Formentabelle zu „increpitare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpito | increpitor |
2. Person Singular | increpitas | increpitare, increpitaris |
3. Person Singular | increpitat | increpitatur |
1. Person Plural | increpitamus | increpitamur |
2. Person Plural | increpitatis | increpitamini |
3. Person Plural | increpitant | increpitantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitabam | increpitabar |
2. Person Singular | increpitabas | increpitabare, increpitabaris |
3. Person Singular | increpitabat | increpitabatur |
1. Person Plural | increpitabamus | increpitabamur |
2. Person Plural | increpitabatis | increpitabamini |
3. Person Plural | increpitabant | increpitabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitabo | increpitabor |
2. Person Singular | increpitabis | increpitabere, increpitaberis |
3. Person Singular | increpitabit | increpitabitur |
1. Person Plural | increpitabimus | increpitabimur |
2. Person Plural | increpitabitis | increpitabimini |
3. Person Plural | increpitabunt | increpitabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitavi | — |
2. Person Singular | increpitavisti | — |
3. Person Singular | increpitavit | — |
1. Person Plural | increpitavimus | — |
2. Person Plural | increpitavistis | — |
3. Person Plural | increpitare, increpitavere, increpitaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitaveram | — |
2. Person Singular | increpitaveras | — |
3. Person Singular | increpitaverat | — |
1. Person Plural | increpitaveramus | — |
2. Person Plural | increpitaveratis | — |
3. Person Plural | increpitaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitavero | — |
2. Person Singular | increpitaris, increpitaveris | — |
3. Person Singular | increpitaverit | — |
1. Person Plural | increpitaverimus | — |
2. Person Plural | increpitaveritis | — |
3. Person Plural | increpitaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitem | increpiter |
2. Person Singular | increpites | increpitere, increpiteris |
3. Person Singular | increpitet | increpitetur |
1. Person Plural | increpitemus | increpitemur |
2. Person Plural | increpitetis | increpitemini |
3. Person Plural | increpitent | increpitentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitarem | increpitarer |
2. Person Singular | increpitares | increpitarere, increpitareris |
3. Person Singular | increpitaret | increpitaretur |
1. Person Plural | increpitaremus | increpitaremur |
2. Person Plural | increpitaretis | increpitaremini |
3. Person Plural | increpitarent | increpitarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitaverim | — |
2. Person Singular | increpitaris, increpitaveris | — |
3. Person Singular | increpitaverit | — |
1. Person Plural | increpitaverimus | — |
2. Person Plural | increpitaveritis | — |
3. Person Plural | increpitaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | increpitavissem | — |
2. Person Singular | increpitavisses | — |
3. Person Singular | increpitavisset | — |
1. Person Plural | increpitavissemus | — |
2. Person Plural | increpitavissetis | — |
3. Person Plural | increpitavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | increpitare | increpitavisse |
Passiv | increpitari, increpitarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | increpita | increpitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | increpitate | increpitamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | increpitato | increpitator |
3. Person Singular | increpitato | increpitator |
2. Person Plural | increpitatote | — |
3. Person Plural | increpitanto | increpitantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | increpitata, increpitatum, increpitatus | increpitata, increpitatae, increpitati |
Genitiv | increpitatae, increpitati | increpitatarum, increpitatorum |
Dativ | increpitatae, increpitato | increpitatis |
Akkusativ | increpitatam, increpitatum | increpitata, increpitatas, increpitatos |
Ablativ | increpitata, increpitato | increpitatis |
Vokativ | increpitata, increpitate, increpitatum | increpitata, increpitatae, increpitati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | increpitans | increpitantes, increpitantia |
Genitiv | increpitantis | increpitantium, increpitantum |
Dativ | increpitanti | increpitantibus |
Akkusativ | increpitans, increpitantem | increpitantes, increpitantia |
Ablativ | increpitante, increpitanti | increpitantibus |
Vokativ | increpitans | increpitantes, increpitantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | increpitatura, increpitaturum, increpitaturus | increpitatura, increpitaturae, increpitaturi |
Genitiv | increpitaturae, increpitaturi | increpitaturarum, increpitaturorum |
Dativ | increpitaturae, increpitaturo | increpitaturis |
Akkusativ | increpitaturam, increpitaturum | increpitatura, increpitaturas, increpitaturos |
Ablativ | increpitatura, increpitaturo | increpitaturis |
Vokativ | increpitatura, increpitature, increpitaturum | increpitatura, increpitaturae, increpitaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | increpitanda, increpitandum, increpitandus | increpitanda, increpitandae, increpitandi |
Genitiv | increpitandae, increpitandi | increpitandarum, increpitandorum |
Dativ | increpitandae, increpitando | increpitandis |
Akkusativ | increpitandam, increpitandum | increpitanda, increpitandas, increpitandos |
Ablativ | increpitanda, increpitando | increpitandis |
Vokativ | increpitanda, increpitande, increpitandum | increpitanda, increpitandae, increpitandi |
152 (229) Formen für „increpitare“