Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „indicere“

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularindico, indigeoindicor, indigeor
2. Person Singularindices, indicisindicere, indiceris
3. Person Singularindicet, indicitindicitur, indicetur
1. Person Pluralindicemus, indicimusindicimur, indicemur
2. Person Pluralindicetis, indicitisindicimini, indicemini
3. Person Pluralindicent, pecuniaeindicunt, indicunt, indigentiamindicuntur, indicentur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularindicebamindicebar
2. Person Singularindicebasindicebare, indicebaris
3. Person Singularindicebatindicebatur
1. Person Pluralindicebamusindicebamur
2. Person Pluralindicebatisindicebamini
3. Person Pluralindicebantindicebantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularindicam, indigeboindicar, indigebor
2. Person Singularindices, indigebisindicere, indiceris, indigebere, indigeberis
3. Person Singularindicet, indigebitindicetur, indigebitur
1. Person Pluralindicemus, indigebimusindicemur, indigebimur
2. Person Pluralindicetis, indigebitisindicemini, indigebimini
3. Person Pluralindicent, indigebuntindicentur, indigebuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularindigui, indixi
2. Person Singularindixisti, indiguisti
3. Person Singularindixit, indiguit
1. Person Pluralindiguimus, indiximus
2. Person Pluralindixistis, indiguistis
3. Person Pluralindixerunt, indixere, indiguere, indiguerunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularindigueram, indixeram
2. Person Singularindixeras, indigueras
3. Person Singularindixerat, indiguerat
1. Person Pluralindigueramus, indixeramus
2. Person Pluralindigueratis, indixeratis
3. Person Pluralindixerant, indiguerant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularindiguero, indixero
2. Person Singularindixeris, indigueris
3. Person Singularindixerit, indiguerit
1. Person Pluralindiguerimus, indixerimus
2. Person Pluralindigueritis, indixeritis
3. Person Pluralindiguerint, indixerint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularindicam, indigeamindicar, indigear
2. Person Singularindicas, indigeasindicare, indicareper, indicaris, indigeare, indigearis
3. Person Singularindigeat, indicatindicatur, indigeatur
1. Person Pluralindicamus, indigeamusindicamur, indigeamur
2. Person Pluralindicatis, indigeatisindicamini, indigeamini
3. Person Pluralindigeant, indicantindicantur, indigeantur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularindiceremindicerer
2. Person Singularindiceresindicerere, indicereris
3. Person Singularindiceretindiceretur
1. Person Pluralindiceremusindiceremur
2. Person Pluralindiceretisindiceremini
3. Person Pluralindicerentindicerentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularindiguerim, indixerim
2. Person Singularindixeris, indigueris
3. Person Singularindixerit, indiguerit
1. Person Pluralindiguerimus, indixerimus
2. Person Pluralindigueritis, indixeritis
3. Person Pluralindiguerint, indixerint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularindixissem, indiguissem
2. Person Singularindiguisses, indixisses
3. Person Singularindiguisset, indixisset
1. Person Pluralindiguissemus, indixissemus
2. Person Pluralindixissetis, indiguissetis
3. Person Pluralindixissent, indiguissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivindicereindixisse, indiguisse
Passivindici, indicivae, indicier, indigeri, indigerier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularindice, indicatque, indic, indicamenta, indiceis, indicius, indigenamqueindicere
3. Person Singular
2. Person Pluralindicite, indigeteindicimini, indicemini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularindicito, indigetoindicitor, indigetor
3. Person Singularindicito, indigetoindicitor, indigetor
2. Person Pluralindicitote, indigetote
3. Person Pluralindicunto, indigentoindicuntor, indigentor
PPP
 SingularPlural
Nominativindictum, indicta, indictusindicta, indictae, indicti
Genitivindictae, indictiindictarum, indictorum
Dativindicto, indictaeindictis
Akkusativindictum, indictamindicta, indictos, indictas
Ablativindicto, indictaindictis
Vokativindictum, indicta, indicteindicta, indictae, indicti
PPA
 SingularPlural
Nominativindicensindicentes, indicentia
Genitivindicentisindicentium, indicentum
Dativindicentiindicentibus
Akkusativindicens, indicentemindicentes, indicentia
Ablativindicente, indicentiindicentibus
Vokativindicensindicentes, indicentia
PFA
 SingularPlural
Nominativindictura, indicturum, indicturusindictura, indicturae, indicturi
Genitivindicturae, indicturiindicturarum, indicturorum
Dativindicturae, indicturoindicturis
Akkusativindicturam, indicturumindictura, indicturas, indicturos
Ablativindictura, indicturoindicturis
Vokativindictura, indicture, indicturumindictura, indicturae, indicturi
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativindicendum, indicenda, indicendus, indicunda, indicundum, indicundusindicendae, indicenda, indicendi, indicunda, indicundae, indicundi
Genitivindicendae, indicendi, indicundae, indicundiindicendarum, indicendorum, indicundarum, indicundorum
Dativindicendo, indicendae, indicundae, indicundoindicendis, indicundis
Akkusativindicendum, indicendam, indicundam, indicundumindicenda, indicendas, indicendos, indicunda, indicundas, indicundos
Ablativindicendo, indicenda, indicunda, indicundoindicendis, indicundis
Vokativindicendum, indicenda, indicende, indicunda, indicunde, indicundumindicendae, indicenda, indicendi, indicunda, indicundae, indicundi

Substantiv

 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativindigentiam
Ablativ
Vokativ

Adjektiv

Positiv
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativindictivo
Akkusativ
Ablativindictivo
Vokativ
Komparativ
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Superlativ
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

155 (438) Formen für „indicere“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum