Formentabelle zu „instruere“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruebam | instruebar |
2. Person Singular | instruebas | instruebare, instruebaris |
3. Person Singular | instruebat | instruebatur |
1. Person Plural | instruebamus | instruebamur |
2. Person Plural | instruebatis | instruebamini |
3. Person Plural | instruebant | instruebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruam | instruar |
2. Person Singular | instrues | instruere, instrueris |
3. Person Singular | instruet | instruetur |
1. Person Plural | instruemus | instruemur |
2. Person Plural | instruetis | instruemini |
3. Person Plural | instruent | instruentur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruxeram | — |
2. Person Singular | instruxeras | — |
3. Person Singular | instruxerat | — |
1. Person Plural | instruxeramus | — |
2. Person Plural | instruxeratis | — |
3. Person Plural | instruxerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruxero | — |
2. Person Singular | instruxeris | — |
3. Person Singular | instruxerit | — |
1. Person Plural | instruxerimus | — |
2. Person Plural | instruxeritis | — |
3. Person Plural | instruxerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruam | instruar |
2. Person Singular | instruas | instruare, instruaris |
3. Person Singular | instruat | instruatur |
1. Person Plural | instruamus | instruamur |
2. Person Plural | instruatis | instruamini |
3. Person Plural | instruant | instruantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruerem | instruerer |
2. Person Singular | instrueres | instruerere, instruereris |
3. Person Singular | instrueret | instrueretur |
1. Person Plural | instrueremus | instrueremur |
2. Person Plural | instrueretis | instrueremini |
3. Person Plural | instruerent | instruerentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruxerim | — |
2. Person Singular | instruxeris | — |
3. Person Singular | instruxerit | — |
1. Person Plural | instruxerimus | — |
2. Person Plural | instruxeritis | — |
3. Person Plural | instruxerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | instruxissem | — |
2. Person Singular | instruxisses | — |
3. Person Singular | instruxisset | — |
1. Person Plural | instruxissemus | — |
2. Person Plural | instruxissetis | — |
3. Person Plural | instruxissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | instrue | instruere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | instruite | instruimini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | instruito | instruitor |
3. Person Singular | instruito | instruitor |
2. Person Plural | instruitote | — |
3. Person Plural | instruunto | instruuntor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | instructa, instructus, instructum, instructaeque, numquidinstructus | instructi, instructae, instructa, instructiusque, instructiferos, instructiseros |
Genitiv | instructae, instructi, instructiusque, instructiferos, instructiseros | instructarum, instructorum |
Dativ | instructo, instructae, instructoreis | instructis |
Akkusativ | instructam, instructum | instructos, instructas, instructa, instructaeque |
Ablativ | instructa, instructo, instructaeque, instructoreis | instructis |
Vokativ | instructa, instructum, instructaeque, instructe | instructa, instructi, instructae, instructiusque, instructiferos, instructiseros |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | instructurus, instructura, instructurum | instructura, instructurae, instructuri |
Genitiv | instructurae, instructuri | instructurarum, instructurorum |
Dativ | instructurae, instructuro | instructuris |
Akkusativ | instructuram, instructurum | instructura, instructuras, instructuros |
Ablativ | instructura, instructuro | instructuris |
Vokativ | instructura, instructure, instructurum | instructura, instructurae, instructuri |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | instruenda, instruendum, instruendus, instruunda, instruundum, instruundus | instruendi, instruenda, instruendae, instruunda, instruundae, instruundi |
Genitiv | instruendi, instruendae, instruundae, instruundi | instruendarum, instruendorum, instruundarum, instruundorum |
Dativ | instruendo, instruendae, instruundae, instruundo | instruendis, instruundis |
Akkusativ | instruendum, instruendam, instruundam, instruundum | instruendas, instruendos, instruenda, instruunda, instruundas, instruundos |
Ablativ | instruenda, instruendo, instruunda, instruundo | instruendis, instruundis |
Vokativ | instruenda, instruendum, instruende, instruunda, instruunde, instruundum | instruenda, instruendi, instruendae, instruunda, instruundae, instruundi |
Substantiv
159 (317) Formen für „instruere“