Formentabelle zu „fortunare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortuno | fortunor |
2. Person Singular | fortunas, fortunas(que) | fortunare, fortunaris |
3. Person Singular | fortunatiano, fortunatus(que), fortunat | fortunatur |
1. Person Plural | fortunamus | fortunamur |
2. Person Plural | fortunatis | fortunamini |
3. Person Plural | fortunant | fortunantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunabam | fortunabar |
2. Person Singular | fortunabas | fortunabare, fortunabaris |
3. Person Singular | fortunabat | fortunabatur |
1. Person Plural | fortunabamus | fortunabamur |
2. Person Plural | fortunabatis | fortunabamini |
3. Person Plural | fortunabant | fortunabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunabo | fortunabor |
2. Person Singular | fortunabis | fortunabere, fortunaberis |
3. Person Singular | fortunabit | fortunabitur |
1. Person Plural | fortunabimus | fortunabimur |
2. Person Plural | fortunabitis | fortunabimini |
3. Person Plural | fortunabunt | fortunabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunavi | — |
2. Person Singular | fortunavisti | — |
3. Person Singular | fortunavit | — |
1. Person Plural | fortunavimus | — |
2. Person Plural | fortunavistis | — |
3. Person Plural | fortunare, fortunavere, fortunaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunaveram | — |
2. Person Singular | fortunaveras | — |
3. Person Singular | fortunaverat | — |
1. Person Plural | fortunaveramus | — |
2. Person Plural | fortunaveratis | — |
3. Person Plural | fortunaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunavero | — |
2. Person Singular | fortunaris, fortunaveris | — |
3. Person Singular | fortunaverit | — |
1. Person Plural | fortunaverimus | — |
2. Person Plural | fortunaveritis | — |
3. Person Plural | fortunaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunem | fortuner |
2. Person Singular | fortunes | fortunere, fortuneris |
3. Person Singular | fortunet | fortunetur |
1. Person Plural | fortunemus | fortunemur |
2. Person Plural | fortunetis | fortunemini |
3. Person Plural | fortunent | fortunentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunarem | fortunarer |
2. Person Singular | fortunares | fortunarere, fortunareris |
3. Person Singular | fortunaret | fortunaretur |
1. Person Plural | fortunaremus | fortunaremur |
2. Person Plural | fortunaretis | fortunaremini |
3. Person Plural | fortunarent | fortunarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunaverim | — |
2. Person Singular | fortunaris, fortunaveris | — |
3. Person Singular | fortunaverit | — |
1. Person Plural | fortunaverimus | — |
2. Person Plural | fortunaveritis | — |
3. Person Plural | fortunaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | fortunavissem | — |
2. Person Singular | fortunavisses | — |
3. Person Singular | fortunavisset | — |
1. Person Plural | fortunavissemus | — |
2. Person Plural | fortunavissetis | — |
3. Person Plural | fortunavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | fortunare | fortunavisse |
Passiv | fortunari, fortunarier | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | fortunato | fortunator |
3. Person Singular | fortunato | fortunator |
2. Person Plural | fortunatote | — |
3. Person Plural | fortunanto | fortunantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | fortunata, fortunatum, fortunatus, fortunata(que) | fortunati, fortunata, fortunatae, fortunata(que) |
Genitiv | fortunati, fortunatae, fortunati | fortunatorum, fortunatorum, fortunatarum |
Dativ | fortunatae, fortunato, fortunato | fortunatis |
Akkusativ | fortunatum, fortunatum, fortunatam | fortunata, fortunatos, fortunata(que), fortunatas |
Ablativ | fortunata, fortunato, fortunato, fortunata(que) | fortunatis |
Vokativ | fortunatum, fortunata, fortunate, fortunata(que) | fortunati, fortunata, fortunatae, fortunata(que) |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | fortunans | fortunantes, fortunantia |
Genitiv | fortunantis | fortunantium, fortunantum |
Dativ | fortunanti | fortunantibus |
Akkusativ | fortunans, fortunantem | fortunantes, fortunantia |
Ablativ | fortunante, fortunanti | fortunantibus |
Vokativ | fortunans | fortunantes, fortunantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | fortunatura, fortunaturum, fortunaturus | fortunatura, fortunaturae, fortunaturi |
Genitiv | fortunaturae, fortunaturi, fortunaturi | fortunaturarum, fortunaturorum, fortunaturorum |
Dativ | fortunaturae, fortunaturo, fortunaturo | fortunaturis |
Akkusativ | fortunaturam, fortunaturum, fortunaturum | fortunatura, fortunaturas, fortunaturos |
Ablativ | fortunatura, fortunaturo, fortunaturo | fortunaturis |
Vokativ | fortunatura, fortunature, fortunaturum | fortunatura, fortunaturae, fortunaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | fortunanda, fortunandum, fortunandus | fortunanda, fortunandae, fortunandi |
Genitiv | fortunandae, fortunandi, fortunandi | fortunandarum, fortunandorum, fortunandorum |
Dativ | fortunandae, fortunando, fortunando | fortunandis |
Akkusativ | fortunandam, fortunandum, fortunandum | fortunanda, fortunandas, fortunandos |
Ablativ | fortunanda, fortunando, fortunando | fortunandis |
Vokativ | fortunanda, fortunande, fortunandum | fortunanda, fortunandae, fortunandi |
152 (241) Formen für „fortunare“