Formentabelle zu „emarcere“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarceo | emarceor |
2. Person Singular | emarces | emarcere, emarceris |
3. Person Singular | emarcet | emarcetur |
1. Person Plural | emarcemus | emarcemur |
2. Person Plural | emarcetis | emarcemini |
3. Person Plural | emarcent | emarcentur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcebam | emarcebar |
2. Person Singular | emarcebas | emarcebare, emarcebaris |
3. Person Singular | emarcebat | emarcebatur |
1. Person Plural | emarcebamus | emarcebamur |
2. Person Plural | emarcebatis | emarcebamini |
3. Person Plural | emarcebant | emarcebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcebo | emarcebor |
2. Person Singular | emarcebis, emarcueris | emarcebere, emarceberis |
3. Person Singular | emarcebit, emarcuerit | emarcebitur |
1. Person Plural | emarcebimus, emarcuerimus | emarcebimur |
2. Person Plural | emarcebitis, emarcueritis | emarcebimini |
3. Person Plural | emarcebunt, emarcuerint | emarcebuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcui | — |
2. Person Singular | emarcuisti | — |
3. Person Singular | emarcuit | — |
1. Person Plural | emarcuimus | — |
2. Person Plural | emarcuistis | — |
3. Person Plural | emarcuere, emarcuerunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcueram | — |
2. Person Singular | emarcueras | — |
3. Person Singular | emarcuerat | — |
1. Person Plural | emarcueramus | — |
2. Person Plural | emarcueratis | — |
3. Person Plural | emarcuerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcuero | — |
2. Person Singular | emarcueris | — |
3. Person Singular | emarcuerit | — |
1. Person Plural | emarcuerimus | — |
2. Person Plural | emarcueritis | — |
3. Person Plural | emarcuerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarceam | emarcear |
2. Person Singular | emarceas | emarceare, emarcearis |
3. Person Singular | emarceat | emarceatur |
1. Person Plural | emarceamus | emarceamur |
2. Person Plural | emarceatis | emarceamini |
3. Person Plural | emarceant | emarceantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcerem | emarcerer |
2. Person Singular | emarceres | emarcerere, emarcereris |
3. Person Singular | emarceret | emarceretur |
1. Person Plural | emarceremus | emarceremur |
2. Person Plural | emarceretis | emarceremini |
3. Person Plural | emarcerent | emarcerentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcuerim | — |
2. Person Singular | emarcueris | — |
3. Person Singular | emarcuerit | — |
1. Person Plural | emarcuerimus | — |
2. Person Plural | emarcueritis | — |
3. Person Plural | emarcuerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | emarcuissem | — |
2. Person Singular | emarcuisses | — |
3. Person Singular | emarcuisset | — |
1. Person Plural | emarcuissemus | — |
2. Person Plural | emarcuissetis | — |
3. Person Plural | emarcuissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | emarcere | emarcuisse |
Passiv | emarceri, emarcerier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | emarce | emarcere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | emarcete | emarcemini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | emarceto | emarcetor |
3. Person Singular | emarceto | emarcetor |
2. Person Plural | emarcetote | — |
3. Person Plural | emarcento | emarcentor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | emarcens | emarcentes, emarcentia |
Genitiv | emarcentis | emarcentium, emarcentum |
Dativ | emarcenti | emarcentibus |
Akkusativ | emarcens, emarcentem | emarcentes, emarcentia |
Ablativ | emarcente, emarcenti | emarcentibus |
Vokativ | emarcens | emarcentes, emarcentia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | emarcenda, emarcendum, emarcendus | emarcenda, emarcendae, emarcendi |
Genitiv | emarcendae, emarcendi | emarcendarum, emarcendorum |
Dativ | emarcendae, emarcendo | emarcendis |
Akkusativ | emarcendam, emarcendum | emarcenda, emarcendas, emarcendos |
Ablativ | emarcenda, emarcendo | emarcendis |
Vokativ | emarcenda, emarcende, emarcendum | emarcenda, emarcendae, emarcendi |
128 (166) Formen für „emarcere“