Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "irritare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritoirritor
2. Person Singularirritasirritare, irritaris, inritare
3. Person Singularinritat, irritatinritatur, irritatur
1. Person Pluralirritamusinritamur, irritamur
2. Person Pluralirritatis, inritatisirritamini
3. Person Pluralirritant, inritantirritantur, inritantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritabamirritabar
2. Person Singularirritabasirritabare, irritabaris
3. Person Singularirritabat, inritabatirritabatur
1. Person Pluralirritabamusirritabamur
2. Person Pluralirritabatisirritabamini
3. Person Pluralirritabantirritabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaboirritabor
2. Person Singularirritabisirritaberis, irritabere
3. Person Singularirritabitirritabitur
1. Person Pluralirritabimusirritabimur
2. Person Pluralirritabitisirritabimini
3. Person Pluralirritabuntirritabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritavi
2. Person Singularirritavisti
3. Person Singularinritauit, irritavit
1. Person Pluralirritavimus
2. Person Pluralirritavistis
3. Person Pluralinritare, irritaverunt, irritavere, irritare, inritavere
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaveram
2. Person Singularirritaveras
3. Person Singularirritaverat, inritauerat
1. Person Pluralirritaveramus
2. Person Pluralirritaveratis
3. Person Pluralirritaverant, inritaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritavero
2. Person Singularirritaris, irritaveris
3. Person Singularirritaverit
1. Person Pluralirritaverimus
2. Person Pluralinritaueritis, irritaveritis
3. Person Pluralinritauerint, irritaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritemirriter
2. Person Singularirritesirritere, irriteris
3. Person Singularinritet, irritetirritetur
1. Person Pluralirritemusirritemur
2. Person Pluralirritetisirritemini
3. Person Pluralirritent, inritentirritentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaremirritarer
2. Person Singularirritaresirritarere, irritareris
3. Person Singularinritaret, irritaretinritaretur, irritaretur
1. Person Pluralirritaremusirritaremur
2. Person Pluralirritaretisirritaremini
3. Person Pluralinritarent, irritarentinritarentur, irritarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaverim
2. Person Singularirritaris, irritaveris
3. Person Singularirritaverit
1. Person Pluralirritaverimus
2. Person Pluralinritaueritis, irritaveritis
3. Person Pluralinritauerint, irritaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritavissem
2. Person Singularirritavisses
3. Person Singularirritavisset
1. Person Pluralirritavissemus
2. Person Pluralirritavissetis
3. Person Pluralirritavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivirritare, inritareirritavisse
Passivirritari, irritarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularirritairritare, inritare
3. Person Singular
2. Person Pluralirritateirritamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularirritato, inritato, irritatoreisirritator
3. Person Singularirritato, inritato, irritatoreisirritator
2. Person Pluralirritatote
3. Person Pluralirritantoirritantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum