Formentabelle zu „exaestuare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuo | exaestuor |
2. Person Singular | exaestuas | exaestuare, exaestuaris |
3. Person Singular | exaestuat | exaestuatur |
1. Person Plural | exaestuamus | exaestuamur |
2. Person Plural | exaestuatis | exaestuamini |
3. Person Plural | exaestuant | exaestuantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuabam | exaestuabar |
2. Person Singular | exaestuabas | exaestuabare, exaestuabaris |
3. Person Singular | exaestuabat | exaestuabatur |
1. Person Plural | exaestuabamus | exaestuabamur |
2. Person Plural | exaestuabatis | exaestuabamini |
3. Person Plural | exaestuabant | exaestuabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuabo | exaestuabor |
2. Person Singular | exaestuabis | exaestuabere, exaestuaberis |
3. Person Singular | exaestuabit | exaestuabitur |
1. Person Plural | exaestuabimus | exaestuabimur |
2. Person Plural | exaestuabitis | exaestuabimini |
3. Person Plural | exaestuabunt | exaestuabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuavi | — |
2. Person Singular | exaestuavisti | — |
3. Person Singular | exaestuavit | — |
1. Person Plural | exaestuavimus | — |
2. Person Plural | exaestuavistis | — |
3. Person Plural | exaestuare, exaestuavere, exaestuaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuaveram | — |
2. Person Singular | exaestuaveras | — |
3. Person Singular | exaestuarat, exaestuaverat | — |
1. Person Plural | exaestuaveramus | — |
2. Person Plural | exaestuaveratis | — |
3. Person Plural | exaestuaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuavero | — |
2. Person Singular | exaestuaris, exaestuaveris | — |
3. Person Singular | exaestuaverit | — |
1. Person Plural | exaestuaverimus | — |
2. Person Plural | exaestuaveritis | — |
3. Person Plural | exaestuaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuem | exaestuer |
2. Person Singular | exaestues | exaestuere, exaestueris |
3. Person Singular | exaestuet | exaestuetur |
1. Person Plural | exaestuemus | exaestuemur |
2. Person Plural | exaestuetis | exaestuemini |
3. Person Plural | exaestuent | exaestuentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuarem | exaestuarer |
2. Person Singular | exaestuares | exaestuarere, exaestuareris |
3. Person Singular | exaestuaret | exaestuaretur |
1. Person Plural | exaestuaremus | exaestuaremur |
2. Person Plural | exaestuaretis | exaestuaremini |
3. Person Plural | exaestuarent | exaestuarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuaverim | — |
2. Person Singular | exaestuaris, exaestuaveris | — |
3. Person Singular | exaestuaverit | — |
1. Person Plural | exaestuaverimus | — |
2. Person Plural | exaestuaveritis | — |
3. Person Plural | exaestuaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | exaestuavissem | — |
2. Person Singular | exaestuavisses | — |
3. Person Singular | exaestuavisset | — |
1. Person Plural | exaestuavissemus | — |
2. Person Plural | exaestuavissetis | — |
3. Person Plural | exaestuavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | exaestuare | exaestuavisse |
Passiv | exaestuari, exaestuarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | exaestua | exaestuare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | exaestuate | exaestuamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | exaestuato | exaestuator |
3. Person Singular | exaestuato | exaestuator |
2. Person Plural | exaestuatote | — |
3. Person Plural | exaestuanto | exaestuantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exaestuata, exaestuatum, exaestuatus | exaestuata, exaestuatae, exaestuati |
Genitiv | exaestuatae, exaestuati | exaestuatarum, exaestuatorum |
Dativ | exaestuatae, exaestuato | exaestuatis |
Akkusativ | exaestuatam, exaestuatum | exaestuata, exaestuatas, exaestuatos |
Ablativ | exaestuata, exaestuato | exaestuatis |
Vokativ | exaestuata, exaestuate, exaestuatum | exaestuata, exaestuatae, exaestuati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exaestuatura, exaestuaturum, exaestuaturus | exaestuatura, exaestuaturae, exaestuaturi |
Genitiv | exaestuaturae, exaestuaturi | exaestuaturarum, exaestuaturorum |
Dativ | exaestuaturae, exaestuaturo | exaestuaturis |
Akkusativ | exaestuaturam, exaestuaturum | exaestuatura, exaestuaturas, exaestuaturos |
Ablativ | exaestuatura, exaestuaturo | exaestuaturis |
Vokativ | exaestuatura, exaestuature, exaestuaturum | exaestuatura, exaestuaturae, exaestuaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | exaestuanda, exaestuandum, exaestuandus | exaestuanda, exaestuandae, exaestuandi |
Genitiv | exaestuandae, exaestuandi | exaestuandarum, exaestuandorum |
Dativ | exaestuandae, exaestuando | exaestuandis |
Akkusativ | exaestuandam, exaestuandum | exaestuanda, exaestuandas, exaestuandos |
Ablativ | exaestuanda, exaestuando | exaestuandis |
Vokativ | exaestuanda, exaestuande, exaestuandum | exaestuanda, exaestuandae, exaestuandi |
152 (229) Formen für „exaestuare“