Formentabelle zu „explanare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explano | explanor |
2. Person Singular | explanas | explanare, explanaris |
3. Person Singular | explanat, explanatius, explanatorem, explanatores | explanatur |
1. Person Plural | explanamus | explanamur |
2. Person Plural | explanatis | explanamini |
3. Person Plural | explanant | explanantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanabam | explanabar |
2. Person Singular | explanabas | explanabare, explanabaris |
3. Person Singular | explanabat | explanabatur |
1. Person Plural | explanabamus | explanabamur |
2. Person Plural | explanabatis | explanabamini |
3. Person Plural | explanabant | explanabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanabo | explanabor |
2. Person Singular | explanabis | explanabere, explanaberis |
3. Person Singular | explanabit | explanabitur |
1. Person Plural | explanabimus | explanabimur |
2. Person Plural | explanabitis | explanabimini |
3. Person Plural | explanabunt | explanabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanavi | — |
2. Person Singular | explanavisti | — |
3. Person Singular | explanavit | — |
1. Person Plural | explanavimus | — |
2. Person Plural | explanavistis | — |
3. Person Plural | explanare, explanavere, explanaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanaveram | — |
2. Person Singular | explanaveras | — |
3. Person Singular | explanaverat | — |
1. Person Plural | explanaveramus | — |
2. Person Plural | explanaveratis | — |
3. Person Plural | explanaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanavero | — |
2. Person Singular | explanaris, explanaveris | — |
3. Person Singular | explanaverit | — |
1. Person Plural | explanaverimus | — |
2. Person Plural | explanaveritis | — |
3. Person Plural | explanaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanem | explaner |
2. Person Singular | explanes | explanere, explaneris |
3. Person Singular | explanet | explanetur |
1. Person Plural | explanemus | explanemur |
2. Person Plural | explanetis | explanemini |
3. Person Plural | explanent | explanentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanarem | explanarer |
2. Person Singular | explanares | explanarere, explanareris |
3. Person Singular | explanaret | explanaretur |
1. Person Plural | explanaremus | explanaremur |
2. Person Plural | explanaretis | explanaremini |
3. Person Plural | explanarent | explanarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanaverim | — |
2. Person Singular | explanaris, explanaveris | — |
3. Person Singular | explanaverit | — |
1. Person Plural | explanaverimus | — |
2. Person Plural | explanaveritis | — |
3. Person Plural | explanaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | explanavissem | — |
2. Person Singular | explanavisses | — |
3. Person Singular | explanavisset | — |
1. Person Plural | explanavissemus | — |
2. Person Plural | explanavissetis | — |
3. Person Plural | explanavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | explana, explanabilis | explanare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | explanate | explanamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | explanato | explanator |
3. Person Singular | explanato | explanator |
2. Person Plural | explanatote | — |
3. Person Plural | explananto | explanantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | explanatum, explanata, explanatus | explanata, explanatae, explanati |
Genitiv | explanatae, explanati | explanatarum, explanatorum |
Dativ | explanatae, explanato | explanatis |
Akkusativ | explanatum, explanatam | explanata, explanatas, explanatos |
Ablativ | explanata, explanato | explanatis |
Vokativ | explanatum, explanata, explanate | explanata, explanatae, explanati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | explanans | explanantes, explanantia |
Genitiv | explanantis | explanantium, explanantum |
Dativ | explananti | explanantibus |
Akkusativ | explanantem, explanans | explanantes, explanantia |
Ablativ | explanante, explananti | explanantibus |
Vokativ | explanans | explanantes, explanantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | explanatura, explanaturum, explanaturus | explanatura, explanaturae, explanaturi |
Genitiv | explanaturae, explanaturi | explanaturarum, explanaturorum |
Dativ | explanaturae, explanaturo | explanaturis |
Akkusativ | explanaturam, explanaturum | explanatura, explanaturas, explanaturos |
Ablativ | explanatura, explanaturo | explanaturis |
Vokativ | explanatura, explanature, explanaturum | explanatura, explanaturae, explanaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | explanandum, explananda, explanandus | explananda, explanandae, explanandi |
Genitiv | explanandae, explanandi | explanandarum, explanandorum |
Dativ | explanandae, explanando | explanandis |
Akkusativ | explanandum, explanandam | explananda, explanandas, explanandos |
Ablativ | explananda, explanando | explanandis |
Vokativ | explanandum, explananda, explanande | explananda, explanandae, explanandi |
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | explanabilis | — |
Genitiv | explanabilis | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | explanabilis |
Ablativ | — | — |
Vokativ | explanabilis | — |
Komparativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | explanatius | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | explanatius | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | explanatius | — |
Superlativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | explanatores |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | explanatorem | explanatores |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | explanatores |
163 (245) Formen für „explanare“