Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evincio, evinco | evincior, evincor |
2. Person Singular | evincis | euincere, evinceris |
3. Person Singular | euincit, evincitque | evincitur |
1. Person Plural | evincimus | evincimur |
2. Person Plural | evincitis | evincimini |
3. Person Plural | euincuntque, evinciunt, euincunt | evinciuntur, evincuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evincebam, evinciebam | evincebar, evinciebar |
2. Person Singular | evincebas, evinciebas | evincebare, evincebaris, evinciebare, evinciebaris |
3. Person Singular | evincebat, evinciebat | evincebatur, evinciebatur |
1. Person Plural | evincebamus, evinciebamus | evincebamur, evinciebamur |
2. Person Plural | evincebatis, evinciebatis | evincebamini, evinciebamini |
3. Person Plural | evincebant, evinciebant | evincebantur, evinciebantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evincam, evinciam | evincar, evinciar |
2. Person Singular | evinces, evincies | euincere, evinceris, evinciere, evincieris |
3. Person Singular | evincet, evinciet | evincetur, evincietur |
1. Person Plural | evincemus, evinciemus | evincemur, evinciemur |
2. Person Plural | evincetis, evincietis | evincemini, evinciemini |
3. Person Plural | evincent, evincient | evincentur, evincientur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evici, evinxi | — |
2. Person Singular | evicisti, evinxisti | — |
3. Person Singular | evicit, evinxit | — |
1. Person Plural | evicimus, evinximus | — |
2. Person Plural | evicistis, evinxistis | — |
3. Person Plural | evicere, evicerunt, evinxere, evinxerunt | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | eviceram, evinxeram | — |
2. Person Singular | eviceras, evinxeras | — |
3. Person Singular | evicerat, evinxerat | — |
1. Person Plural | eviceramus, evinxeramus | — |
2. Person Plural | eviceratis, evinxeratis | — |
3. Person Plural | evicerant, evinxerant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evicero, evinxero | — |
2. Person Singular | eviceris, evinxeris | — |
3. Person Singular | evicerit, evinxerit | — |
1. Person Plural | evicerimus, evinxerimus | — |
2. Person Plural | eviceritis, evinxeritis | — |
3. Person Plural | evicerint, evinxerint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evincam, evinciam | evincar, evinciar |
2. Person Singular | evincas, evincias | evincare, evincaris, evinciare, evinciaris |
3. Person Singular | evincat, evinciat | evincatur, evinciatur |
1. Person Plural | evincamus, evinciamus | evincamur, evinciamur |
2. Person Plural | evincatis, evinciatis | evincamini, evinciamini |
3. Person Plural | evincant, evinciant | evincantur, evinciantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evincerem | evincerer |
2. Person Singular | evinceres | evincerere, evincereris |
3. Person Singular | evinceret | evinceretur |
1. Person Plural | evinceremus | evinceremur |
2. Person Plural | evinceretis | evinceremini |
3. Person Plural | evincerent | evincerentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evicerim, evinxerim | — |
2. Person Singular | eviceris, evinxeris | — |
3. Person Singular | evicerit, evinxerit | — |
1. Person Plural | evicerimus, evinxerimus | — |
2. Person Plural | eviceritis, evinxeritis | — |
3. Person Plural | evicerint, evinxerint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | evicissem, evinxissem | — |
2. Person Singular | evicisses, evinxisses | — |
3. Person Singular | evicisset, evinxisset | — |
1. Person Plural | evicissemus, evinxissemus | — |
2. Person Plural | evicissetis, evinxissetis | — |
3. Person Plural | evicissent, evinxissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | euincere | evicisse, evinxisse |
Passiv | evinci, evincier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | evince | euincere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | evincite | evincimini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | evincito | evincitor |
3. Person Singular | evincito | evincitor |
2. Person Plural | evincitote | — |
3. Person Plural | evincunto | evincuntor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | euicta, euictus, evinctus, evictum, evinctum, evincta | evincti, euicta, evictae, evicti, evincta, evinctae |
Genitiv | evictae, evincti, evicti, evinctae | evictarum, evictorum, evinctarum, evinctorum |
Dativ | evictae, evicto, evinctae, evincto | evictis, evinctis |
Akkusativ | evictam, evinctum, evictum, evinctam | euicta, evictas, evictos, evincta, evinctas, evinctos |
Ablativ | euicta, evicto, evincta, evincto | evictis, evinctis |
Vokativ | euicta, evictum, evinctum, evicte, evincta, evincte | euicta, evincti, evictae, evicti, evincta, evinctae |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | evincens, evinciens | evincentes, evincentia, evincientes, evincientia |
Genitiv | evincentis, evincientis | evincentium, evincentum, evincientium, evincientum |
Dativ | evincenti, evincienti | evincentibus, evincientibus |
Akkusativ | evincens, evincentem, evinciens, evincientem | evincentes, evincentia, evincientes, evincientia |
Ablativ | evincente, evincenti, evinciente, evincienti | evincentibus, evincientibus |
Vokativ | evincens, evinciens | evincentes, evincentia, evincientes, evincientia |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | evictura, evicturum, evicturus, evinctura, evincturum, evincturus | evictura, evicturae, evicturi, evinctura, evincturae, evincturi |
Genitiv | evicturae, evicturi, evincturae, evincturi | evicturarum, evicturorum, evincturarum, evincturorum |
Dativ | evicturae, evicturo, evincturae, evincturo | evicturis, evincturis |
Akkusativ | evicturam, evicturum, evincturam, evincturum | evictura, evicturas, evicturos, evinctura, evincturas, evincturos |
Ablativ | evictura, evicturo, evinctura, evincturo | evicturis, evincturis |
Vokativ | evictura, evicture, evicturum, evinctura, evincture, evincturum | evictura, evicturae, evicturi, evinctura, evincturae, evincturi |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | evincenda, evincendum, evincendus, evincienda, evinciendum, evinciendus, evinciunda, evinciundum, evinciundus, evincunda, evincundum, evincundus | evincenda, evincendae, evincendi, evincienda, evinciendae, evinciendi, evinciunda, evinciundae, evinciundi, evincunda, evincundae, evincundi |
Genitiv | evincendae, evincendi, evinciendae, evinciendi, evinciundae, evinciundi, evincundae, evincundi | evincendarum, evincendorum, evinciendarum, evinciendorum, evinciundarum, evinciundorum, evincundarum, evincundorum |
Dativ | evincendae, evincendo, evinciendae, evinciendo, evinciundae, evinciundo, evincundae, evincundo | evincendis, evinciendis, evinciundis, evincundis |
Akkusativ | evincendam, evincendum, evinciendam, evinciendum, evinciundam, evinciundum, evincundam, evincundum | evincenda, evincendas, evincendos, evincienda, evinciendas, evinciendos, evinciunda, evinciundas, evinciundos, evincunda, evincundas, evincundos |
Ablativ | evincenda, evincendo, evincienda, evinciendo, evinciunda, evinciundo, evincunda, evincundo | evincendis, evinciendis, evinciundis, evincundis |
Vokativ | evincenda, evincende, evincendum, evincienda, evinciende, evinciendum, evinciunda, evinciunde, evinciundum, evincunda, evincunde, evincundum | evincenda, evincendae, evincendi, evincienda, evinciendae, evinciendi, evinciunda, evinciundae, evinciundi, evincunda, evincundae, evincundi |
152 (480) Formen für „evincere“