiv
160 (248) Formen für „ministrare“