Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „displicere“

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardispliceodispliceor
2. Person Singulardisplicesdisplicere, displiceris
3. Person Singulardisplicetdisplicetur
1. Person Pluraldisplicemusdisplicemur
2. Person Pluraldisplicetisdisplicemini
3. Person Pluraldisplicentdisplicentur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicebamdisplicebar
2. Person Singulardisplicebasdisplicebare, displicebaris
3. Person Singulardisplicebatdisplicebatur
1. Person Pluraldisplicebamusdisplicebamur
2. Person Pluraldisplicebatisdisplicebamini
3. Person Pluraldisplicebantdisplicebantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicebodisplicebor
2. Person Singulardisplicebisdisplicebere, displiceberis
3. Person Singulardisplicebitdisplicebitur
1. Person Pluraldisplicebimusdisplicebimur
2. Person Pluraldisplicebitisdisplicebimini
3. Person Pluraldisplicebuntdisplicebuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicui
2. Person Singulardisplicuisti
3. Person Singulardisplicuit
1. Person Pluraldisplicuimus
2. Person Pluraldisplicuistis
3. Person Pluraldisplicuere, displicuerunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicueram
2. Person Singulardisplicueras
3. Person Singulardisplicuerat
1. Person Pluraldisplicueramus
2. Person Pluraldisplicueratis
3. Person Pluraldisplicuerant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicuero
2. Person Singulardisplicueris
3. Person Singulardisplicuerit
1. Person Pluraldisplicuerimus
2. Person Pluraldisplicueritis
3. Person Pluraldisplicuerint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardispliceamdisplicear
2. Person Singulardispliceasdispliceare, displicearis
3. Person Singulardispliceatdispliceatur
1. Person Pluraldispliceamusdispliceamur
2. Person Pluraldispliceatisdispliceamini
3. Person Pluraldispliceantdispliceantur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardispliceremdisplicerer
2. Person Singulardispliceresdisplicerere, displicereris
3. Person Singulardispliceretdispliceretur
1. Person Pluraldispliceremusdispliceremur
2. Person Pluraldispliceretisdispliceremini
3. Person Pluraldisplicerentdisplicerentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicuerim
2. Person Singulardisplicueris
3. Person Singulardisplicuerit
1. Person Pluraldisplicuerimus
2. Person Pluraldisplicueritis
3. Person Pluraldisplicuerint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardisplicuissem
2. Person Singulardisplicuisses
3. Person Singulardisplicuisset
1. Person Pluraldisplicuissemus
2. Person Pluraldisplicuissetis
3. Person Pluraldisplicuissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivdispliceredisplicuisse
Passivdispliceri, displicerier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singulardisplicedisplicere
3. Person Singular
2. Person Pluraldisplicetedisplicemini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singulardisplicetodisplicetor
3. Person Singulardisplicetodisplicetor
2. Person Pluraldisplicetote
3. Person Pluraldisplicentodisplicentor
PPP
 SingularPlural
Nominativdisplicita, displicitum, displicitusdisplicita, displicitae, displiciti
Genitivdisplicitae, displicitidisplicitarum, displicitorum
Dativdisplicitae, displicitodisplicitis
Akkusativdisplicitam, displicitumdisplicita, displicitas, displicitos
Ablativdisplicita, displicitodisplicitis
Vokativdisplicita, displicite, displicitumdisplicita, displicitae, displiciti
PPA
 SingularPlural
Nominativdisplicensdisplicentes, displicentia
Genitivdisplicentisdisplicentium, displicentum
Dativdisplicentidisplicentibus
Akkusativdisplicens, displicentemdisplicentes, displicentia
Ablativdisplicente, displicentidisplicentibus
Vokativdisplicensdisplicentes, displicentia
PFA
 SingularPlural
Nominativdisplicitura, displiciturum, displiciturusdisplicitura, displiciturae, displicituri
Genitivdispliciturae, displicituridispliciturarum, displiciturorum
Dativdispliciturae, displiciturodisplicituris
Akkusativdisplicituram, displiciturumdisplicitura, displicituras, displicituros
Ablativdisplicitura, displiciturodisplicituris
Vokativdisplicitura, displiciture, displiciturumdisplicitura, displiciturae, displicituri
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativdisplicenda, displicendum, displicendusdisplicenda, displicendae, displicendi
Genitivdisplicendae, displicendidisplicendarum, displicendorum
Dativdisplicendae, displicendodisplicendis
Akkusativdisplicendam, displicendumdisplicenda, displicendas, displicendos
Ablativdisplicenda, displicendodisplicendis
Vokativdisplicenda, displicende, displicendumdisplicenda, displicendae, displicendi

152 (225) Formen für „displicere“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum