Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "irritare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritoirritor
2. Person Singularirritasinritare, irritare, irritaris
3. Person Singularirritat, inritatirritatur, inritatur
1. Person Pluralirritamusinritamur, irritamur
2. Person Pluralirritatis, inritatisirritamini
3. Person Pluralirritant, inritantinritantur, irritantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritabamirritabar
2. Person Singularirritabasirritabaris, irritabare
3. Person Singularirritabat, inritabatirritabatur
1. Person Pluralirritabamusirritabamur
2. Person Pluralirritabatisirritabamini
3. Person Pluralirritabantirritabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaboirritabor
2. Person Singularirritabisirritabere, irritaberis
3. Person Singularirritabitirritabitur
1. Person Pluralirritabimusirritabimur
2. Person Pluralirritabitisirritabimini
3. Person Pluralirritabuntirritabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritavi
2. Person Singularirritavisti
3. Person Singularinritauit, irritavit
1. Person Pluralirritavimus
2. Person Pluralirritavistis
3. Person Pluralinritavere, inritare, irritaverunt, irritavere, irritare
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaveram
2. Person Singularirritaveras
3. Person Singularinritauerat, irritaverat
1. Person Pluralirritaveramus
2. Person Pluralirritaveratis
3. Person Pluralinritaverant, irritaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritavero
2. Person Singularirritaris, irritaveris
3. Person Singularirritaverit
1. Person Pluralirritaverimus
2. Person Pluralinritaueritis, irritaveritis
3. Person Pluralinritauerint, irritaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritemirriter
2. Person Singularirritesirritere, irriteris
3. Person Singularinritet, irritetirritetur
1. Person Pluralirritemusirritemur
2. Person Pluralirritetisirritemini
3. Person Pluralinritent, irritentirritentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaremirritarer
2. Person Singularirritaresirritarere, irritareris
3. Person Singularinritaret, irritaretinritaretur, irritaretur
1. Person Pluralirritaremusirritaremur
2. Person Pluralirritaretisirritaremini
3. Person Pluralirritarent, inritarentirritarentur, inritarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritaverim
2. Person Singularirritaris, irritaveris
3. Person Singularirritaverit
1. Person Pluralirritaverimus
2. Person Pluralirritaveritis, inritaueritis
3. Person Pluralinritauerint, irritaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularirritavissem
2. Person Singularirritavisses
3. Person Singularirritavisset
1. Person Pluralirritavissemus
2. Person Pluralirritavissetis
3. Person Pluralirritavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivinritare, irritareirritavisse
Passivirritari, irritarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularirritainritare, irritare
3. Person Singular
2. Person Pluralirritateirritamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularirritatoreis, irritato, inritatoirritator
3. Person Singularirritatoreis, irritato, inritatoirritator
2. Person Pluralirritatote
3. Person Pluralirritantoirritantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum