Formentabelle zu „exarare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaro | exaror |
2. Person Singular | exaras | exarare, exararis |
3. Person Singular | exarat | exaratur |
1. Person Plural | exaramus | exaramur |
2. Person Plural | exaratis | exaramini |
3. Person Plural | exarant | exarantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exarabam | exarabar |
2. Person Singular | exarabas | exarabare, exarabaris |
3. Person Singular | exarabat | exarabatur |
1. Person Plural | exarabamus | exarabamur |
2. Person Plural | exarabatis | exarabamini |
3. Person Plural | exarabant | exarabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exarabo | exarabor |
2. Person Singular | exarabis | exarabere, exaraberis |
3. Person Singular | exarabit | exarabitur |
1. Person Plural | exarabimus | exarabimur |
2. Person Plural | exarabitis | exarabimini |
3. Person Plural | exarabunt | exarabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaravi | — |
2. Person Singular | exaravisti | — |
3. Person Singular | exaravit | — |
1. Person Plural | exaravimus | — |
2. Person Plural | exaravistis | — |
3. Person Plural | exaraverunt, exarare, exaravere | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaraveram | — |
2. Person Singular | exaraveras | — |
3. Person Singular | exaraverat | — |
1. Person Plural | exaraveramus | — |
2. Person Plural | exaraveratis | — |
3. Person Plural | exararant, exaraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaravero | — |
2. Person Singular | exararis, exaraveris | — |
3. Person Singular | exaraverit | — |
1. Person Plural | exaraverimus | — |
2. Person Plural | exaraveritis | — |
3. Person Plural | exaraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exarem | exarer |
2. Person Singular | exares | exarere, exareris |
3. Person Singular | exaret | exaretur |
1. Person Plural | exaremus | exaremur |
2. Person Plural | exaretis | exaremini |
3. Person Plural | exarent | exarentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exararem | exararer |
2. Person Singular | exarares | exararere, exarareris |
3. Person Singular | exararet | exararetur |
1. Person Plural | exararemus | exararemur |
2. Person Plural | exararetis | exararemini |
3. Person Plural | exararent | exararentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaraverim | — |
2. Person Singular | exararis, exaraveris | — |
3. Person Singular | exaraverit | — |
1. Person Plural | exaraverimus | — |
2. Person Plural | exaraveritis | — |
3. Person Plural | exaraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaravissem | — |
2. Person Singular | exaravisses | — |
3. Person Singular | exaravisset | — |
1. Person Plural | exaravissemus | — |
2. Person Plural | exaravissetis | — |
3. Person Plural | exaravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | exarare | exaravisse |
Passiv | exarari, exararier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | exara | exarare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | exarate | exaramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | exarato | exarator |
3. Person Singular | exarato | exarator |
2. Person Plural | exaratote | — |
3. Person Plural | exaranto | exarantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exarata, exaratum, exaratus | exarata, exaratae, exarati |
Genitiv | exaratae, exarati | exaratarum, exaratorum |
Dativ | exarato, exaratae | exaratis |
Akkusativ | exaratam, exaratum | exaratos, exarata, exaratas |
Ablativ | exarato, exarata | exaratis |
Vokativ | exarata, exarate, exaratum | exarata, exaratae, exarati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exarans | exarantes, exarantia |
Genitiv | exarantis | exarantium, exarantum |
Dativ | exaranti | exarantibus |
Akkusativ | exarans, exarantem | exarantes, exarantia |
Ablativ | exarante, exaranti | exarantibus |
Vokativ | exarans | exarantes, exarantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exaratura, exaraturum, exaraturus | exaratura, exaraturae, exaraturi |
Genitiv | exaraturae, exaraturi | exaraturarum, exaraturorum |
Dativ | exaraturae, exaraturo | exaraturis |
Akkusativ | exaraturam, exaraturum | exaratura, exaraturas, exaraturos |
Ablativ | exaratura, exaraturo | exaraturis |
Vokativ | exaratura, exarature, exaraturum | exaratura, exaraturae, exaraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exaranda, exarandum, exarandus | exaranda, exarandae, exarandi |
Genitiv | exarandae, exarandi | exarandarum, exarandorum |
Dativ | exarandae, exarando | exarandis |
Akkusativ | exarandam, exarandum | exaranda, exarandas, exarandos |
Ablativ | exaranda, exarando | exarandis |
Vokativ | exaranda, exarande, exarandum | exaranda, exarandae, exarandi |
152 (229) Formen für „exarare“