Formentabelle zu „enervare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervo | enervor |
2. Person Singular | enervas | enervare, enervaris |
3. Person Singular | eneruat | enervatur |
1. Person Plural | enervamus | enervamur |
2. Person Plural | enervatis | enervamini |
3. Person Plural | enervant | enervantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervabam | enervabar |
2. Person Singular | enervabas | enervabare, enervabaris |
3. Person Singular | enervabat | enervabatur |
1. Person Plural | enervabamus | enervabamur |
2. Person Plural | enervabatis | enervabamini |
3. Person Plural | enervabant | enervabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervabo | enervabor |
2. Person Singular | enervabis | enervabere, enervaberis |
3. Person Singular | enervabit | enervabitur |
1. Person Plural | enervabimus | enervabimur |
2. Person Plural | enervabitis | enervabimini |
3. Person Plural | enervabunt | enervabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervavi | — |
2. Person Singular | enervavisti | — |
3. Person Singular | eneruauit | — |
1. Person Plural | enervavimus | — |
2. Person Plural | enervavistis | — |
3. Person Plural | enervaverunt, enervare, enervavere | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervaveram | — |
2. Person Singular | enervaveras | — |
3. Person Singular | enervaverat | — |
1. Person Plural | enervaveramus | — |
2. Person Plural | enervaveratis | — |
3. Person Plural | enervaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervavero | — |
2. Person Singular | enervaris, enervaveris | — |
3. Person Singular | enervaverit | — |
1. Person Plural | enervaverimus | — |
2. Person Plural | enervaveritis | — |
3. Person Plural | enervaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervem | enerver |
2. Person Singular | enerves | enervere, enerveris |
3. Person Singular | enervet | enervetur |
1. Person Plural | enervemus | enervemur |
2. Person Plural | enervetis | enervemini |
3. Person Plural | enervent | enerventur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervarem | enervarer |
2. Person Singular | enervares | enervarere, enervareris |
3. Person Singular | enervaret | enervaretur |
1. Person Plural | enervaremus | enervaremur |
2. Person Plural | enervaretis | enervaremini |
3. Person Plural | enervarent | enervarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervaverim | — |
2. Person Singular | enervaris, enervaveris | — |
3. Person Singular | enervaverit | — |
1. Person Plural | enervaverimus | — |
2. Person Plural | enervaveritis | — |
3. Person Plural | enervaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | enervavissem | — |
2. Person Singular | enervavisses | — |
3. Person Singular | enervasset, enervavisset | — |
1. Person Plural | enervavissemus | — |
2. Person Plural | enervavissetis | — |
3. Person Plural | enervavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | enervare | enervavisse |
Passiv | enervari, enervarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | enerva | enervare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | enervate | enervamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | enervato | enervator |
3. Person Singular | enervato | enervator |
2. Person Plural | enervatote | — |
3. Person Plural | enervanto | enervantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | eneruata, enervatus, enervatum | enervati, eneruata, enervatae |
Genitiv | enervati, enervatae | enervatarum, enervatorum |
Dativ | enervatae, enervato | enervatis |
Akkusativ | eneruatam, enervatum | enervatas, eneruata, enervatos |
Ablativ | eneruata, enervato | enervatis |
Vokativ | eneruata, enervate, enervatum | enervati, eneruata, enervatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | enervans | enervantes, enervantia |
Genitiv | enervantis | enervantium, enervantum |
Dativ | enervanti | enervantibus |
Akkusativ | enervans, enervantem | enervantes, enervantia |
Ablativ | enervante, enervanti | enervantibus |
Vokativ | enervans | enervantes, enervantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | enervatura, enervaturum, enervaturus | enervatura, enervaturae, enervaturi |
Genitiv | enervaturae, enervaturi | enervaturarum, enervaturorum |
Dativ | enervaturae, enervaturo | enervaturis |
Akkusativ | enervaturam, enervaturum | enervatura, enervaturas, enervaturos |
Ablativ | enervatura, enervaturo | enervaturis |
Vokativ | enervatura, enervature, enervaturum | enervatura, enervaturae, enervaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | enervanda, enervandum, enervandus | enervanda, enervandae, enervandi |
Genitiv | enervandae, enervandi | enervandarum, enervandorum |
Dativ | enervandae, enervando | enervandis |
Akkusativ | enervandam, enervandum | enervanda, enervandas, enervandos |
Ablativ | enervanda, enervando | enervandis |
Vokativ | enervanda, enervande, enervandum | enervanda, enervandae, enervandi |
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Komparativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | enervatius | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | enervatius | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | enervatius | — |
Superlativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
155 (232) Formen für „enervare“