Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "dissultare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultodissultor
2. Person Singulardissultasdissultare, dissultaris
3. Person Singulardissultatdissultatur
1. Person Pluraldissultamusdissultamur
2. Person Pluraldissultatisdissultamini
3. Person Pluraldissultantdissultantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultabamdissultabar
2. Person Singulardissultabasdissultabare, dissultabaris
3. Person Singulardissultabatdissultabatur
1. Person Pluraldissultabamusdissultabamur
2. Person Pluraldissultabatisdissultabamini
3. Person Pluraldissultabantdissultabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultabodissultabor
2. Person Singulardissultabisdissultabere, dissultaberis
3. Person Singulardissultabitdissultabitur
1. Person Pluraldissultabimusdissultabimur
2. Person Pluraldissultabitisdissultabimini
3. Person Pluraldissultabuntdissultabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultavi
2. Person Singulardissultavisti
3. Person Singulardissultavit
1. Person Pluraldissultavimus
2. Person Pluraldissultavistis
3. Person Pluraldissultare, dissultaverunt, dissultavere
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultaveram
2. Person Singulardissultaveras
3. Person Singulardissultaverat
1. Person Pluraldissultaveramus
2. Person Pluraldissultaveratis
3. Person Pluraldissultaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultavero
2. Person Singulardissultaveris, dissultaris
3. Person Singulardissultaverit
1. Person Pluraldissultaverimus
2. Person Pluraldissultaveritis
3. Person Pluraldissultaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultemdissulter
2. Person Singulardissultesdissultere, dissulteris
3. Person Singulardissultetdissultetur
1. Person Pluraldissultemusdissultemur
2. Person Pluraldissultetisdissultemini
3. Person Pluraldissultentdissultentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultaremdissultarer
2. Person Singulardissultaresdissultareris, dissultarere
3. Person Singulardissultaretdissultaretur
1. Person Pluraldissultaremusdissultaremur
2. Person Pluraldissultaretisdissultaremini
3. Person Pluraldissultarentdissultarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultaverim
2. Person Singulardissultaveris, dissultaris
3. Person Singulardissultaverit
1. Person Pluraldissultaverimus
2. Person Pluraldissultaveritis
3. Person Pluraldissultaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardissultavissem
2. Person Singulardissultavisses
3. Person Singulardissultavisset
1. Person Pluraldissultavissemus
2. Person Pluraldissultavissetis
3. Person Pluraldissultavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivdissultaredissultavisse
Passivdissultari, dissultarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singulardissultadissultare
3. Person Singular
2. Person Pluraldissultatedissultamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singulardissultatodissultator
3. Person Singulardissultatodissultator
2. Person Pluraldissultatote
3. Person Pluraldissultantodissultantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum