Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „impedire“

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impedio	impedior
2. Person Singular	impedis	impediris
3. Person Singular	impedit	impeditur
1. Person Plural	impedimus	impedimur
2. Person Plural	impeditis	impedimini
3. Person Plural	impediunt	impediuntur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impedbam, impediebam	impediebar
2. Person Singular	impedbas, impediebas	impediebare, impediebaris
3. Person Singular	impediebat, impedbat	impediebatur
1. Person Plural	impedbamus, impediebamus	impediebamur
2. Person Plural	impedbatis, impediebatis	impediebamini
3. Person Plural	impediebant, impedbant	impediebantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impediam, impedibo	impediar, impedibor
2. Person Singular	impedies, impedibis	impedieris, impediberis, impediere
3. Person Singular	impediet, inpedierit, impedibit	impediberit, impedietur
1. Person Plural	impedibimus, impediemus	impedibimur, impediemur
2. Person Plural	impedibitis, impedietis	impedibimini, impediemini
3. Person Plural	impedibunt, impedient	impedibuntur, impedientur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impedivi, inpedii	—
2. Person Singular	impedivisti	—
3. Person Singular	impediit, inpediit, impedivit	—
1. Person Plural	impedivimus	—
2. Person Plural	impedivistis	—
3. Person Plural	impedierunt, impediere, impedivere, impediverunt	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impediveram	—
2. Person Singular	impediveras	—
3. Person Singular	impedierat, impediverat	—
1. Person Plural	impediveramus	—
2. Person Plural	impediveratis	—
3. Person Plural	impedierant, impediuerant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impedivero	—
2. Person Singular	impedieris, impediveris	—
3. Person Singular	inpedierit, impedierit, impediverit	—
1. Person Plural	impediverimus	—
2. Person Plural	impediveritis	—
3. Person Plural	impedierint, impediverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impediam	impediar
2. Person Singular	impedias	impediare, impediaris
3. Person Singular	impediat	impediatur
1. Person Plural	impediamus	impediamur
2. Person Plural	impediatis	impediamini
3. Person Plural	impediant	impediantur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impedirem	impedirer
2. Person Singular	impedires	impedirere, impedireris
3. Person Singular	impediret	impediretur
1. Person Plural	impediremus	impediremur
2. Person Plural	impediretis	impediremini
3. Person Plural	impedirent	impedirentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impediverim	—
2. Person Singular	impedieris, impediveris	—
3. Person Singular	inpedierit, impedierit, impediverit	—
1. Person Plural	impediverimus	—
2. Person Plural	impediveritis	—
3. Person Plural	impedierint, impediverint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	impedivissem	—
2. Person Singular	impedivisses	—
3. Person Singular	impedisset, inpedisset, impedivisset	—
1. Person Plural	impedivissemus	—
2. Person Plural	impedivissetis	—
3. Person Plural	impedissent, impedivissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	impedire, proelioimpedire	impedisse, impedivisse
Passiv	impediri, impedirier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	impedi, impedirebat, impedirus, impeditone	impedire, proelioimpedire
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	impedite	impedimini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	impedito	impeditor
3. Person Singular	impedito	impeditor
2. Person Plural	impeditote	—
3. Person Plural	impediunto	impediuntor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	impedita, impeditus, impeditum	impediti, impedita, impeditae
Genitiv	impediti, impeditae	impeditorum, impeditarum
Dativ	impedito, impeditae	impeditis
Akkusativ	impeditum, impeditam	impeditos, impeditas, impedita
Ablativ	impedito, impedita	impeditis
Vokativ	impedita, impeditum, impedite	impediti, impedita, impeditae

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	impediens	impedientes, impedientia
Genitiv	impedientis	impedientium, impedientum
Dativ	impedienti	impedientibus
Akkusativ	impedientem, impediens	impedientes, impedientia
Ablativ	impediente, impedienti	impedientibus
Vokativ	impediens	impedientes, impedientia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	impediturus, impediturum, impeditura	impedituri, impeditura, impediturae
Genitiv	impedituri, impediturae	impediturarum, impediturorum
Dativ	impediturae, impedituro	impedituris
Akkusativ	impediturum, impedituram	impedituros, impeditura, impedituras
Ablativ	impeditura, impedituro	impedituris
Vokativ	impediturum, impeditura, impediture	impedituri, impeditura, impediturae

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	impedienda, impediendus, impediendum, impediunda, impediundum, impediundus	impediendae, impedienda, impediendi, impediunda, impediundae, impediundi
Genitiv	impediendae, impediendi, impediundae, impediundi	impediendarum, impediendorum, impediundarum, impediundorum
Dativ	impediendo, impediendae, impediundae, impediundo	impediendis, impediundis
Akkusativ	impediendam, impediendum, impediundam, impediundum	impedienda, impediendas, impediendos, impediunda, impediundas, impediundos
Ablativ	impediendo, impedienda, impediunda, impediundo	impediendis, impediundis
Vokativ	impedienda, impediendum, impediende, impediunda, impediunde, impediundum	impedienda, impediendae, impediendi, impediunda, impediundae, impediundi

152 (312) Formen für „impedire“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum