Formentabelle zu „insimulare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulabam | insimulabar |
2. Person Singular | insimulabas | insimulabare, insimulabaris |
3. Person Singular | insimulabat | insimulabatur |
1. Person Plural | insimulabamus | insimulabamur |
2. Person Plural | insimulabatis | insimulabamini |
3. Person Plural | insimulabant | insimulabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulabo | insimulabor |
2. Person Singular | insimulabis | insimulabere, insimulaberis |
3. Person Singular | insimulabit | insimulabitur |
1. Person Plural | insimulabimus | insimulabimur |
2. Person Plural | insimulabitis | insimulabimini |
3. Person Plural | insimulabunt | insimulabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulavi | — |
2. Person Singular | insimulasti, insimulavisti | — |
3. Person Singular | insimulauit | — |
1. Person Plural | insimulavimus | — |
2. Person Plural | insimulavistis | — |
3. Person Plural | insimulare, insimulavere, insimulaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulaveram | — |
2. Person Singular | insimularas, insimulaveras | — |
3. Person Singular | insimulaverat | — |
1. Person Plural | insimulaveramus | — |
2. Person Plural | insimulaveratis | — |
3. Person Plural | insimulaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulavero | — |
2. Person Singular | insimularis, insimulaveris | — |
3. Person Singular | insimulaverit | — |
1. Person Plural | insimulaverimus | — |
2. Person Plural | insimulaveritis | — |
3. Person Plural | insimulaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulem | insimuler |
2. Person Singular | insimules | insimulere, insimuleris |
3. Person Singular | insimulet | insimuletur |
1. Person Plural | insimulemus | insimulemur |
2. Person Plural | insimuletis | insimulemini |
3. Person Plural | insimulent | insimulentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimularem | insimularer |
2. Person Singular | insimulares | insimularere, insimulareris |
3. Person Singular | insimularet | insimularetur |
1. Person Plural | insimularemus | insimularemur |
2. Person Plural | insimularetis | insimularemini |
3. Person Plural | insimularent | insimularentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulaverim | — |
2. Person Singular | insimularis, insimulaveris | — |
3. Person Singular | insimulaverit | — |
1. Person Plural | insimulaverimus | — |
2. Person Plural | insimulaveritis | — |
3. Person Plural | insimulaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | insimulavissem | — |
2. Person Singular | insimulavisses | — |
3. Person Singular | insimulasset, insimulavisset | — |
1. Person Plural | insimulavissemus | — |
2. Person Plural | insimulavissetis | — |
3. Person Plural | insimulavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | insimula | insimulare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | insimulate | insimulamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | insimulato | insimulator |
3. Person Singular | insimulato | insimulator |
2. Person Plural | insimulatote | — |
3. Person Plural | insimulanto | insimulantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | insimulatus, insimulata, insimulatum | insimulati, insimulata, insimulatae |
Genitiv | insimulati, insimulatae | insimulatarum, insimulatorum |
Dativ | insimulatae, insimulato | insimulatis |
Akkusativ | insimulatum, insimulatam | insimulata, insimulatas, insimulatos |
Ablativ | insimulata, insimulato | insimulatis |
Vokativ | insimulatum, insimulata, insimulate | insimulati, insimulata, insimulatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | insimulans | insimulantes, insimulantia |
Genitiv | insimulantis | insimulantium, insimulantum |
Dativ | insimulanti | insimulantibus |
Akkusativ | insimulans, insimulantem | insimulantes, insimulantia |
Ablativ | insimulanti, insimulante | insimulantibus |
Vokativ | insimulans | insimulantes, insimulantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | insimulatura, insimulaturum, insimulaturus | insimulatura, insimulaturae, insimulaturi |
Genitiv | insimulaturae, insimulaturi | insimulaturarum, insimulaturorum |
Dativ | insimulaturae, insimulaturo | insimulaturis |
Akkusativ | insimulaturam, insimulaturum | insimulatura, insimulaturas, insimulaturos |
Ablativ | insimulatura, insimulaturo | insimulaturis |
Vokativ | insimulatura, insimulature, insimulaturum | insimulatura, insimulaturae, insimulaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | insimulanda, insimulandum, insimulandus | insimulanda, insimulandae, insimulandi |
Genitiv | insimulandae, insimulandi | insimulandarum, insimulandorum |
Dativ | insimulandae, insimulando | insimulandis |
Akkusativ | insimulandam, insimulandum | insimulanda, insimulandas, insimulandos |
Ablativ | insimulanda, insimulando | insimulandis |
Vokativ | insimulanda, insimulande, insimulandum | insimulanda, insimulandae, insimulandi |
Substantiv
156 (238) Formen für „insimulare“