Formentabelle zu „manducare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manduco | manducor |
2. Person Singular | manducas | manducare, manducaris |
3. Person Singular | manducat | manducatur |
1. Person Plural | manducamus | manducamur |
2. Person Plural | manducatis | manducamini |
3. Person Plural | manducant | manducantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducabam | manducabar |
2. Person Singular | manducabas | manducabare, manducabaris |
3. Person Singular | manducabat | manducabatur |
1. Person Plural | manducabamus | manducabamur |
2. Person Plural | manducabatis | manducabamini |
3. Person Plural | manducabant | manducabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducabo | manducabor |
2. Person Singular | manducabis | manducabere, manducaberis |
3. Person Singular | manducabit | manducabitur |
1. Person Plural | manducabimus | manducabimur |
2. Person Plural | manducabitis | manducabimini |
3. Person Plural | manducabunt | manducabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducavi | — |
2. Person Singular | manducavisti | — |
3. Person Singular | manducavit | — |
1. Person Plural | manducavimus | — |
2. Person Plural | manducavistis | — |
3. Person Plural | manducare, manducavere, manducaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducaveram | — |
2. Person Singular | manducaveras | — |
3. Person Singular | manducaverat | — |
1. Person Plural | manducaveramus | — |
2. Person Plural | manducaveratis | — |
3. Person Plural | manducaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducavero | — |
2. Person Singular | manducaris, manducaveris | — |
3. Person Singular | manducaverit | — |
1. Person Plural | manducaverimus | — |
2. Person Plural | manducaveritis | — |
3. Person Plural | manducaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducem | manducer |
2. Person Singular | manduces | manducere, manduceris |
3. Person Singular | manducet | manducetur |
1. Person Plural | manducemus | manducemur |
2. Person Plural | manducetis | manducemini |
3. Person Plural | manducent | manducentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducarem | manducarer |
2. Person Singular | manducares | manducarere, manducareris |
3. Person Singular | manducaret | manducaretur |
1. Person Plural | manducaremus | manducaremur |
2. Person Plural | manducaretis | manducaremini |
3. Person Plural | manducarent | manducarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducaverim | — |
2. Person Singular | manducaris, manducaveris | — |
3. Person Singular | manducaverit | — |
1. Person Plural | manducaverimus | — |
2. Person Plural | manducaveritis | — |
3. Person Plural | manducaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | manducavissem | — |
2. Person Singular | manducavisses | — |
3. Person Singular | manducavisset | — |
1. Person Plural | manducavissemus | — |
2. Person Plural | manducavissetis | — |
3. Person Plural | manducavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | manducare | manducavisse |
Passiv | manducari, manducarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | manduca | manducare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | manducate | manducamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | manducato | manducator |
3. Person Singular | manducato | manducator |
2. Person Plural | manducatote | — |
3. Person Plural | manducanto | manducantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | manducata, manducatum, manducatus | manducata, manducatae, manducati |
Genitiv | manducatae, manducati | manducatarum, manducatorum |
Dativ | manducatae, manducato | manducatis |
Akkusativ | manducatam, manducatum | manducata, manducatas, manducatos |
Ablativ | manducata, manducato | manducatis |
Vokativ | manducata, manducate, manducatum | manducata, manducatae, manducati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | manducans | manducantes, manducantia |
Genitiv | manducantis | manducantium, manducantum |
Dativ | manducanti | manducantibus |
Akkusativ | manducantem, manducans | manducantes, manducantia |
Ablativ | manducante, manducanti | manducantibus |
Vokativ | manducans | manducantes, manducantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | manducatura, manducaturum, manducaturus | manducatura, manducaturae, manducaturi |
Genitiv | manducaturae, manducaturi | manducaturarum, manducaturorum |
Dativ | manducaturae, manducaturo | manducaturis |
Akkusativ | manducaturam, manducaturum | manducatura, manducaturas, manducaturos |
Ablativ | manducatura, manducaturo | manducaturis |
Vokativ | manducatura, manducature, manducaturum | manducatura, manducaturae, manducaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | manducanda, manducandum, manducandus | manducanda, manducandae, manducandi |
Genitiv | manducandae, manducandi | manducandarum, manducandorum |
Dativ | manducandae, manducando | manducandis |
Akkusativ | manducandam, manducandum | manducanda, manducandas, manducandos |
Ablativ | manducanda, manducando | manducandis |
Vokativ | manducanda, manducande, manducandum | manducanda, manducandae, manducandi |
152 (228) Formen für „manducare“