Formentabelle zu „improperare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | impropero | improperor |
2. Person Singular | improperas | improperare, improperaris |
3. Person Singular | improperat | improperatur |
1. Person Plural | improperamus | improperamur |
2. Person Plural | improperatis | improperamini |
3. Person Plural | improperant | improperantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperabam | improperabar |
2. Person Singular | improperabas | improperabare, improperabaris |
3. Person Singular | improperabat | improperabatur |
1. Person Plural | improperabamus | improperabamur |
2. Person Plural | improperabatis | improperabamini |
3. Person Plural | improperabant | improperabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperabo | improperabor |
2. Person Singular | improperabis | improperabere, improperaberis |
3. Person Singular | improperabit | improperabitur |
1. Person Plural | improperabimus | improperabimur |
2. Person Plural | improperabitis | improperabimini |
3. Person Plural | improperabunt | improperabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperavi | — |
2. Person Singular | improperavisti | — |
3. Person Singular | improperavit | — |
1. Person Plural | improperavimus | — |
2. Person Plural | improperavistis | — |
3. Person Plural | improperare, improperavere, improperaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperaveram | — |
2. Person Singular | improperaveras | — |
3. Person Singular | improperaverat | — |
1. Person Plural | improperaveramus | — |
2. Person Plural | improperaveratis | — |
3. Person Plural | improperaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperavero | — |
2. Person Singular | improperaris, improperaveris | — |
3. Person Singular | improperaverit | — |
1. Person Plural | improperaverimus | — |
2. Person Plural | improperaveritis | — |
3. Person Plural | improperaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperem | improperer |
2. Person Singular | improperes | improperere, impropereris |
3. Person Singular | improperet | improperetur |
1. Person Plural | improperemus | improperemur |
2. Person Plural | improperetis | improperemini |
3. Person Plural | improperent | improperentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperarem | improperarer |
2. Person Singular | improperares | improperarere, improperareris |
3. Person Singular | improperaret | improperaretur |
1. Person Plural | improperaremus | improperaremur |
2. Person Plural | improperaretis | improperaremini |
3. Person Plural | improperarent | improperarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperaverim | — |
2. Person Singular | improperaris, improperaveris | — |
3. Person Singular | improperaverit | — |
1. Person Plural | improperaverimus | — |
2. Person Plural | improperaveritis | — |
3. Person Plural | improperaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | improperavissem | — |
2. Person Singular | improperavisses | — |
3. Person Singular | improperavisset | — |
1. Person Plural | improperavissemus | — |
2. Person Plural | improperavissetis | — |
3. Person Plural | improperavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | improperare | improperavisse |
Passiv | improperari, improperarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | impropera | improperare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | improperate | improperamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | improperato | improperator |
3. Person Singular | improperato | improperator |
2. Person Plural | improperatote | — |
3. Person Plural | improperanto | improperantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | improperata, improperatum, improperatus | improperata, improperatae, improperati |
Genitiv | improperatae, improperati | improperatarum, improperatorum |
Dativ | improperatae, improperato | improperatis |
Akkusativ | improperatam, improperatum | improperata, improperatas, improperatos |
Ablativ | improperata, improperato | improperatis |
Vokativ | improperata, improperate, improperatum | improperata, improperatae, improperati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | improperans | improperantes, improperantia |
Genitiv | improperantis | improperantium, improperantum |
Dativ | improperanti | improperantibus |
Akkusativ | improperans, improperantem | improperantes, improperantia |
Ablativ | improperante, improperanti | improperantibus |
Vokativ | improperans | improperantes, improperantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | improperatura, improperaturum, improperaturus | improperatura, improperaturae, improperaturi |
Genitiv | improperaturae, improperaturi | improperaturarum, improperaturorum |
Dativ | improperaturae, improperaturo | improperaturis |
Akkusativ | improperaturam, improperaturum | improperatura, improperaturas, improperaturos |
Ablativ | improperatura, improperaturo | improperaturis |
Vokativ | improperatura, improperature, improperaturum | improperatura, improperaturae, improperaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | improperanda, improperandum, improperandus | improperanda, improperandae, improperandi |
Genitiv | improperandae, improperandi | improperandarum, improperandorum |
Dativ | improperandae, improperando | improperandis |
Akkusativ | improperandam, improperandum | improperanda, improperandas, improperandos |
Ablativ | improperanda, improperando | improperandis |
Vokativ | improperanda, improperande, improperandum | improperanda, improperandae, improperandi |
152 (228) Formen für „improperare“