Formentabelle zu „imperitare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperito | imperitor |
2. Person Singular | imperitas | imperitare, inperitare, imperitaris |
3. Person Singular | imperitat | imperitatur |
1. Person Plural | imperitamus | imperitamur |
2. Person Plural | imperitatis | imperitamini |
3. Person Plural | imperitant | imperitantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitabam | imperitabar |
2. Person Singular | imperitabas | imperitabare, imperitabaris |
3. Person Singular | imperitabat | imperitabatur |
1. Person Plural | imperitabamus | imperitabamur |
2. Person Plural | imperitabatis | imperitabamini |
3. Person Plural | imperitabant | imperitabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitabo | imperitabor |
2. Person Singular | imperitabis | imperitabere, imperitaberis |
3. Person Singular | imperitabit | imperitabitur |
1. Person Plural | imperitabimus | imperitabimur |
2. Person Plural | imperitabitis | imperitabimini |
3. Person Plural | imperitabunt | imperitabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitavi | — |
2. Person Singular | imperitavisti | — |
3. Person Singular | imperitavit | — |
1. Person Plural | imperitavimus | — |
2. Person Plural | imperitavistis | — |
3. Person Plural | imperitarunt, imperitare, inperitare, imperitavere, imperitaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitaveram | — |
2. Person Singular | imperitaveras | — |
3. Person Singular | imperitarat, imperitaverat | — |
1. Person Plural | imperitaveramus | — |
2. Person Plural | imperitaveratis | — |
3. Person Plural | imperitaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitavero | — |
2. Person Singular | imperitaris, imperitaveris | — |
3. Person Singular | imperitaverit | — |
1. Person Plural | imperitaverimus | — |
2. Person Plural | imperitaveritis | — |
3. Person Plural | imperitaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitem | imperiter |
2. Person Singular | imperites | imperitere, imperiteris |
3. Person Singular | imperitet | imperitetur |
1. Person Plural | imperitemus | imperitemur |
2. Person Plural | imperitetis | imperitemini |
3. Person Plural | imperitent | imperitentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitarem | imperitarer |
2. Person Singular | imperitares | imperitarere, imperitareris |
3. Person Singular | imperitaret | imperitaretur |
1. Person Plural | imperitaremus | imperitaremur |
2. Person Plural | imperitaretis | imperitaremini |
3. Person Plural | imperitarent | imperitarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitaverim | — |
2. Person Singular | imperitaris, imperitaveris | — |
3. Person Singular | imperitaverit | — |
1. Person Plural | imperitaverimus | — |
2. Person Plural | imperitaveritis | — |
3. Person Plural | imperitaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | imperitavissem | — |
2. Person Singular | imperitavisses | — |
3. Person Singular | imperitavisset | — |
1. Person Plural | imperitavissemus | — |
2. Person Plural | imperitavissetis | — |
3. Person Plural | imperitavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | imperita, inperita | imperitare, inperitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | imperitate | imperitamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | imperitato | imperitator |
3. Person Singular | imperitato | imperitator |
2. Person Plural | imperitatote | — |
3. Person Plural | imperitanto | imperitantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | imperitatum, imperitata, imperitatus | imperitata, imperitatae, imperitati |
Genitiv | imperitatae, imperitati | imperitatarum, imperitatorum |
Dativ | imperitatae, imperitato | imperitatis |
Akkusativ | imperitatum, imperitatam | imperitata, imperitatas, imperitatos |
Ablativ | imperitata, imperitato | imperitatis |
Vokativ | imperitatum, imperitata, imperitate | imperitata, imperitatae, imperitati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | imperitans | imperitantes, imperitantia |
Genitiv | imperitantis | imperitantium, imperitantum |
Dativ | imperitanti | imperitantibus |
Akkusativ | imperitantem, imperitans | imperitantes, imperitantia |
Ablativ | imperitante, imperitanti | imperitantibus |
Vokativ | imperitans | imperitantes, imperitantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | imperitatura, imperitaturum, imperitaturus | imperitatura, imperitaturae, imperitaturi |
Genitiv | imperitaturae, imperitaturi | imperitaturarum, imperitaturorum |
Dativ | imperitaturae, imperitaturo | imperitaturis |
Akkusativ | imperitaturam, imperitaturum | imperitatura, imperitaturas, imperitaturos |
Ablativ | imperitatura, imperitaturo | imperitaturis |
Vokativ | imperitatura, imperitature, imperitaturum | imperitatura, imperitaturae, imperitaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | imperitanda, imperitandum, imperitandus | imperitandi, imperitanda, imperitandae, inperitandi |
Genitiv | imperitandi, imperitandae, inperitandi | imperitandarum, imperitandorum |
Dativ | imperitandae, imperitando | imperitandis |
Akkusativ | imperitandam, imperitandum | imperitanda, imperitandas, imperitandos |
Ablativ | imperitanda, imperitando | imperitandis |
Vokativ | imperitanda, imperitande, imperitandum | imperitandi, imperitanda, imperitandae, inperitandi |
152 (240) Formen für „imperitare“