Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "invenire"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularinuenioinuenior
2. Person Singularinuenis, invenissimuminveniris
3. Person Singularinuenit, inuenituretinuenitur, fiatinvenitur
1. Person Pluralinuenimusinvenimur
2. Person Pluralinvenitisinvenimini
3. Person Pluralinueniuntinveniuntur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularinueniebam, invenbaminveniebar
2. Person Singularinveniebas, invenbasinveniebare, inveniebaris
3. Person Singularinvenbat, inueniebatinueniebatur
1. Person Pluralinueniebamus, invenbamusinveniebamur
2. Person Pluralinvenbatis, inveniebatisinveniebamini
3. Person Pluralinveniebant, invenbantinueniebantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularinueniam, inveniboinvenibor, inveniar
2. Person Singularinuenies, invenibisinveniere, invenieris, inveniberis
3. Person Singularinueniet, invenietque, invenibit, inveniedinuenietur, inveniberit
1. Person Pluralinveniemus, invenibimusinveniemur, invenibimur
2. Person Pluralinuenietis, invenibitisinveniemini, invenibimini
3. Person Pluralinuenient, invenibuntinvenientur, invenibuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularinvenieam, inveniliter, inueni, inveniedo
2. Person Singularinvenisti
3. Person Singularinuenit, inuenituret
1. Person Pluralinuenimus
2. Person Pluralinuenistis
3. Person Pluralinuenere, inuenerunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularinveneram
2. Person Singularinveneras
3. Person Singularinuenerat
1. Person Pluralinveneramus
2. Person Pluralinveneratis
3. Person Pluralinuenerant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularinvenero
2. Person Singularinueneris
3. Person Singularquodinvenerit, inuenerit
1. Person Pluralinvenerimus
2. Person Pluralinveneritiscapiatur, inueneritis
3. Person Pluralinuenerint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularinueniaminveniar
2. Person Singularinueniasinveniare, inveniaris
3. Person Singularinueniatinveniatur
1. Person Pluralinveniamusinveniamur
2. Person Pluralinveniatisinveniamini
3. Person Pluralinveniantinveniantur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularinvenireminvenirer
2. Person Singularinveniresinvenirere, invenireris
3. Person Singularinueniretinueniretur
1. Person Pluralinveniremusinveniremur
2. Person Pluralinveniretisinveniremini
3. Person Pluralinuenirentinuenirentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularinuenerim
2. Person Singularinueneris
3. Person Singularquodinvenerit, inuenerit
1. Person Pluralinvenerimus
2. Person Pluralinveneritiscapiatur, inueneritis
3. Person Pluralinuenerint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularinvenissem
2. Person Singularinvenisses
3. Person Singularinuenisset
1. Person Pluralinvenissemus
2. Person Pluralinvenissetis
3. Person Pluralinuenissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivinuenire, inveniredifficileinuenisse
Passivinvenirier, inueniri
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularinvenieam, inveniliter, inueni, inveniedoinuenire, inveniredifficile
3. Person Singular
2. Person Pluralinveniteinvenimini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularinvenitoinvenitor
3. Person Singularinvenitoinvenitor
2. Person Pluralinvenitote
3. Person Pluralinveniuntoinveniuntor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum