Formentabelle zu „merere“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mereo | mereor |
2. Person Singular | curvimeres, meres, meroes | mereris, merere |
3. Person Singular | emmeret, experimeret, immeret, meret, summeret | meretur |
1. Person Plural | meremus | meremur |
2. Person Plural | meretis | meremini |
3. Person Plural | merent, summerent | merentur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | merebam | merebar |
2. Person Singular | merebas | merebare, merebaris |
3. Person Singular | merebat | merebatur |
1. Person Plural | merebamus | merebamur |
2. Person Plural | merebatis | merebamini |
3. Person Plural | merebant | merebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | merebo | merebor |
2. Person Singular | merebis | merebere, mereberis |
3. Person Singular | merebit | merebitur |
1. Person Plural | merebimus | merebimur |
2. Person Plural | merebitis | merebimini |
3. Person Plural | merebunt | merebuntur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | merueram | — |
2. Person Singular | merueras | — |
3. Person Singular | meruerat | — |
1. Person Plural | merueramus | — |
2. Person Plural | merueratis | — |
3. Person Plural | meruerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | meruero | — |
2. Person Singular | merueris | — |
3. Person Singular | meruerit | — |
1. Person Plural | meruerimus | — |
2. Person Plural | merueritis | — |
3. Person Plural | meruerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | meream | merear |
2. Person Singular | mereas | mereare, merearis |
3. Person Singular | mereat | mereatur |
1. Person Plural | mereamus | mereamur |
2. Person Plural | mereatis | mereamini |
3. Person Plural | mereant | mereantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mererem | mererer |
2. Person Singular | mereres | mererere, merereris |
3. Person Singular | mereret | mereretur |
1. Person Plural | mereremus | mereremur |
2. Person Plural | mereretis | mereremini |
3. Person Plural | mererent | mererentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | meruerim | — |
2. Person Singular | merueris | — |
3. Person Singular | meruerit | — |
1. Person Plural | meruerimus | — |
2. Person Plural | merueritis | — |
3. Person Plural | meruerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | meruissem | — |
2. Person Singular | meruisses | — |
3. Person Singular | meruisset | — |
1. Person Plural | meruissemus | — |
2. Person Plural | meruissetis | — |
3. Person Plural | meruissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | meroe, dormere, eripimere, flemere, himere, mere, meretrico, summere, termere, vertmere, vosmere, assummere | merere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | merete | meremini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | mereto | meretor |
3. Person Singular | mereto | meretor |
2. Person Plural | meretote | — |
3. Person Plural | merento | merentor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | meritus, meritum, merita, meritum(que), meritae(que), merita(que), cummeritus | merita, meriti, merita(que), meritae, meritae(que), meriti(que) |
Genitiv | meriti, meriti, meritae, meriti(que), meriti(que) | meritorum, meritorum, meritarum |
Dativ | merito, merito, meritae, merito(que), merito(que) | meritis, meritis(que), meritissima, meritissimo |
Akkusativ | meritam, meritum, meritum, meritum(que), meritum(que) | merita, meritos, meritas, merita(que), meritae(que), meritas(que), meritasset |
Ablativ | merito, merito, merita, merito(que), merito(que), meritae(que), merita(que) | meritis, meritis(que), meritissima, meritissimo |
Vokativ | meritum, merita, meritum(que), meritae(que), merita(que), meride, merite | merita, meriti, merita(que), meritae, meritae(que), meriti(que) |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | meritura, meriturum, meriturus | merituri, meritori, meritura, meriturae |
Genitiv | merituri, merituri, meritori, meritori, meriturae | meriturarum, meriturorum, meriturorum |
Dativ | meriturae, merituro, merituro | merituris |
Akkusativ | merituram, meriturum, meriturum | meritura, merituras, merituros |
Ablativ | meritura, merituro, merituro | merituris |
Vokativ | meritura, meriture, meriturum | merituri, meritori, meritura, meriturae |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | merendum, merenda, merendus | merenda, merendi, merendae |
Genitiv | merendi, merendi, merendae | merendarum, merendorum, merendorum |
Dativ | merendo, merendo, merendae | merendis |
Akkusativ | merendum, merendum, merendam | merenda, merendas, merendos |
Ablativ | merendo, merendo, merenda | merendis |
Vokativ | merendum, merenda, merende | merenda, merendi, merendae |
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Komparativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Substantiv
162 (299) Formen für „merere“