Formentabelle zu „honestare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honesto, honestofluit | honestor |
2. Person Singular | honestas | honestare, honestaris |
3. Person Singular | honestat, honestateis | honestatur |
1. Person Plural | honestamus | honestamur |
2. Person Plural | honestatis | honestamini |
3. Person Plural | honestant | honestantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestabam | honestabar |
2. Person Singular | honestabas | honestabare, honestabaris |
3. Person Singular | honestabat | honestabatur |
1. Person Plural | honestabamus | honestabamur |
2. Person Plural | honestabatis | honestabamini |
3. Person Plural | honestabant | honestabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestabo | honestabor |
2. Person Singular | honestabis | honestabere, honestaberis |
3. Person Singular | honestabit | honestabitur |
1. Person Plural | honestabimus | honestabimur |
2. Person Plural | honestabitis | honestabimini |
3. Person Plural | honestabunt | honestabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestavi | — |
2. Person Singular | honestasti, honestavisti | — |
3. Person Singular | honestavit | — |
1. Person Plural | honestavimus | — |
2. Person Plural | honestastis, honestavistis | — |
3. Person Plural | honestarunt, honestare, honestavere, honestaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestaveram | — |
2. Person Singular | honestaveras | — |
3. Person Singular | honestaverat | — |
1. Person Plural | honestaveramus | — |
2. Person Plural | honestaveratis | — |
3. Person Plural | honestaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestavero | — |
2. Person Singular | honestaris, honestaveris | — |
3. Person Singular | honestaverit | — |
1. Person Plural | honestaverimus | — |
2. Person Plural | honestaveritis | — |
3. Person Plural | honestaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestem | honester |
2. Person Singular | honestes | honestere, honesteris |
3. Person Singular | honestet | honestetur |
1. Person Plural | honestemus | honestemur |
2. Person Plural | honestetis | honestemini |
3. Person Plural | honestent | honestentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestarem | honestarer |
2. Person Singular | honestares | honestarere, honestareris |
3. Person Singular | honestaret | honestaretur |
1. Person Plural | honestaremus | honestaremur |
2. Person Plural | honestaretis | honestaremini |
3. Person Plural | honestarent | honestarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestaverim | — |
2. Person Singular | honestaris, honestaveris | — |
3. Person Singular | honestaverit | — |
1. Person Plural | honestaverimus | — |
2. Person Plural | honestaveritis | — |
3. Person Plural | honestaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | honestavissem | — |
2. Person Singular | honestavisses | — |
3. Person Singular | honestavisset | — |
1. Person Plural | honestavissemus | — |
2. Person Plural | honestavissetis | — |
3. Person Plural | honestavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | honestare | honestavisse |
Passiv | honestari, honestarier | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | honestato | honestator |
3. Person Singular | honestato | honestator |
2. Person Plural | honestatote | — |
3. Person Plural | honestanto | honestantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | honestata, honestatum, honestatus | honestati, honestata, honestatae |
Genitiv | honestati, honestatae | honestatarum, honestatorum |
Dativ | honestatae, honestato | honestatis |
Akkusativ | honestatam, honestatum | honestatos, honestata, honestatas |
Ablativ | honestata, honestato | honestatis |
Vokativ | honestate, honestata, honestatum | honestati, honestata, honestatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | honestans | honestantes, honestantia |
Genitiv | honestantis | honestantium, honestantum |
Dativ | honestanti | honestantibus |
Akkusativ | honestans, honestantem | honestantes, honestantia |
Ablativ | honestante, honestanti | honestantibus |
Vokativ | honestans | honestantes, honestantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | honestatura, honestaturum, honestaturus | honestatura, honestaturae, honestaturi |
Genitiv | honestaturae, honestaturi | honestaturarum, honestaturorum |
Dativ | honestaturae, honestaturo | honestaturis |
Akkusativ | honestaturam, honestaturum | honestatura, honestaturas, honestaturos |
Ablativ | honestatura, honestaturo | honestaturis |
Vokativ | honestatura, honestature, honestaturum | honestatura, honestaturae, honestaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | honestanda, honestandum, honestandus | honestanda, honestandae, honestandi |
Genitiv | honestandae, honestandi | honestandarum, honestandorum |
Dativ | honestandae, honestando | honestandis |
Akkusativ | honestandum, honestandam | honestanda, honestandas, honestandos |
Ablativ | honestanda, honestando | honestandis |
Vokativ | honestanda, honestandum, honestande | honestanda, honestandae, honestandi |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | honestamenta |
Genitiv | — | — |
Dativ | honestamento | — |
Akkusativ | — | honestamenta |
Ablativ | honestamento | — |
Vokativ | — | honestamenta |
157 (249) Formen für „honestare“