Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "improbare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularimproboimprobor
2. Person Singularimprobasfundusimprobare, improbare, improbaris
3. Person Singularimprobatimprobatur
1. Person Pluralimprobamusimprobamur
2. Person Pluralimprobatisimprobamini
3. Person Pluralimprobantimprobantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobabamimprobabar
2. Person Singularimprobabasimprobabare, improbabaris
3. Person Singularimprobabatimprobabatur
1. Person Pluralimprobabamusimprobabamur
2. Person Pluralimprobabatisimprobabamini
3. Person Pluralimprobabantimprobabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobaboimprobabor
2. Person Singularimprobabisimprobabere, improbaberis
3. Person Singularimprobabitimprobabitur
1. Person Pluralimprobabimusimprobabimur
2. Person Pluralimprobabitisimprobabimini
3. Person Pluralimprobabuntimprobabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobavi
2. Person Singularimprobavisti, improbasti
3. Person Singularimprobavit
1. Person Pluralimprobavimus
2. Person Pluralimprobavistis, improbastis
3. Person Pluralimprobaverunt, improbavere, improbare
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobaveram
2. Person Singularimprobaveras
3. Person Singularimprobaverat
1. Person Pluralimprobaveramus
2. Person Pluralimprobaveratis
3. Person Pluralimprobaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobavero
2. Person Singularimprobaris, improbaveris
3. Person Singularimprobarit, improbaverit
1. Person Pluralimprobaverimus
2. Person Pluralimprobaveritis
3. Person Pluralimprobaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobemimprober
2. Person Singularimprobesimprobere, improberis
3. Person Singularimprobetimprobetur
1. Person Pluralimprobemusimprobemur
2. Person Pluralimprobetisimprobemini
3. Person Pluralimprobentimprobentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobaremimprobarer
2. Person Singularimprobaresimprobarere, improbareris
3. Person Singularimprobaretimprobaretur
1. Person Pluralimprobaremusimprobaremur
2. Person Pluralimprobaretisimprobaremini
3. Person Pluralimprobarentimprobarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobaverim
2. Person Singularimprobaveris, improbaris
3. Person Singularimprobarit, improbaverit
1. Person Pluralimprobaverimus
2. Person Pluralimprobaveritis
3. Person Pluralimprobaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularimprobavissem
2. Person Singularimprobavisses
3. Person Singularimprobasset, improbavisset
1. Person Pluralimprobavissemus
2. Person Pluralimprobavissetis
3. Person Pluralimprobavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivimprobare, fundusimprobareimprobasse, improbavisse
Passivimprobari, improbarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularimprobalitas, improba, improbabiles, improbabilibus, improbabilisfundusimprobare, improbare
3. Person Singular
2. Person Pluralimprobateimprobamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularimprobatoimprobator
3. Person Singularimprobatoimprobator
2. Person Pluralimprobatote
3. Person Pluralimprobantoimprobantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Substantiv

 SingularPlural
Nominativimprobatio
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativimprobatio

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum