Formentabelle zu „investigare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigo | investigor |
2. Person Singular | investigas | inuestigare, investigaris |
3. Person Singular | investigat, investigativi, investigatoribus | investigatur |
1. Person Plural | investigamus | investigamur |
2. Person Plural | investigatis | investigamini |
3. Person Plural | investigant | investigantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigabam | investigabar |
2. Person Singular | investigabas | investigabare, investigabaris |
3. Person Singular | investigabat | investigabatur |
1. Person Plural | investigabamus | investigabamur |
2. Person Plural | investigabatis | investigabamini |
3. Person Plural | investigabant | investigabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigabo | investigabor |
2. Person Singular | investigabis | investigabere, investigaberis |
3. Person Singular | investigabit | investigabitur |
1. Person Plural | investigabimus | investigabimur |
2. Person Plural | investigabitis | investigabimini |
3. Person Plural | investigabunt | investigabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigavi | — |
2. Person Singular | investigavisti | — |
3. Person Singular | investigavit | — |
1. Person Plural | investigavimus | — |
2. Person Plural | investigavistis | — |
3. Person Plural | inuestigare, inuestigavere, investigaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigaveram | — |
2. Person Singular | investigaveras | — |
3. Person Singular | investigaverat | — |
1. Person Plural | investigaveramus | — |
2. Person Plural | investigaveratis | — |
3. Person Plural | investigaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigavero | — |
2. Person Singular | investigaris, investigaveris | — |
3. Person Singular | investigaverit, investigarit | — |
1. Person Plural | investigaverimus | — |
2. Person Plural | investigaveritis | — |
3. Person Plural | investigaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigem | investiger |
2. Person Singular | investiges | investigere, investigeris |
3. Person Singular | investiget | investigetur |
1. Person Plural | inuestigemus | investigemur |
2. Person Plural | investigetis | investigemini |
3. Person Plural | investigent | investigentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigarem | investigarer |
2. Person Singular | investigares | investigarere, investigareris |
3. Person Singular | investigaret | investigaretur |
1. Person Plural | investigaremus | investigaremur |
2. Person Plural | investigaretis | investigaremini |
3. Person Plural | investigarent | investigarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigaverim | — |
2. Person Singular | investigaris, investigaveris | — |
3. Person Singular | investigarit, investigaverit | — |
1. Person Plural | investigaverimus | — |
2. Person Plural | investigaveritis | — |
3. Person Plural | investigaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | investigavissem | — |
2. Person Singular | investigavisses | — |
3. Person Singular | inuestigasset, inuestigavisset | — |
1. Person Plural | investigavissemus | — |
2. Person Plural | investigavissetis | — |
3. Person Plural | investigavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | investiga, investigazio | inuestigare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | investigate | investigamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | investigato | investigator |
3. Person Singular | investigato | investigator |
2. Person Plural | investigatote | — |
3. Person Plural | investiganto | investigantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | inuestigata, inuestigatum, investigatus | investigati, inuestigata, investigatae |
Genitiv | investigati, investigatae | investigatarum, investigatorum |
Dativ | investigatae, investigato | investigatis |
Akkusativ | inuestigatum, investigatam | inuestigata, investigatas, investigatos |
Ablativ | inuestigata, investigato | investigatis |
Vokativ | inuestigata, inuestigatum, investigate | inuestigata, investigati, investigatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | investigans | investigantes, investigantia |
Genitiv | investigantis | investigantium, investigantum |
Dativ | investiganti | investigantibus |
Akkusativ | investigans, investigantem | investigantes, investigantia |
Ablativ | investigante, investiganti | investigantibus |
Vokativ | investigans | investigantes, investigantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | investigatura, investigaturum, investigaturus | investigatura, investigaturae, investigaturi |
Genitiv | investigaturae, investigaturi | investigaturarum, investigaturorum |
Dativ | investigaturae, investigaturo | investigaturis |
Akkusativ | investigaturam, investigaturum | investigatura, investigaturas, investigaturos |
Ablativ | investigatura, investigaturo | investigaturis |
Vokativ | investigatura, investigature, investigaturum | investigatura, investigaturae, investigaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | inuestiganda, inuestigandum, investigandus | inuestiganda, investigandae, inuestigandi |
Genitiv | inuestigandi, investigandae | investigandarum, investigandorum |
Dativ | investigando, investigandae | investigandis |
Akkusativ | investigandam, inuestigandum | investigandas, inuestiganda, investigandos |
Ablativ | investigando, inuestiganda | investigandis |
Vokativ | inuestiganda, inuestigandum, investigande | inuestiganda, investigandae, inuestigandi |
152 (234) Formen für „investigare“