Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispicio | dispicior |
2. Person Singular | dispicis | dispicere, dispiceris |
3. Person Singular | dispicit | dispicitur |
1. Person Plural | dispicimus | dispicimur |
2. Person Plural | dispicitis | dispicimini |
3. Person Plural | dispiciunt | dispiciuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispiciebam | dispiciebar |
2. Person Singular | dispiciebas | dispiciebare, dispiciebaris |
3. Person Singular | dispiciebat | dispiciebatur |
1. Person Plural | dispiciebamus | dispiciebamur |
2. Person Plural | dispiciebatis | dispiciebamini |
3. Person Plural | dispiciebant | dispiciebantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispiciam | dispiciar |
2. Person Singular | dispicies | dispiciere, dispicieris |
3. Person Singular | dispiciet | dispicietur |
1. Person Plural | dispiciemus | dispiciemur |
2. Person Plural | dispicietis | dispiciemini |
3. Person Plural | dispicient | dispicientur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispexi | — |
2. Person Singular | dispexisti | — |
3. Person Singular | dispexit | — |
1. Person Plural | dispeximus | — |
2. Person Plural | dispexistis | — |
3. Person Plural | dispexere, dispexerunt | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispexeram | — |
2. Person Singular | dispexeras | — |
3. Person Singular | dispexerat | — |
1. Person Plural | dispexeramus | — |
2. Person Plural | dispexeratis | — |
3. Person Plural | dispexerant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispexero | — |
2. Person Singular | dispexeris | — |
3. Person Singular | dispexerit | — |
1. Person Plural | dispexerimus | — |
2. Person Plural | dispexeritis | — |
3. Person Plural | dispexerint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispiciam | dispiciar |
2. Person Singular | dispicias | dispiciare, dispiciaris |
3. Person Singular | dispiciat | dispiciatur |
1. Person Plural | dispiciamus | dispiciamur |
2. Person Plural | dispiciatis | dispiciamini |
3. Person Plural | dispiciant | dispiciantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispicerem | dispicerer |
2. Person Singular | dispiceres | dispicerere, dispicereris |
3. Person Singular | dispiceret | dispiceretur |
1. Person Plural | dispiceremus | dispiceremur |
2. Person Plural | dispiceretis | dispiceremini |
3. Person Plural | dispicerent | dispicerentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispexerim | — |
2. Person Singular | dispexeris | — |
3. Person Singular | dispexerit | — |
1. Person Plural | dispexerimus | — |
2. Person Plural | dispexeritis | — |
3. Person Plural | dispexerint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | dispexissem | — |
2. Person Singular | dispexisses | — |
3. Person Singular | dispexisset | — |
1. Person Plural | dispexissemus | — |
2. Person Plural | dispexissetis | — |
3. Person Plural | dispexissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | dispicere | dispexisse |
Passiv | dispici, dispicier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | dispice | dispicere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | dispicite | dispicimini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | dispicito | dispicitor |
3. Person Singular | dispicito | dispicitor |
2. Person Plural | dispicitote | — |
3. Person Plural | dispicunto | dispicuntor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | dispectus, dispectum, dispecta | dispectae, dispecta, dispecti |
Genitiv | dispectae, dispecti | dispectarum, dispectorum |
Dativ | dispectae, dispecto, dispectoreis | dispectis |
Akkusativ | dispectum, dispectam | dispecta, dispectas, dispectos |
Ablativ | dispecta, dispecto, dispectoreis | dispectis |
Vokativ | dispectum, dispecta, dispecte | dispectae, dispecta, dispecti |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | dispiciens | dispicientia, dispicientes |
Genitiv | dispicientis | dispicientium, dispicientum |
Dativ | dispicienti | dispicientibus |
Akkusativ | dispicientem, dispiciens | dispicientia, dispicientes |
Ablativ | dispiciente, dispicienti | dispicientibus |
Vokativ | dispiciens | dispicientia, dispicientes |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | dispectura, dispecturum, dispecturus | dispecturi, dispectura, dispecturae |
Genitiv | dispecturi, dispecturae | dispecturarum, dispecturorum |
Dativ | dispecturae, dispecturo | dispecturis |
Akkusativ | dispecturam, dispecturum | dispectura, dispecturas, dispecturos |
Ablativ | dispectura, dispecturo | dispecturis |
Vokativ | dispectura, dispecture, dispecturum | dispecturi, dispectura, dispecturae |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | dispiciendum, dispicienda, dispiciendus, dispiciunda, dispiciundum, dispiciundus | dispicienda, dispiciendae, dispiciendi, dispiciunda, dispiciundae, dispiciundi |
Genitiv | dispiciendae, dispiciendi, dispiciundae, dispiciundi | dispiciendarum, dispiciendorum, dispiciundarum, dispiciundorum |
Dativ | dispiciendae, dispiciendo, dispiciundae, dispiciundo | dispiciendis, dispiciundis |
Akkusativ | dispiciendum, dispiciendam, dispiciundam, dispiciundum | dispicienda, dispiciendas, dispiciendos, dispiciunda, dispiciundas, dispiciundos |
Ablativ | dispicienda, dispiciendo, dispiciunda, dispiciundo | dispiciendis, dispiciundis |
Vokativ | dispiciendum, dispicienda, dispiciende, dispiciunda, dispiciunde, dispiciundum | dispicienda, dispiciendae, dispiciendi, dispiciunda, dispiciundae, dispiciundi |
152 (261) Formen für „dispicere“