Formentabelle zu „expugnare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnabam | expugnabar |
2. Person Singular | expugnabas | expugnabare, expugnabaris |
3. Person Singular | expugnabat | expugnabatur |
1. Person Plural | expugnabamus | expugnabamur |
2. Person Plural | expugnabatis | expugnabamini |
3. Person Plural | expugnabant | expugnabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnabo | expugnabor |
2. Person Singular | expugnabis | expugnabere, expugnaberis |
3. Person Singular | expugnabit | expugnabitur |
1. Person Plural | expugnabimus | expugnabimur |
2. Person Plural | expugnabitis | expugnabimini |
3. Person Plural | expugnabunt | expugnabuntur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnaveram | — |
2. Person Singular | expugnaveras | — |
3. Person Singular | expugnarat, expugnaverat | — |
1. Person Plural | expugnaveramus | — |
2. Person Plural | expugnaveratis | — |
3. Person Plural | expugnaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnavero | — |
2. Person Singular | expugnaris, expugnaveris | — |
3. Person Singular | expugnaverit | — |
1. Person Plural | expugnaverimus | — |
2. Person Plural | expugnaveritis | — |
3. Person Plural | expugnaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnem | expugner |
2. Person Singular | expugnes | expugnere, expugneris |
3. Person Singular | expugnet | expugnetur |
1. Person Plural | expugnemus | expugnemur |
2. Person Plural | expugnetis | expugnemini |
3. Person Plural | expugnent | expugnentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnarem | expugnarer |
2. Person Singular | expugnares | expugnarere, expugnareris |
3. Person Singular | expugnaret | expugnaretur |
1. Person Plural | expugnaremus | expugnaremur |
2. Person Plural | expugnaretis | expugnaremini |
3. Person Plural | expugnarent | expugnarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnaverim | — |
2. Person Singular | expugnaris, expugnaveris | — |
3. Person Singular | expugnaverit | — |
1. Person Plural | expugnaverimus | — |
2. Person Plural | expugnaveritis | — |
3. Person Plural | expugnaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | expugnavissem | — |
2. Person Singular | expugnavisses | — |
3. Person Singular | expugnasset, expugnavisset | — |
1. Person Plural | expugnavissemus | — |
2. Person Plural | expugnavissetis | — |
3. Person Plural | expugnassent, expugnavissent | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | expugnato, expugnatoreis | expugnator |
3. Person Singular | expugnato, expugnatoreis | expugnator |
2. Person Plural | expugnatote | — |
3. Person Plural | expugnanto | expugnantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | expugnatum, expugnata, expugnatus | expugnata, expugnatae, expugnati |
Genitiv | expugnatae, expugnati | expugnatarum, expugnatorum |
Dativ | expugnato, expugnatae, expugnatoreis | expugnatis |
Akkusativ | expugnatum, expugnatam | expugnata, expugnatas, expugnatos |
Ablativ | expugnato, expugnata, expugnatoreis | expugnatis |
Vokativ | expugnatum, expugnata, expugnate | expugnata, expugnatae, expugnati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | expugnans | expugnantes, expugnantia |
Genitiv | expugnantis | expugnantium, expugnantum |
Dativ | expugnanti | expugnantibus |
Akkusativ | expugnans, expugnantem | expugnantes, expugnantia |
Ablativ | expugnante, expugnanti | expugnantibus |
Vokativ | expugnans | expugnantes, expugnantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | expugnaturus, expugnaturum, expugnatura | expugnaturi, expugnatura, expugnaturae |
Genitiv | expugnaturi, expugnaturae | expugnaturarum, expugnaturorum |
Dativ | expugnaturae, expugnaturo | expugnaturis |
Akkusativ | expugnaturum, expugnaturam | expugnaturos, expugnatura, expugnaturas |
Ablativ | expugnatura, expugnaturo | expugnaturis |
Vokativ | expugnaturum, expugnatura, expugnature | expugnaturi, expugnatura, expugnaturae |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | expugnandum, expugnanda, expugnandus | expugnandi, expugnanda, expugnandae |
Genitiv | expugnandi, expugnandae | expugnandarum, expugnandorum |
Dativ | expugnando, expugnandae | expugnandis |
Akkusativ | expugnandam, expugnandum | expugnanda, expugnandas, expugnandos |
Ablativ | expugnando, expugnanda | expugnandis |
Vokativ | expugnandum, expugnanda, expugnande | expugnandi, expugnanda, expugnandae |
152 (249) Formen für „expugnare“