Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | iudico, mortalibusiudico | judicor |
2. Person Singular | iudicas, iudicasmores | iudicare, judicaris |
3. Person Singular | judicat | judicatur |
1. Person Plural | judicamus | judicamur |
2. Person Plural | iudicatis | judicamini |
3. Person Plural | iudicant, bonumiudicant | judicantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | judicabam | judicabar |
2. Person Singular | judicabas | judicabare, judicabaris |
3. Person Singular | judicabat | judicabatur |
1. Person Plural | judicabamus | judicabamur |
2. Person Plural | judicabatis | judicabamini |
3. Person Plural | judicabant | judicabantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | judicabo, iudicaro | judicabor |
2. Person Singular | judicabis | judicabere, judicaberis |
3. Person Singular | judicabit | judicabitur |
1. Person Plural | judicabimus | judicabimur |
2. Person Plural | judicabitis | judicabimini |
3. Person Plural | judicabunt | judicabuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | judicavi | — |
2. Person Singular | iudicasti, judicavisti | — |
3. Person Singular | judicavit, iudicavitque | — |
1. Person Plural | judicavimus | — |
2. Person Plural | iudicastis, judicavistis | — |
3. Person Plural | judicaverunt, iudicarunt, iudicare, judicavere | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | judicaveram | — |
2. Person Singular | iudicaras, judicaveras | — |
3. Person Singular | judicaverat, iudicarat | — |
1. Person Plural | judicaveramus | — |
2. Person Plural | judicaveratis | — |
3. Person Plural | iudicarant, judicaverant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | iudicaro, judicavero | — |
2. Person Singular | judicaris, judicaveris | — |
3. Person Singular | iudicarit, judicaverit | — |
1. Person Plural | iudicarimus, judicaverimus | — |
2. Person Plural | judicaveritis, iudicaritis | — |
3. Person Plural | judicaverint, iudicarint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | iudicem | judicer |
2. Person Singular | iudices | judicere, judiceris |
3. Person Singular | judicet | judicetur |
1. Person Plural | judicemus | judicemur |
2. Person Plural | judicetis | judicemini |
3. Person Plural | judicent | judicentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | judicarem | judicarer |
2. Person Singular | judicares | judicarere, judicareris |
3. Person Singular | judicaret, iudicaretque | judicaretur |
1. Person Plural | judicaremus | judicaremur |
2. Person Plural | judicaretis | judicaremini |
3. Person Plural | judicarent | judicarentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | judicaverim | — |
2. Person Singular | judicaris, judicaveris | — |
3. Person Singular | iudicarit, judicaverit | — |
1. Person Plural | iudicarimus, judicaverimus | — |
2. Person Plural | judicaveritis, iudicaritis | — |
3. Person Plural | iudicarint, judicaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | iudicassem, judicavissem | — |
2. Person Singular | iudicasses, judicavisses | — |
3. Person Singular | iudicasset, judicavisset | — |
1. Person Plural | judicavissemus | — |
2. Person Plural | iudicassetis, judicavissetis | — |
3. Person Plural | iudicassent, judicavissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | iudicare | iudicasse, judicavisse |
Passiv | judicari, judicarier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | judica, iudicamenta, iudicameta | iudicare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | judicate | judicamini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | judicato | judicator |
3. Person Singular | judicato | judicator |
2. Person Plural | judicatote | — |
3. Person Plural | judicanto | judicantor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | iudicatum, judicata, iudicatus | judicati, judicatae, judicata |
Genitiv | judicatae, judicati | judicatarum, judicatorum |
Dativ | judicatae, judicato | iudicatis |
Akkusativ | judicatam, iudicatum | judicatas, judicatos, judicata |
Ablativ | judicata, judicato | iudicatis |
Vokativ | iudicatum, judicata, judicate | judicati, judicatae, judicata |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | judicans | judicantes, judicantia |
Genitiv | judicantis | judicantium, judicantum |
Dativ | judicanti | judicantibus |
Akkusativ | judicantem, judicans | judicantes, judicantia |
Ablativ | judicante, judicanti | judicantibus |
Vokativ | judicans | judicantes, judicantia |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | judicaturus, judicaturum, judicatura | judicaturi, judicatura, judicaturae |
Genitiv | judicaturi, judicaturae | judicaturarum, judicaturorum |
Dativ | judicaturae, judicaturo | judicaturis |
Akkusativ | judicaturum, judicaturam | judicaturos, judicatura, judicaturas |
Ablativ | judicatura, judicaturo | judicaturis |
Vokativ | judicaturum, judicatura, judicature | judicaturi, judicatura, judicaturae |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | judicandum, judicandus, judicanda, iudicandumque | judicandi, judicanda, judicandae |
Genitiv | judicandi, judicandae | judicandarum, judicandorum |
Dativ | judicando, judicandae | judicandis |
Akkusativ | judicandum, judicandam, iudicandumque | judicandas, judicanda, judicandos |
Ablativ | judicando, judicanda | judicandis |
Vokativ | judicandum, judicanda, iudicandumque, judicande | judicandi, judicanda, judicandae |
152 (269) Formen für „iudicare“