Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "indubitare"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubito	indubitor
2. Person Singular	indubitas	indubitare, indubitaris
3. Person Singular	indubitat	indubitatur
1. Person Plural	indubitamus	indubitamur
2. Person Plural	indubitatis	indubitamini
3. Person Plural	indubitant	indubitantur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitabam	indubitabar
2. Person Singular	indubitabas	indubitabare, indubitabaris
3. Person Singular	indubitabat	indubitabatur
1. Person Plural	indubitabamus	indubitabamur
2. Person Plural	indubitabatis	indubitabamini
3. Person Plural	indubitabant	indubitabantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitabo	indubitabor
2. Person Singular	indubitabis	indubitabere, indubitaberis
3. Person Singular	indubitabit	indubitabitur
1. Person Plural	indubitabimus	indubitabimur
2. Person Plural	indubitabitis	indubitabimini
3. Person Plural	indubitabunt	indubitabuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitavi	—
2. Person Singular	indubitavisti	—
3. Person Singular	indubitavit	—
1. Person Plural	indubitavimus	—
2. Person Plural	indubitavistis	—
3. Person Plural	indubitaverunt, indubitavere, indubitare	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitaveram	—
2. Person Singular	indubitaveras	—
3. Person Singular	indubitaverat	—
1. Person Plural	indubitaveramus	—
2. Person Plural	indubitaveratis	—
3. Person Plural	indubitaverant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitavero	—
2. Person Singular	indubitaris, indubitaveris	—
3. Person Singular	indubitaverit	—
1. Person Plural	indubitaverimus	—
2. Person Plural	indubitaveritis	—
3. Person Plural	indubitaverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitem	indubiter
2. Person Singular	indubites	indubitere, indubiteris
3. Person Singular	indubitet	indubitetur
1. Person Plural	indubitemus	indubitemur
2. Person Plural	indubitetis	indubitemini
3. Person Plural	indubitent	indubitentur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitarem	indubitarer
2. Person Singular	indubitares	indubitarere, indubitareris
3. Person Singular	indubitaret	indubitaretur
1. Person Plural	indubitaremus	indubitaremur
2. Person Plural	indubitaretis	indubitaremini
3. Person Plural	indubitarent	indubitarentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitaverim	—
2. Person Singular	indubitaveris, indubitaris	—
3. Person Singular	indubitaverit	—
1. Person Plural	indubitaverimus	—
2. Person Plural	indubitaveritis	—
3. Person Plural	indubitaverint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	indubitavissem	—
2. Person Singular	indubitavisses	—
3. Person Singular	indubitavisset	—
1. Person Plural	indubitavissemus	—
2. Person Plural	indubitavissetis	—
3. Person Plural	indubitavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	indubitare	indubitavisse
Passiv	indubitari, indubitarier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	indubita	indubitare
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	indubitate	indubitamini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	indubitato	indubitator
3. Person Singular	indubitato	indubitator
2. Person Plural	indubitatote	—
3. Person Plural	indubitanto	indubitantor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	indubitata, indubitatum, indubitatus	indubitati, indubitata, indubitatae
Genitiv	indubitatae, indubitati, indubitati	indubitatorum, indubitatorum, indubitatarum
Dativ	indubitato, indubitato, indubitatae	indubitatis
Akkusativ	indubitatam, indubitatum, indubitatum	indubitata, indubitatos, indubitatas
Ablativ	indubitata, indubitato, indubitato	indubitatis
Vokativ	indubitata, indubitatum, indubitate	indubitati, indubitata, indubitatae

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	indubitans	indubitantes, indubitantia
Genitiv	indubitantis	indubitantium, indubitantum
Dativ	indubitanti	indubitantibus
Akkusativ	indubitans, indubitantem	indubitantes, indubitantia
Ablativ	indubitante, indubitanti	indubitantibus
Vokativ	indubitans	indubitantes, indubitantia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	indubitaturum, indubitaturus, indubitatura	indubitatura, indubitaturae, indubitaturi
Genitiv	indubitaturae, indubitaturi, indubitaturi	indubitaturorum, indubitaturorum, indubitaturarum
Dativ	indubitaturo, indubitaturo, indubitaturae	indubitaturis
Akkusativ	indubitaturam, indubitaturum, indubitaturum	indubitatura, indubitaturos, indubitaturas
Ablativ	indubitatura, indubitaturo, indubitaturo	indubitaturis
Vokativ	indubitatura, indubitaturum, indubitature	indubitaturi, indubitatura, indubitaturae

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	indubitandum, indubitandus, indubitanda	indubitanda, indubitandae, indubitandi
Genitiv	indubitandae, indubitandi, indubitandi	indubitandorum, indubitandorum, indubitandarum
Dativ	indubitando, indubitando, indubitandae	indubitandis
Akkusativ	indubitandam, indubitandum, indubitandum	indubitanda, indubitandos, indubitandas
Ablativ	indubitanda, indubitando, indubitando	indubitandis
Vokativ	indubitandum, indubitande, indubitanda	indubitanda, indubitandae, indubitandi

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum