Formentabelle zu „distinere“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distineo | distineor |
2. Person Singular | distines | distineris, distinere |
3. Person Singular | distinet | distinetur |
1. Person Plural | distinemus | distinemur |
2. Person Plural | distinetis | distinemini |
3. Person Plural | distinent | distinentur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinebam | distinebar |
2. Person Singular | distinebas | distinebare, distinebaris |
3. Person Singular | distinebat | distinebatur |
1. Person Plural | distinebamus | distinebamur |
2. Person Plural | distinebatis | distinebamini |
3. Person Plural | distinebant | distinebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinebo | distinebor |
2. Person Singular | distinebis | distinebere, distineberis |
3. Person Singular | distinebit | distinebitur |
1. Person Plural | distinebimus | distinebimur |
2. Person Plural | distinebitis | distinebimini |
3. Person Plural | distinebunt | distinebuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinui | — |
2. Person Singular | distinuisti | — |
3. Person Singular | distinuit | — |
1. Person Plural | distinuimus | — |
2. Person Plural | distinuistis | — |
3. Person Plural | distinuere, distinuerunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinueram | — |
2. Person Singular | distinueras | — |
3. Person Singular | distinuerat | — |
1. Person Plural | distinueramus | — |
2. Person Plural | distinueratis | — |
3. Person Plural | distinuerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinuero | — |
2. Person Singular | distinueris | — |
3. Person Singular | distinuerit | — |
1. Person Plural | distinuerimus | — |
2. Person Plural | distinueritis | — |
3. Person Plural | distinuerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distineam | distinear |
2. Person Singular | distineas | distineare, distinearis |
3. Person Singular | distineat | distineatur |
1. Person Plural | distineamus | distineamur |
2. Person Plural | distineatis | distineamini |
3. Person Plural | distineant | distineantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinerem | distinerer |
2. Person Singular | distineres | distinerere, distinereris |
3. Person Singular | distineret | distineretur |
1. Person Plural | distineremus | distineremur |
2. Person Plural | distineretis | distineremini |
3. Person Plural | distinerent | distinerentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinuerim | — |
2. Person Singular | distinueris | — |
3. Person Singular | distinuerit | — |
1. Person Plural | distinuerimus | — |
2. Person Plural | distinueritis | — |
3. Person Plural | distinuerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distinuissem | — |
2. Person Singular | distinuisses | — |
3. Person Singular | distinuisset | — |
1. Person Plural | distinuissemus | — |
2. Person Plural | distinuissetis | — |
3. Person Plural | distinuissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | audistine, vidistine, distine | distinere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | distinete | distinemini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | distineto | distinetor |
3. Person Singular | distineto | distinetor |
2. Person Plural | distinetote | — |
3. Person Plural | distinento | distinentor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | distenta, distentum, distentus | distenta, distenti, distentae, distentioribus, distentiore |
Genitiv | distenti, distentae, distentioribus, distentiore | distentarum, distentorum |
Dativ | distento, distentae | distentis |
Akkusativ | distentum, distentam | distentas, distentos, distenta |
Ablativ | distenta, distento | distentis |
Vokativ | distentum, distenta, distente | distenta, distenti, distentae, distentioribus, distentiore |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | distinens | distinentes, distinentia |
Genitiv | distinentis | distinentium, distinentum |
Dativ | distinenti | distinentibus |
Akkusativ | distinens, distinentem | distinentes, distinentia |
Ablativ | distinente, distinenti | distinentibus |
Vokativ | distinens | distinentes, distinentia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | distentura, distenturum, distenturus | distentura, distenturae, distenturi |
Genitiv | distenturae, distenturi | distenturarum, distenturorum |
Dativ | distenturae, distenturo | distenturis |
Akkusativ | distenturam, distenturum | distentura, distenturas, distenturos |
Ablativ | distentura, distenturo | distenturis |
Vokativ | distentura, distenture, distenturum | distentura, distenturae, distenturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | distinenda, distinendum, distinendus | distinendae, distinenda, distinendi |
Genitiv | distinendae, distinendi | distinendarum, distinendorum |
Dativ | distinendae, distinendo | distinendis |
Akkusativ | distinendam, distinendum | distinenda, distinendas, distinendos |
Ablativ | distinenda, distinendo | distinendis |
Vokativ | distinenda, distinende, distinendum | distinendae, distinenda, distinendi |
152 (235) Formen für „distinere“