Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "discruciare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciodiscrucior
2. Person Singulardiscruciasdiscruciare, discruciaris
3. Person Singulardiscruciatdiscruciatur
1. Person Pluraldiscruciamusdiscruciamur
2. Person Pluraldiscruciatisdiscruciamini
3. Person Pluraldiscruciantdiscruciantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciabamdiscruciabar
2. Person Singulardiscruciabasdiscruciabare, discruciabaris
3. Person Singulardiscruciabatdiscruciabatur
1. Person Pluraldiscruciabamusdiscruciabamur
2. Person Pluraldiscruciabatisdiscruciabamini
3. Person Pluraldiscruciabantdiscruciabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciabodiscruciabor
2. Person Singulardiscruciabisdiscruciabere, discruciaberis
3. Person Singulardiscruciabitdiscruciabitur
1. Person Pluraldiscruciabimusdiscruciabimur
2. Person Pluraldiscruciabitisdiscruciabimini
3. Person Pluraldiscruciabuntdiscruciabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciavi
2. Person Singulardiscruciavisti
3. Person Singulardiscruciavit
1. Person Pluraldiscruciavimus
2. Person Pluraldiscruciavistis
3. Person Pluraldiscruciare, discruciaverunt, discruciavere
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciaveram
2. Person Singulardiscruciaveras
3. Person Singulardiscruciaverat
1. Person Pluraldiscruciaveramus
2. Person Pluraldiscruciaveratis
3. Person Pluraldiscruciaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciavero
2. Person Singulardiscruciaveris, discruciaris
3. Person Singulardiscruciaverit
1. Person Pluraldiscruciaverimus
2. Person Pluraldiscruciaveritis
3. Person Pluraldiscruciaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciemdiscrucier
2. Person Singulardiscruciesdiscruciere, discrucieris
3. Person Singulardiscrucietdiscrucietur
1. Person Pluraldiscruciemusdiscruciemur
2. Person Pluraldiscrucietisdiscruciemini
3. Person Pluraldiscrucientdiscrucientur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciaremdiscruciarer
2. Person Singulardiscruciaresdiscruciarere, discruciareris
3. Person Singulardiscruciaretdiscruciaretur
1. Person Pluraldiscruciaremusdiscruciaremur
2. Person Pluraldiscruciaretisdiscruciaremini
3. Person Pluraldiscruciarentdiscruciarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciaverim
2. Person Singulardiscruciaris, discruciaveris
3. Person Singulardiscruciaverit
1. Person Pluraldiscruciaverimus
2. Person Pluraldiscruciaveritis
3. Person Pluraldiscruciaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singulardiscruciavissem
2. Person Singulardiscruciavisses
3. Person Singulardiscruciavisset
1. Person Pluraldiscruciavissemus
2. Person Pluraldiscruciavissetis
3. Person Pluraldiscruciavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivdiscruciarediscruciavisse
Passivdiscruciari, discruciarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singulardiscruciadiscruciare
3. Person Singular
2. Person Pluraldiscruciatediscruciamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singulardiscruciatodiscruciator
3. Person Singulardiscruciatodiscruciator
2. Person Pluraldiscruciatote
3. Person Pluraldiscruciantodiscruciantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum