Formentabelle zu „mendicare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendico | mendicor |
2. Person Singular | mendicas | mendicare, mendicaris |
3. Person Singular | mendicat | mendicatur |
1. Person Plural | mendicamus | mendicamur |
2. Person Plural | mendicatis | mendicamini |
3. Person Plural | mendicant | mendicantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicabam | mendicabar |
2. Person Singular | mendicabas | mendicabare, mendicabaris |
3. Person Singular | mendicabat | mendicabatur |
1. Person Plural | mendicabamus | mendicabamur |
2. Person Plural | mendicabatis | mendicabamini |
3. Person Plural | mendicabant | mendicabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicabo | mendicabor |
2. Person Singular | mendicabis | mendicabere, mendicaberis |
3. Person Singular | mendicabit | mendicabitur |
1. Person Plural | mendicabimus | mendicabimur |
2. Person Plural | mendicabitis | mendicabimini |
3. Person Plural | mendicabunt | mendicabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicavi | — |
2. Person Singular | mendicavisti | — |
3. Person Singular | mendicavit | — |
1. Person Plural | mendicavimus | — |
2. Person Plural | mendicavistis | — |
3. Person Plural | mendicare, mendicavere, mendicaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicaveram | — |
2. Person Singular | mendicaveras | — |
3. Person Singular | mendicaverat | — |
1. Person Plural | mendicaveramus | — |
2. Person Plural | mendicaveratis | — |
3. Person Plural | mendicaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicavero | — |
2. Person Singular | mendicaris, mendicaveris | — |
3. Person Singular | mendicaverit | — |
1. Person Plural | mendicaverimus | — |
2. Person Plural | mendicaveritis | — |
3. Person Plural | mendicaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicem | mendicer |
2. Person Singular | mendices | mendicere, mendiceris |
3. Person Singular | mendicet | mendicetur |
1. Person Plural | mendicemus | mendicemur |
2. Person Plural | mendicetis | mendicemini |
3. Person Plural | mendicent | mendicentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicarem | mendicarer |
2. Person Singular | mendicares | mendicarere, mendicareris |
3. Person Singular | mendicaret | mendicaretur |
1. Person Plural | mendicaremus | mendicaremur |
2. Person Plural | mendicaretis | mendicaremini |
3. Person Plural | mendicarent | mendicarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicaverim | — |
2. Person Singular | mendicaris, mendicaveris | — |
3. Person Singular | mendicaverit | — |
1. Person Plural | mendicaverimus | — |
2. Person Plural | mendicaveritis | — |
3. Person Plural | mendicaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | mendicavissem | — |
2. Person Singular | mendicavisses | — |
3. Person Singular | mendicavisset | — |
1. Person Plural | mendicavissemus | — |
2. Person Plural | mendicavissetis | — |
3. Person Plural | mendicavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | mendicare | mendicavisse |
Passiv | mendicari, mendicarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | mendicabulum, mendica | mendicare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | mendicate | mendicamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | mendicato | mendicator |
3. Person Singular | mendicato | mendicator |
2. Person Plural | mendicatote | — |
3. Person Plural | mendicanto | mendicantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | mendicatus, mendicata, mendicatum | mendicata, mendicatae, mendicati |
Genitiv | mendicatae, mendicati | mendicatarum, mendicatorum |
Dativ | mendicatae, mendicato | mendicatis |
Akkusativ | mendicatam, mendicatum | mendicata, mendicatas, mendicatos |
Ablativ | mendicata, mendicato | mendicatis |
Vokativ | mendicata, mendicate, mendicatum | mendicata, mendicatae, mendicati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | mendicatura, mendicaturum, mendicaturus | mendicatura, mendicaturae, mendicaturi |
Genitiv | mendicaturae, mendicaturi | mendicaturarum, mendicaturorum |
Dativ | mendicaturae, mendicaturo | mendicaturis |
Akkusativ | mendicaturam, mendicaturum | mendicatura, mendicaturas, mendicaturos |
Ablativ | mendicatura, mendicaturo | mendicaturis |
Vokativ | mendicatura, mendicature, mendicaturum | mendicatura, mendicaturae, mendicaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | mendicanda, mendicandum, mendicandus | mendicanda, mendicandae, mendicandi |
Genitiv | mendicandae, mendicandi | mendicandarum, mendicandorum |
Dativ | mendicandae, mendicando | mendicandis |
Akkusativ | mendicandam, mendicandum | mendicanda, mendicandas, mendicandos |
Ablativ | mendicanda, mendicando | mendicandis |
Vokativ | mendicanda, mendicande, mendicandum | mendicanda, mendicandae, mendicandi |
152 (229) Formen für „mendicare“